هورمون درماني خطر ابتلا به سرطان پستان را افزايش مي‌دهد

يك فلوشيپ انكولوژي زنان گفت: خطرات جدي ناشي از هورمون درماني بيشتر از مزاياي آن است اما موثرترين درمان موجود براي علائم خاص دوران منوپوز مانند گرگرفتگي، تعريق شبانه و خشكي واژن است.

دكتر شيرين گودرزي در گفت وگو با خبرنگار ايسنا منطقه دانشگاه علوم پزشكي تهران، با اشاره به اينكه خطر سرطان پستان با مصرف استروژن افزايش مي‌يابد، گفت: افزايش خطر ابتلا به سرطان پستان با مدت مصرف هورمون در HRT ارتباطي مستقيم دارد ولي پس از قطع مصرف، اين خطر به سرعت كاهش مي‌يابد.

وي در ادامه افزود: اگر شروع درمان HRT نزديك منوپوز باشد اين خطر بيشتر است و افزايش خطر ابتلا با مصرف تركيبي استروژن و پروژسترون بيش از استروژن به تنهايي است.

اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران با تاكيد بر اينكه تمام فرمولاسيون‌هاي شيميايي هورموني موجب افزايش خطر ابتلا به سرطان پستان مي‌شود، گفت: نمي‌توان مصرف يك فرآورده خاص را توجيه كرد، مصرف استراديول و يا Equine estrogen و يا پروژستين‌هاي مختلف مانند MPA، نورژسترول، نوراتيسترون و يا رژيم‌هاي با دوز كم اثرات مشابهي دارند.

دكتر گودرزي خاطرنشان كرد: به ازاي افزايش يك واحد BMI (برابر با گرفتن وزن حدود 2.6 كيلوگرم) در يك خانم با قد متوسط، خطر ابتلا به سرطان پستان 4 درصد افزايش مي‌يابد.

وي يادآور شد: افزايش 65 درصدي ابتلا به سرطان پستان در زنان 50 سال يا بيشتر با سابقه‌ي خانوادگي ابتلا به سرطان، معادل مصرف 5 سال استروژن و پروژسترون است.

اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران تصريح كرد: خطرات جدي ناشي از هورمون درماني بيش از مزاياي آن است ولي موثرترين درمان موجود براي علايم خاص دوران منوپوز مانند گرگرفتگي، تعريق شبانه و خشكي واژن است.

وي در ادامه يادآور شد: اين درمان بايد در كوتاه ترين زمان ممكن و فقط براي علايم متوسط تا شديد منوپوز تجويز شود و در صورت تجويز HRT و نياز به ادامه درمان هر 6 تا 12 ماه، بيمار ارزيابي شود.

دكتر گودرزي گفت: خطرات هورمون درماني در پاره‌اي از شرايط تهديد كننده مانند حمله قلبي، ترومبوآمبوليسم وريدي، شكستگي گردن فمور، بيماري شريان كرونري و سرطان كولون، پستان، تخمدان و آندومتر بيش از مزاياي درماني آن است.