شايعه نابودی جهان در ۲۰۱۲: خورشيد عامل نابودی زمين نيست، شعله‌های خورشيدی و اظهارات متخصص ناسا، مهر

متخصصی از ناسا در حالی که فضای مجازی اينترنت از شايعات مرتبط با نابودی جهان در سال ۲۰۱۲ پر شده است اعلام کرده که جهان شايد در سال ۲۰۱۲ به نابودی کشيده شود اما دليل اين نابودی به طور حتم يک شعله غول پيکر خورشيدی نخواهد بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، "الکس يانگ" هليوفيزيکدان مرکز پروازهای فضايی گودارد ناسا می گويد نيازی نيست انسانها برای چند ميليارد سال آينده از جانب خورشيد نگرانی داشته باشند، مهمتر از همه اينکه اين نگرانی برای سال ۲۰۱۲ قطعا بيهوده خواهد بود.

وی می گويد: ما خورشيد را به خوبی می شناسيم، با کمک تمامی تکنولوژيها و علومی که در اختيار داريم و تمامی فضاپيماهايی که خورشيد را ۳۴ ساعت در روز و هفت روز در هفته تحت نظر دارند می‌دانيم که ابرتوفان عظيمی که قرار است زمين را در خود ببلعد رخ نخواهد داد.

به گفته وی به جز آفتاب‌سوختگی که تابستانها برای انسان‌ها دردسرساز می‌شود، نبايد نگرانی ديگری از جانب خورشيد داشته باشيم زيرا در حال حاضر خورشيد از انرژی کافی برای ايجاد گلوله‌ای آتشين که بتواند خود را به ۱۴۹ ميليون کيلومتر آن‌طرف‌تر رسانده و زمين را نابود کند، برخوردار نيست.

وی همچنين معتقد است با وجود اينکه شعله‌های خورشيدی و فوران‌های کرونالی روز به روز بر روی سطح خورشيد افزايش پيدا می‌کنند، جای نگرانی وجود ندارد زيرا اين چرخه‌ای طبيعی در خورشيد است. در واقع هر فردی که سنی بالاتر از ۱۱ سال دارد يکی از اين چرخه‌های طبيعی را تجربه و مشاهده کرده است. يانگ می‌گويد اين چرخه‌های فراز و فرود خورشيدی که قرار است در سال ۲۰۱۴ به اوج خود برسد تفاوت قابل توجهی با چرخه بعدی و چرخه بعد از آن و حتی چرخه پيشين ندارد.

يانگ می‌گويد: خورشيد پديده ای است که ما آن را ستاره فعال می‌ناميم و اين ستاره چرخه فعاليتی دارد. طی ۱۱ سال به نقطه اوج آن رسيده و دوباره به دوران خاموشی آن می‌رسيم، اين سيری ثابت بوده که از زمانی که انسان از آن آگاهی يافته در حال وقوع بوده است. شعله‌های خورشيدی بزرگ و کوچک هميشه وجود داشته‌اند. حتی در شديدترين حالتی که طی ۱۰ هزار سال گذشته از جانب خورشيد ديده شده است، قدرت شعله‌ها به اندازه‌ای نبوده‌اند که بتوانند به اتمسفر زمين آسيبی وارد کنند. ما در سياره‌ای با اتمسفری بسيار متراکم زندگی می‌کنيم و اين اتمسفر می‌تواند تمامی پرتوهای مضر خورشيدی را مسدود کند.

خارج از اتمسفر محافظ قدرتمند ديگری نيز وجود دارد، ميدان مغناطيسی زمين که تا اعماق فضا به پيش رفته و از نفوذ تشعشعات مضر خورشيد به زمين جلوگيری می‌کند. توفان‌های خورشيدی به صورت مداوم ميدان مغناطيسی زمين را مورد تاخت و تاز قرار می‌دهند تا زمانی که لايه انتهايی مغناطيسی به سمت فضا جسته و منجر به ايجاد نورهای شفق در قطب‌ها‌ی زمين می شود. به گفته يانگ تاثير فورانهای کرونالی خورشيد تنها می تواند کمی بيشتر از ايجاد شفقهای قطبی باشد. اين فورانها همشيه رخ می دهند و هر يک يا دوبار در هفته با زمين برخورد می کنند و به طور کلی تاثير آنها بر روی زمين بسيار اندک است.

در صورتی که فوران بسيار بزرگی به سوی زمين بيايد، شفق قطبی بسيار بزرگی در قطبها ايجاد خواهد شد و در نهايت ماهواره ها يا شبکه های برق مختل خواهند شد، مشکلاتی که گروه های گرداننده اين تجهيزات در رفع آنها مهارت دارند.

بر اساس گزارش تلگراف، يانگ می گويد: دانش ما درباره توفانها هر روز بيشتر می شود، می دانيم چگونه بايد آنها را پيش بينی کنيم، می دانيم اين توفانها به کجا رفته و با کجا برخورد می کنند. با افزايش يافتن اين آگاهی ها و مقابله با اين توفانها مشابه توفانهای فصلی زمينی می توانيم پيش بينی های مناسب را انجام داده و برای مقابله با آن آماده باشيم.