کدگذاری غزلیات شکسپیر در ساختار مارپیچی DNA

محققان موسسه بیوانفورماتیک اروپا موفق به ذخیره و کدگذاری مجموعه غزلیات شکسپیر بر روی رشته‌های DNA‌ مصنوعی شده‌اند که 10 هزار سال دوام خواهد داشت.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ذخیره سازی داده‌های چندین میلیون CD‌ در فضایی به اندازه انگشت کوچک دست امکان پذیر شده است، اما در این روش از یک گجت الکترونیکی استفاده نمی‌شود، بلکه حجم عظیم داده ها تنها بر روی رشته های DNA مصنوعی کدگذاری شده و درون یک لوله شیشه ای به ابعاد انگشت کوچک جای می گیرد.

محققان موسسه بیوانفورماتیک اروپا در دستاوردی برجسته، 154 غزل «ویلیام شکسپیر» به همراه 26 ثانیه کلیپ صوتی «مارتین لوتر کینگ» و تصاویر و متن تحقیق علمی کاشفان ساختار مارپیچی DNA را با حجمی بالغ بر سه «زتابایت» (معادل سه هزار میلیارد میلیارد بایت) بر روی رشته‌های DNA‌ مصنوعی کدگذاری کردند.

این فرآیند شامل تبدیل اطلاعات دیجیتال صفر و یک به الفبای چهار حرفی کد DNA (آدنین A، گوانین G، سیتوزین C و تیمین T) است؛ از این کد برای ساختار DNA مصنوعی استفاده می شود.

سپس دستگاه های مخصوص، مولکول های DNA‌ را در مدت دو هفته خوانده و اطلاعات را کدگذاری می کنند.

«نیک گلدمن» محقق ارشد این تحقیق تأکید می کند: ساختار مارپیچی DNA‌ بطور طبیعی حجم بالایی از اطلاعات ژنتیکی گیاهی، جانوری یا انسانی را در خود ذخیره کرده است؛ حتی داده های ارزشمندی از استخوان های ماموت ماقبل تاریخ بدست آمده است که نشان از دوام اطلاعات در این ساختار دارد.

«گلدمن» خاطر نشان می کند: با نگه داری محفظه رشته های DNA‌ مصنوعی کدگذاری شده در یک مکان خشک، خنک و تاریک می توان آرشیو ارزشمندی از تاریخ ملی و آثار کتابخانه های بزرگ برای قرون آینده ایجاد کرد.

نتایج این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.