بازگشت به مسير قهرمانى، چرا نيمه اول را مى بازيم و بعد ۴۵ دقيقه دوم را مى بريم، ايران ورزشی

ايران ورزشى- نيمه اول را به چين مى بازيم، همان طور كه نيمه اول را به ازبكستان هم باختيم؛ بين ۲ نيمه با تغييراتى محسوس تيم ملى وارد زمين مى شود و بازى را مى بريم. پاسخ به اين سؤال كه چرا نيمه اول را مى بازيم و بعد ۴۵ دقيقه دوم را مى بريم مى تواند اشكالات اساسى بازى ما را نشان بدهد.
نيمه هاى اول را نه تنها مى بازيم كه بد بازى مى كنيم و نمايشى سراسر زشت و ملال آور داريم. ضريب اشتباهات بازيكنانمان بالا است اما وقتى نيمه دوم شروع مى شود و يك يا ۲ تغيير در تركيب ۱۱ مرد اصلى به وجود مى آيد و البته سيستم بازى هم دستخوش تغييراتى مى شود، مسير رؤيايى را پيدا مى كنيم؛ ضريب اشتباهات پايين مى آيد و ۱۰-۹ بازيكنى كه نيمه اول پر اشتباه بازى مى كردند به يك باره سيمايى متفاوت از خود به نمايش مى گذارند.
اگرچه احساس بر هيچ منطقى استوار نيست و پشتوانه علمى و عقلانى ندارد اما احساس بر اين است كه اگر در بازى با چين از ابتداى مسابقه با سيستم ايده آل- همان سيستمى كه نيمه دوم جواب داد- بازى را شروع مى كرديم، نه تنها ۲ گل نمى خورديم كه بايد ۲ گل مى زديم و همين سيستم و همين چيدمان درست كه در نيمه دوم ۲ گل زد ۲ گل ديگر هم مى زد. پس با اين محاسبات احساسى- و نه عقلانى و منطقى- تيم ما بايستى ۴- صفر برنده مى شد؛ حتى اگر ۲ گل هم مى خورديم باز هم ۲-۴ برنده بوديم.
امروز تيم ما از بازى با چين يك امتياز گرانبها را گرفته است و اينكه بچه هاى تيم ملى توانسته اند شكست ۲- صفر را عوض كنند و نيمه دوم را برنده باشند، اتفاق خوشايندى است كه از روحيه برترى طلبى ما حكايت دارد.
امروز تيم ملى در شرايط مطلوبى در گروه خود قرار دارد و صعود به مرحله بعد محتمل به نظر مى رسد اما بحث هايى وجود دارد كه اگر به آنها عمل نشود و باز هم با سهل انگارى و ندانم كارى جلو برويم چه بسا در مرحله دوم و تك مسابقه حذفى نيمه اول را ببازيم و نيمه دوم مجالى براى جبران مافات نباشد.
امروز مى دانيم كه در مرحله دوم يا با عربستان بازى مى كنيم يا با كره جنوبى؛ در صورت كلى مسأله تفاوت چندانى وجود ندارد و تنها ابهام بازى اول مرحله بعد اينجاست كه در مالزى- خانه اول ملى پوشان- بازى مى كنيم يا به عنوان تيم دوم راهى اندونزى مى شويم؟

چه در اندونزى بازى كنيم و چه در مالزى بمانيم، اين را بايد بدانيم كه آرايش اوليه اى كه كادر فنى به آن اصرار مى ورزد، اشكالات ريز و درشتى دارد كه پس از ۲ بازى نسبتاً سنگين بيرون زده است.
امروز تيم ملى صاحب شناختى درست و خوب از خودش شده است و حتماً خوب مى داند كه كجاى كارش ايراد دارد و در چه پست هايى با مشكل مواجه است.
امير قلعه نويى كه حالا از نتيجه به دست آمده راضى است، به اندازه كافى زمان دارد كه اشكالات بازى را به حداقل ممكن برساند و براى بازى اول مرحله حذفى- كه حكم مرگ و زندگى را دارد- از ابتدا تيمى را به زمين بفرستد كه براى پيروزى بازى كند و مرتكب اشتباهات فاحش و مرگبار نشود.
بازى با چين حداقل اين حسن را براى قلعه نويى داشت كه تيم ملى را از مسير انحرافى خارج كند و دوباره در جاده قهرمانى قرار بگيرد. بايد همين مسير را كه به قهرمانى منتهى مى شود تا انتها رفت و اجازه نداد كه سر سوزنى زاويه تيم ملى از مسير اصلى منحرف شود.