آیا می توان چنین جنایتکاری را بخشید؟ مسعود نقره کار

23 سال گذشت ، و 23 قرن و قرن ها بیش اگر بگذرد نیز مرداد و شهریور ماه میهنمان جامه ی اندوه و شرم از تن برنخواهد گرفت ، اندوه بیدادی که بر هزاران انسان بی گناه رفت و شرم شهادت این که موجودی چون آیت الله خمینی و گله ی پیروان اش در این دیار زیسته و بالیده اند ، وتاریخ این سرزمین و جهان به خشونت و توحش و نفرت آلوده اند.

هر سال همزمان با سالگشت فاجعه ی ملی کشتار بزرگ تابستان سال 67 به گفتمان های عدالت جویانه و متمدنانه ای که در تقابل و تضاد با افکار و رفتار حکومت اسلامی و راهبران اش است، دامن زده می شود. گفتمان های مبارزه و رفتار خشونت پرهیز و صلح آمیز، مخالفت با شکنجه و اعدام ، تحمل دگراندیشی و مخالف، وفاق و آشتی ملی ، آزادی اندیشه و بیان و قلم، بخشش مجرمان و محاکمه ی عادلانه آنان و...... نمونه هایی از این دست گفتمان ها هستند، که در این میانه گفتمان بخشش مجرمان ، یعنی آمران و عاملان تعذیب و کشتار مردم و ویرانی جامعه و کشور، یکی از گفتمان های بحث برانگیز در میان مخالفان حکومت اسلامی شده است.

"گفتمان بخشش" به عنوان یکی از انسانی ترین و متمدنانه ترین گفتمان ها، این معنا و موضوع را مورد بررسی سیستماتیک قرار داده است که مقابله با مجرمان می باید با تفکر و روشی خلاف آنچه حکومت اسلامی نسبت به مخالفان خود روا داشته است ، تحقق یابد. معنای این سخن پاسخ عادلانه به دادخواهی قربانیان ستمگری حکومت اسلامی و محاکمه و مجازات عادلانه ی مجرمان در دادگاه های ملی و بین المللی , و به شکل علنی و عمومی خواهد بود تا این جنایت ها به تجربه ای تکرار ناپذیر و پاد زهر خشونت بدل شوند . اقدامی که در کنار نقش پیشگیرنده اش در تکرار جنایت ، سبب کاهش انتقام جویی و کینه ورزی در جامعه خواهد شد و در سوق جامعه به سوی همدلی، تعاون و دموکراسی نیز نقش ایفا خواهد کرد. در باور و آثار فرهنگی (به ویژه ادبی) و دینی در جامعه ما پدیده ی بخشش (عفو) مجرمان جایگاه برجسته ای داشته و دارد اما این امر هرگز در عمل موقعیتی شایسته نیافته است.

بدون تردید این سؤال به حق و به جا نیز مطرح خواهد شد که چگونه می توان جنایت کاری به مانند آیت الله خمینی و یا گله ی جنایت کاران پیرو او را که آمر و عامل شکنجه و کشتار ده ها هزار دگراندیش، مخالف سیاسی و عقیدتی ، اقلیت های مذهبی و قومی ، و قربانیان بی عدالتی های اقتصادی ، اجتماعی و قضایی هستند را مورد بخشش قرار داد و متفاوت با آنچه آنان نسبت به مخالفان خود روا داشتند با آنها رفتار کرد ؟ واصلن آیا جنایت در حد و مقیاس " جنایت علیه بشریت" قابل بخشش است ؟

به گمان من بخشش این موجودات به معنای رفتار انسانی، متمدنانه و حقوق بشری با اینان است . در خواست محاکمه و مجازات عادلانه و متمدنانه با سازوکارهای قضایی وحقوقی ای به دور از هر نوع شکنجه و مجازات اعدام ،جدا از تاثیرات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی ، نمایش و نشانه ی تفاوت انسانیت و نوعی از حیوانیت انسان نما خواهد بود. برای بازماندگان قربانیان و زخم خوردگان از حکومت اسلامی بخشش و گذشت نسبت به آنچه این موجودات بر آنان و عزیزان شان روا داشتند امر ساده ای نیست ، با این حال می باید جایی تاثیر گذار بر سیاست وفرهنگ و اخلاق جامعه تفاوت میان اندیشگی و تفکر و رفتار این موجودات را با دگراندیشان و مخالفان شان نشان داد.

آنچه نمی باید مشمول بخشش قرار گیرد اندیشگی و تفکری ست که موجوداتی چون خمینی و خامنه ای پس انداخته است، اندیشگی و تفکر سراپا خرافی ، توهم آلود، غیرمتمدنانه و ضد انسانی ای که قرن هاست به عنوان مالک انحصاری حقیقت بذر جنون و جنایت پاچیده است.