ناکامی های انتگراسيون در کشورهای غربی، گفتگوی بيژن برهمندی با مهرداد درويش پور

در سياست انتگراسيون نوع آمريکائی فرهنگ های گروههای قومی متفاوت، قراربود چنان در هم آميخته شوند که از ترکيب آنها فراورده جديدی بدست آيد . اين سياست در عمل با شکست مواجه شد.

بدون شک اگر بخواهيم يکی از اصلی ترين ويژگی های جوامع بشری در قرن بيست و يکم را پديدۀ مهاجرت های عظيم و جابجائی های جمعيتی بيسابقه بناميم ، کمترين اغراقی نکرده ايم. طبيعی است که وقتی اين مهاجرت های ميليونی به سرانجام رسيدو به نياز های اولیۀ مهاجران و مهاجر پذيران پاسخ داد، مسئله بغرنج ادغام يا انتگراسيون اين جمعيت های مهاجر در کشور های ميزبان به سرعت به يک مسئلۀ پر اهميت اجتماعی تبديل ميشود. از اين رو شايد اگر بگوئيم که مسائل و مشکلات ناشی از ادغام جمعيت های مهاجر در کشور های ميزبان هم به يکی ديگر از ويژگی های اصلی قرن حاضر مبدل خواهد شد، پر . بيراه نرفته ايم.

مهرداد درويش پور جامعه شناس مقيم سوئد اخيراً کتابی منتشر کرده است که در آن به ياری گروهی از کارشناسان ، موضوع دشواری های مهاجرين در پروسه ادغام و پيوستگی آنان به جامعه ميزبان مورد بررسی قرار گرفته است. اين کتاب که " قوميت و مهاجرت ، نگاهی به جامعه چند فرهنگی " نام دارد به بررسی دستاورد ها و ناکامی های سياست های مختلف انتگراسيون پرداخته است. درويش پور در باره تفاوت های اين مدل های متفاوت به پرسش های ما پاسخ گفته است.

[برای شنيدن اين گفتگو، اين جا را کليک کنيد]