وزارت نفت و اين همه توقع، شيفته

در اين شرايط بحراني كه مديران سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در تلاش اند تا اندك بازمانده هاي گذشتگان اين مرز و بوم را هم به پدران مان بسپارند تا خيال همه راحت شود، چطور برادران شاغل در وزارت خانه نفت، توقع دارند اين سازمان وقت خود را به تعيين حريم يك اثر تاريخي صرف كند؛ آن هم اثري كه سابقه طولاني ندارد و فقط چند هزار سال از عمرش مي گذرد؟

واقعا تعجب مي كنم كه همكاران ما در اين وزارت خانه این حرف را از کجایشان می زنند كه سازمان ميراث فرهنگي بايد مي دانسته كه حريم معبد چغازنبيل چند متر است؟ سازمان عريض و طويل ميراث مگر بيكار است كه بنشيند و اطراف همه آثارش را وجب بگيرد؟ مگر این آثار یکی دو تا هستند که ما بدانیم هر کدام تا کجا ادامه دارند؟ تازه اگر هم جایی مثل طاق بستان معلوم شد که اطرافش چند متر است چه دلیلی دارد که برای همیشه حریم آن همان قدر باقی بماند؟

واقعا در تعجبم از برادران محترمي كه در يك وزارتخانه كار مي كنند و نمي دانند در سازماني مشابه (از نظر دولتي بودن) يك يا دو نفر كه كار نمي كنند. پس چرا توقع دارند در طي اين چند سال، بچه هاي زحمت كش سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري با هم به توافق مي رسيدند كه براي تعيين حريم هر يك از آثارشان چه بايد بكنند؟ و اصلا مگر در مملكت امام زمان قرار است قبل از اين كه به مشكلي بر بخوريم،‌ براي حل آن اقدام كنيم؟ مگر حريم هوايي طاق هاي ساساني بستان، ‌زودتر از زماني تعيين شد كه تله كابين قرار بود از درون اش عبور كند؟ تازه آن موقع هم كسي تعيين اش نكرد، رييس سازمان نظر داد كه «با همه احترامي كه براي كارشناسان قايلم، بايد عرض كنم عبور تله كابين از حريم طاق، مهم نيست كه خيلي هم خوب است.»

به عرض مدير پروژه حفريات و تخريب وزارت نفت مي رساند اگر مي خواهد كارش راه بيفتد، رييس سازمان را در جريان مزاياي انفجارات حريم زيگورات قرار دهد و او را قانع كند كه اين حفريات به نفع منافع ملي است و آسيبي هم به اين اثر نمي زند. مگر نه این که هر روز تاخیر در اجرای این پروژه، چند ده هزار دلار خسارت به وزارت خانه ملی نفت می زند؟ چه منفعتی از این بالاتر که جلوی این ضرر گرفته شود؟ قهر کردن و تهدید کردن که «اگر نگذارند کار کنیم، پروژه را برای همیشه تعطیل می کنیم» دور از شاًن برادران ما در وزارت نفت است.

به عرض رييس سازمان هم مي رساند اگر علاقه مند به سرگرم كردن كارشناسان خود است، فعلا زير بار منافع ملي نرود و مدتي را به بررسي هاي كارشناسي وقت تلف کند، تا بتواند در موقع مقتضي از امكانات رياستي خود به نحو احسن استفاده كند. ضمنا اين پيشنهاد براي شرايط فعلي كه در سازمان درندشت ميراث، خبري جز پراندن مگس نيست، مي تواند كارساز تر هم باشد.

رییس سازمان می تواند طی چند مرحله همکاران و کارشناسان اش را به منطقه اعزام کند تا از نزدیک شاهد ماجر باشند. مهم نیست که این افراد سراز قضیه در می آورند یا نه، مهم این است که هم سفری می کنند و هم می توانند پروسه اعلام نظر خود را طولانی تر کنند. این کار یک حسن دیگر هم دارد: موضوع به نحوی کش پیدا می کند که بعد از مدتی مردم و حتی مطبوعاتی ها واکنشی به آن نشان نمی دهند. تا جایی که می توانید موضوع را بی خود شلوغ کنید و بعد، همه را تکذیب کنید. نگران آثار در حال تخریب و مزاحم نباشید. هر وزارت خانه ای یک فرصت طلایی است برای از بین بردن بدون درد سر این آثار و گرفتن بودجه های متعدد و گاه کلان برای جبران خسارت. از این فرصت ها استفاده کنید.

shifte_mirass@hotmail.com