هیچ ممنوعیتی در بارداری زنان مبتلا به اختلال افسردگی و شیدایی وجود ندارد

تهران- یك روانشناس بالینی گفت: هیچ ممنوعیتی در بارداری زنان مبتلا به اختلال افسردگی و شیدایی( اختلال دو قطبی) وجود ندارد و زنان مبتلا به این بیماری می توانند باردار شوند.

شمس الدین كهانی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا با بیان اینكه سن ابتلا به بیماری دو قطبی در محدوده سنی ازدواج است، افزود: یكی از مسایل مهمی كه بیماران و خانواده آنها با آن مواجه هستند، مساله بارداری فرد مبتلا به بیماری دو قطبی است به همین دلیل یكی از سووالات بیمار و اعضای خانواده آنها در مورد سرنوشت بارداری فرد در آینده است.

به گفته وی اختلال دوقطبی كه به آن شیدایی افسردگی هم گفته می شود، نوعی بیماری روانی است كه مشتمل بر یك یا چند بخش از شیدایی (جنون) و افسرده حالی شدید است.

وی اضافه كرد: به اختلال دو قطبی، مانیك- دپرسیو (شیدایی و افسردگی) نیز گفته می شود، وضعیت آشفته ای است كه باعث تغییرات افراطی در خلق می شود.

كهانی افزود: از نظر قدرت بارداری فرقی بین زن مبتلا به بیماری دو قطبی و سالم از نظر روانپزشكی وجود ندارد چرا كه به رغم مصرف داروهای مربوط به كنترل بیماری مانیك- دپرسیو(شیدایی و افسردگی) باز امكان باردار شدن برای بیمار وجود دارد.

وی تصریح كرد البته باردار شدن بیمار مبتلا به دوقطبی نیازمند مراقبت های بیشتری دارد البته فرد مبتلا باید با برنامه ریزی جدی تری تصمیم به بارداری بگیرد.

این روانشناس بالینی اضافه كرد: اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوایل دوره بزرگسالی بروز می كند، این بیماری انواع مختلفی دارد كه مهمترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یك و اختلال دو قطبی نوع دو است.

كهانی گفت: تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی است، در نوع یك، این حالت اتفاق می‌افتد ولی در نوع دوم شكل خفیف‌تری كه نیمه شیدایی است، بروز می‌كند.

وی گفت: شروع بیماری معمولا با دوره‌ای از افسردگی شروع می شود و پس از یك یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بروز می‌ كند.

كهانی با بیان اینكه در تعداد كمتری از بیماران، شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است، گفت: این نوع اختلال از جمله اختلالاتی است كه با دارو درمان می شود.

كهانی اضافه كرد: دوره‌های شیدایی از چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامد و معمولا شدت آن ها باعث می‌شود كه بیمار نیازمند درمان جدی به صورت بستری یا همراه با مراقبت زیاد باشد.

وی تاكید كرد با فروكش كردن علایم به خصوص در اوایل روند بیماری، معمولا فرد به وضعیت قبل از بیماری خود برمی‌گردد و به همین دلیل بسیاری از بیماران یا خانواده‌های آنان تصور می كنند بیماری كاملا ریشه كن شده و دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد، بنابراین درمان خود را قطع می‌كنند.

كهانی تصریح كرد قطع زود هنگام درمان، خطر برگشت بیماری را بسیار افزایش می‌دهد و باعث می‌شود كه بیماری در فاصله چند ماه عود كند.

وی به بیماران و خانواده آن ها توصیه كرد كه مراحل درمان این بیماری را برای بهبودی كامل به پایان برسانند.