آيا شما هم دچار نوسانات خلقي مي‌شويد؟ ایسنا

اختلال دو قطبي كه از مهمترين نشانه‌هاي آن بروز نوسانات خلقي غيرقابل كنترل است، مي‌تواند روي تمام جنبه‌هاي زندگي ما تاثير منفي بگذارد.

به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، در اين اختلال فرد افت و خيزهاي شديد خلقي را تجربه مي‌كند به طوري كه گاهي دچار افسردگي شديد و گاهي دچار شيدايي و سرخوشي فوق‌العاده و غيرطبيعي مي‌شود. به گفته روانپزشكان زنان و مردان به طور مساوي به اين اختلال رواني مبتلا مي‌شوند.

به گزارش شبكه خبري تورنتونيوز، در اين مقاله اطلاعات مفيدي درباره اين اختلال ارائه شده كه به تشخيص زودهنگام و مراجعه به موقع به پزشك متخصص كمك مي‌كند.

مهمترين علائم اختلال دو قطبي همانطور كه گفته شد نوسانات خلقي شديد است. در يك سيكل چند روزه فرد مبتلا با علائمي چون فقدان تمايل به شركت در فعاليت‌ها، پرهيز از مردم و موقعيت‌ها، خستگي، دشواري در تمركز، تغييرات در خواب و اشتها، فقدان اعتماد به نفس و كاهش عزت نفس مواجه مي‌شود و در سيكل چند روزه بعدي خلق بالايي دارد كه حتي دچار مانيا يا شيدايي مي‌شود. در اين حالت تحريك پذيري، فوق‌العاده زياد است و خواب و اشتهاي فرد كاهش پيدا مي‌كند. فرد علائم مانيا را تجربه مي‌كند هرچند شدت و تداوم علائم تا حدودي كمتر است.

اختلال دوقطبي يا مانيا - افسردگي‌ به صورت معمول در آخر دوره نوجواني يا اوائل دوره بزرگسالي تظاهر پيدا مي‌کند. اين بيماري انواع مختلفي دارد که مهمترين انواع آن اختلال دوقطبي نوع يک و اختلال دو قطبي نوع دوم است. تفاوت اين دو اختلال در وجود دوره مانيا است. در نوع يک اين حالت، مدت مانيا بيشتر و شديدتر اتفاق مي‌افتد ولي در نوع دوم شكل خفيف‌تري از مانيا يا به عبارت ديگر نيمه شيدايي بروز مي‌کند. شروع بيماري معمولا با دوره‌اي از افسردگي مي‌باشد و پس از يک يا چند دوره از افسردگي، دوره شيدايي نمايان مي‌شود.

شايعترين علائم اين اختلال شامل بي‌قراري، افزايش انرژي و ميزان فعاليت،‌ خلق خيلي بالا واحساس نشاط شديد همراه با احساس خودبزرگ‌بيني، تحريک پذيري مفرط، صحبت کردن بي‌وقفه، مسابقه افکار، پريدن از موضوعي به موضوع ديگر با سرعت خيلي زياد، عدم توانائي براي تمرکز، حواس‌پرتي، کاهش نياز به خواب،‌ اعتقادات غيرواقعي در مورد توانمندي‌ها و قدرت فرد،‌ قضاوت ضعيف، ولخرجي،‌ رفتار متفاوت از حالت معمول که مدتي طولاني ادامه داشته ‌است، ‌افزايش تمايلات جنسي،‌ سوء مصرف داروها و مواد مخدر، الکل و داروهاي محرک و رفتارهاي مداخله جويانه و پرخاشگرانه هستند.

براي معالجه اين بيماري دارو درماني و روان درماني توام با هم بكار گرفته مي‌شود و خانواده بيمار نيز بايد براي كمك به روان درماني، آموزش‌هاي مناسب را دريافت كنند.