از شادی دختران ايران تا اشک‌های"جورج زالای"، سنگاپور به خاطره‌ها پيوست، حاشيه‌نگاری مهر از اختتاميه نخستين دوره بازيهای المپيک نوجوانان

نخستين دوره بازيهای المپيک نوجوانان در حالی پنجشنبه شب در سنگاپور به پايان رسيد که در يکی از بخش های مراسم اختتاميه تصاويری از شادی دختران فوتباليست ايران و اشک های سرمربی تيم وزنه برداری نوجوانان کشورمان پس از قهرمانی کاظمی‌نژاد نيز به نمايش درآمد.

به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به سنگاپور، انگار همين ديروز بود. اواسط ماه اوت ۲۰۱۰. سنگاپور نگران يک اتفاق ويژه بود. کشوری کوچک با جمعيتی محدود در جنوب شرقی آسيا قرار بود تاريخ ساز شود. ترديد و نگرانی طبيعی بود. آيا اين کشور پنج ميليونی می‌توانست ميزبانی شايسته برای نخستين گردهمايی بزرگ نوجوانان ورزشکار از سراسر دنيا باشد؟

ساعت ۲۰:۱۰ روز شنبه ۱۴ اوت ۲۰۱۰ جشن المپين‌های جوان آغاز شد. نور، شور و شادی. جشنواره زيبايی و شکوه. انگار همين ديروز بود. سنگاپور در همان مراسم افتتاحيه ثابت کرد، می تواند ميزبان خوبی برای المپيک نوجوان باشد و به حق شايستگی و لياقت خود را در طول ۱۲ روز برگزاری بازی‌های المپيک ثابت کرد.

پنجشنبه شب، زمان وادع بود. زمان وادع با سنگاپور، المپيک نوجوانان، خاطرات خوشی که با سنگاپور گره خورده و تمام شادی‌هايی که باهم قسمت کرديم و از ديگران قسمت‌مان شد.

برنامه مراسم اختتاميه از حدود ساعت ۲۰ روز پنجشنبه آغاز شد. محل برگزاری مراسم اختتاميه هم در منطقه "مرينابی" بود. گفتن از زيبايی اين منطقه که با برج‌های سربه فلک کشيده، ساختمان زيبا و مدرن مرينابی، چرخ و فلک بزرگ سنگاپور و ... محصور شده است، شايد تکرار مواردی باشد که مشروح آن در ذکر اتفاقات مراسم افتتاحيه به تفصيل آمد.

مراسم با رقص اژدها آغاز شد. گروهی با اژدهای بزرگ که خاص کشورهای آسيای شرقی است به اجرای برنامه می پرداختند که به ناگاه گروهی به اجرای برنامه با موسيقی روز پرداختند. حرکات موزن اژدهای چينی‌ها با آهنگ‌های نسل امروز شروع مراسمی بود که بيشتر آن به شور و شادی نوجوانان ورزشکار گذشت.

با حضور ژاک روگ، رئيس کميته بين المللی المپيک و "تئو چی هين"، رئيس کميته ملی سنگاپور مراسم اختتاميه شکلی رسمی به خود گرفت.

دقايقی بعد ورزشکاران کشورهای مختلف بصورت دسته جمعی و در کنار هم وارد محوطه برگزاری مراسم شدند. نه صفی بود و نه دسته بندی، همه شانه به شانه هم در کنار يکديگر در ميان استقبال گرم تماشاگران وارد ميدان شدند.

ورزشکاران که وارد ميدان برگزاری مراسم اختتاميه شدند، پرچم کشورهای مختلف بر بلندای ميدان برافراشته شد. همه در کنار هم. بزرگ و کوچک. دوست و دشمن. آنجا همه برابر بودند.

يکی از زيباترين بخش‌های مراسم اختتاميه نورافشانی در ميدان مرينابی بود، آنقدر زيبا که هر بيننده‌ای را به وجد می آورد. نورافشانی آنقدر گسترده بود که شب سنگاپور برای لحظاتی روز شد.

در ادامه روی اسکوربوردهای بزرگ اطراف جايگاه تصاويری از نفرات برتر و شاخص نخستين المپيک نوجوانان پخش شد که در ميان آنها شادی دختران فوتباليست ايران و اشک‌های "جورج زالای"، سرمربی تيم وزنه برداری ايران پس از قهرمانی عليرضا کاظمی نژاد ديده می شد.

سخنرانی "ان جی سرميانگ"، مسئول کميته برگزاری بازی‌های المپيک نوجوانان و ژاک روگ از ديگر بخش‌های مراسم بود.

اين بخش که تمام شد، به دنبال اجرای سرود کميته بين المللی المپيک پرچم اين کميته از فراز ميدان مرينابی پايين آمد، به ترتيب به دستان مسئول کميته برگزاری بازی‌های المپيک نوجوان، ژاک روگ، مسئول کميته ملی المپيک چين و ورزشکاری نوجوان از اين کشور سپرده شد.

با پخش تصاويری از نانجينگ، رسما به حاضرين اعلام شد که چهار سال ديگر نوجوانان از سراسر دنيا در اين شهر گردهم می آيند تا المپيک نوجوانان هم تاريخی شود.

با برگزاری مراسم سنتی از شرق آسيا و نواختن تپل و سازهای محلی و خاص سنگاپور مشعل المپيک نوجوانان خاموش شد. پس از آن بالن‌های سپيد به روی صحنه آمدند که پايين هر کدام از آنها نوجوانی سنگاپوری به اجرای برنامه می پرداخت.

پايان بخش مراسم شور و شادی ورزشکاران و وداع آنها با خاطرات دو هفته رفاقت و رقابت در سنگاپور بود. پرونده اين پيکارها هم بسته شد و به تاريخ پيوست. آنچه برای همه ماند يک دنيا خاطرات و تجربه بود که ارزش بيش از دو هفته دوری از وطن و خانواده را داشت.