بوکسور طلايی ايران در بازی های آسيايی نااميد از آينده‌ ورزشی‌اش: دلخوشی و انگيزه‌ لازم برای ادامه‌ کار را ندارم، ايسنا

- آهسته، آهسته بايد با دنيای قهرمانی خداحافظی کنم

خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: قهرمانی - همگانی

در صحنه بودن کاری است آسان، در صحنه ماندن کاری است مشکل. به صحنه آمدن به چه قيمتی و در صحنه ماندن با چه تدبيری؟

اين سوالی است که در ذهن علی مظاهری، بوکسور طلايی ايران در بازی‌های آسيايی و بسياری از ورزشکاران ديگر است. به راستی ورزشکاران ما با چه پشتوانه‌ی به مسابقات بين‌المللی و از جمله بازی‌های آسيايی می‌روند و با چه تدبيری بايد در صحنه‌ی رقابت‌ باقی‌ بمانند؟

آينده واژه‌ای که ورزشکاران ما برنامه‌ای برای آن ندارند، چون پولی وجود ندارد...

در دنيای حرفه‌يی امروز ورزش دنيا، ورزشکار به شغل نياز ندارد و بی‌ترديد مشغله‌ی ذهنی، حداقل از اين نظر گريبان ورزشکار را نخواهد گرفت.

بی‌کار بودن و نداشتن شغل برای يک ورزشکار در کمترکشوری ديده می‌شود؛ اما، در ايران...

در اين وادی غير حرفه‌يی ورزش قطعا حمايت از ورزشکاران (چه مالی و چه معنوی) از سوی مسوولان حرفه‌يی نيست و بارها ورزشکاران به آن اشاره کرده‌اند.

علی مظاهری، بوکسور وزن ۹۱- کيلوگرم کشورمان که مدال با ارزش طلا را در بازی‌های آسيايی دوحه برای کشورمان کسب کرد با مشکل بيکاری دست به گريبان است.

وی به خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: پس از بازگشت به ايران آن هم در روز جمعه که تمام ادارات تعطيل هستند، تنها خانواده‌ام برای استقبال به فرودگاه آمدند و هيچ يک از مسوولان استان کرمانشاه و شهر خودم حضور نداشتند. بعد از چند روز شنيدم که مسوولان استان گفته‌اند، اگر در روزهای کاری بود، می‌توانستيم برای استقبال بياييم. نمی‌دانم، آيا اين مساله منطقی است و يا اگر ورزشکاران رشته‌ی کشتی يا فوتبال می‌آمدند نيز اين طور برخورد می‌شد؟

وی افزود: با گذشت بيش از ۱۰ روز از بازگشتم به ايران، تنها استاندار کرمانشاه با دادن ۵ سکه تقدير کرده است. البته نيازمند اين تقديرها نيستم؛ ولی، هر ورزشکاری برای ادامه‌ی کار خود به انگيزه نياز دارد و اين تقديرها برای افزايش انگيزه نياز است.

بوکسور قهرمان بازی‌های آسيايی با تاکيد بر اين که مسوولان استان ابتدا به او قول اهدای يک قطعه زمين را داده بودند؛ ولی، عملی نشد خاطرنشان کرد: ابتدا به من گفتند، يک قطعه زمين می‌دهيم بعد از مدتی اين زمين به يک واحد آپارتمان تبديل شد. نکته‌ی جالب‌تر اين که هم اکنون گفته‌اند ۵۰ درصد پول اين واحد آپارتمان را آنها می‌دهند و ۵۰ درصد باقيمانده را خودم بپردازم. اگر به مشاوران املاک هم که اصلا مرا نمی‌شناسند مراجعه کنم، همين شرايط را برايم فراهم می‌کنند. نمی‌دانم چه فرقی ميان يک قهرمان و بقيه وجود دارد.

مظاهری ادامه داد: در سفر رييس جمهور و مهندس علی‌آبادی، رييس سازمان تربيت‌بدنی به استان کرمانشاه تمام مسوولان و نخبه‌های استان حضور داشتند؛ ولی از قهرمانان ورزشی هيچ يک را دعوت نکردند تا شرايط خودمان را برای آنها توضيح دهيم.

وی که از ۱۵ سالگی در رشته‌ی بوکس فعال بوده است و هم‌اکنون که ۲۴ سال دارد تقريبا هر سال دو مدال قهرمانی کشور را برای استان خود کسب کرده و نخستين مدال آور طلايی استان کرمانشاه در بازی‌های آسيايی به شمار می‌رود "بيکاری" را مهم‌ترين مشکل خود برشمرد و به ايسنا گفت: متاسفانه هيچ رسيدگی از سوی مسوولان استان به وضعيت من نشده و قولی هم داده نشده است. اميدوارم آنها به فکر ۴ سال آينده نيز باشند و به کسب اين تک مدال من خوشحال نباشند. اگر می‌خواهند اين قهرمانی‌ها ادامه داشته باشد، بايد به وضعيت ما رسيدگی کنند.

قهرمان بوکس بازی‌های آسيايی دوحه ادامه داد: پيش از اعزام به دوحه و در اردوهای تيم ملی، طبق مدال‌هايی که داشتيم، حقوق می‌گرفتيم. بهترين بوکسور تيم ملی ماهيانه ۲۷۰ هزار تومان دستمزد می‌گرفت، اين در حالی است که کشتی‌گيران تيم ملی ماهيانه از ۶۰۰ هزار تومان به بالا حقوق می‌گرفتند؛ اين عين تبعيض است. زمانی که می‌بينيم رسيدگی نمی‌کنند، ما هم کمتر تمرين می‌کنيم و به حضور در تيم ملی و تنها گرفتن اين حقوق بسنده می‌کنيم که زيان‌آور است. البته در اين مساله فدراسيون دخيل نيست و تمام تلاش خود را انجام داده است.

وی که دانشجوی کاردانی رشته‌ی تربيت‌بدنی است، افزود: بعد از بازگشتم از دوحه به اين نتيجه رسيدم که بهتر است درسم را ادامه دهم. زمانی که بی‌توجهی مسوولان به برخی رشته‌ها را می‌بينم و دلخوشی و انگيزه‌ی لازم برای ادامه‌ی کار را ندارم، به اين نتيجه می‌رسم که آهسته آهسته بايد از دنيای ورزش خداحافظی کنم و به زندگی‌ام برسم.

مظاهری حضور در المپيک پکن و کسب مدال را مهم‌ترين برنامه‌ی آينده‌ی خود دانست و گفت: اگر حمايت لازم از ملی‌پوشان انجام شود، آنها توانايی بالايی دارند که در سطوح مختلف بين‌المللی مدال بگيرند. هر چند که اين حمايت تاکنون چندان مناسب نبوده است.

وی به ايسنا گفت: عضله‌ی دست چپم دچار پارگی شده است که پس از ۱۰ روز استراحت وضعيتم بهتر شده است. از امروز تمرينات سبک خود را آغاز کرده‌ام؛ اما، فکر نمی‌کنم تا يک ماه بتوانم تمرينات سخت را انجام دهم.

قهرمان بوکس بازی‌های آسيايی دوحه از حجت الاسلام زرندی، امام جمعه‌ی کرمانشاه تشکر کرد و گفت: او تنها کسی بود که حداقل با زبان و از اعماق وجود از مدال من تقدير کرد. اين تقدير تنها زبانی بود؛ ولی، انگيزه‌ی زيادی برای من ايجاد کرد.