در انتظار نمايش "شجاعان"، وصال روحانى، ايران ورزشی

عصر امروز سرنوشت ما در هجدهمين دوره جام جهانى فوتبال مشخص مى شود.
اگر پرتغال را ببريم به طور جدى در مسير صعود از گروه چهارم جام قرار مى گيريم، يك مساوى اندك اميدهاى صعودمان را تا روز پايانى بازيهاى گروه حفظ خواهد كرد و شكست به معناى قطعيت حذف خواهد بود و در آن صورت مسابقه آخرمان كه در برابر آنگولا است، فقط بر سر رتبه سوم گروه و به واقع آخر نشدن در گروه خواهد بود.
در ۶ روزى كه از شكست ۱ _ ۳ ما در برابر مكزيك مى گذرد انواع اظهارنظرها در اين خصوص و در پيشواز مسابقه با پرتغال صورت گرفته است. عده زيادى بر اين باورند كه پرتغال ضعيف تر از مكزيك است، ولى اين باور صحيحى نيست و برعكس پرتغال كلاس بالاتر و كارايى بيشترى از مكزيك دارد و سقف پروازش نيز بلندتر است و شايد تنها وجه رجحان مكزيك بر پرتغال، سرعت بيشتر آن و كمتر بودن ستاره هايش باشد. تيمى كه در آن ستاره هاى مغرور كمترند لاجرم راحت تر نفس مى كشد و مؤثرتر بازى مى كند حال آنكه ازدياد ستاره ها در پرتغال نمى تواند تبعات منفى و ويژه خود را نداشته باشد.
آنچه كار را تا حدى بر ما سخت مى كند، اين است كه پرتغال به فتح اين ديدار نياز دارد. اگر تيم لوييس فيليپه اسكولارى هر ۳ امتياز را بگيرد مسابقه آخرش در برابر مكزيك فقط بر سر رتبه اولى گروه خواهد بود و ياران لوييس فيگو ترجيح مى دهند وقتى به بازى آخر خود مى رسند هيچ دغدغه اى بر سر مسأله صعود نداشته باشند و اين مسأله از قبل محرز شده باشد. از طرف ديگر تجربه ناكامى در همان مرحله اول جام گذشته درس تلخ و گرانى براى پرتغال بود كه باعث شده آنها ديدارهاى خود را در اين جام بسيار جدى بگيرند و ريسك نكنند و حتى پيروزى صفر _ يك بر آنگولا طى ديدار اول خود را بر خطرجويى و حملات افراطى و خروج از پز احتياط ارجح بدارند و با همان باور نيز به ميدان امروز در شهر فرانكفورت پاى بگذارند. با اين حال برخى حرف هاى فيگو و يارانش ظرف ۷۲ ساعت گذشته نشانگر و مؤيد اين نكته است كه آنها مى دانند ايران حريف آسانى نيست. كاشتى نيا (كوشتى نيا) هافبك دفاعى پرتغال گفته است كه ايران در نيمه اول مسابقه اش با مكزيك آنقدر خوب نشان داده است كه بتواند اسباب نگرانى پرتغال هم بشود.وظيفه ايران چيست؟ حمله همه جانبه به دروازه پرتغال طريق عقل و شرط سلامتى نيست، زيرا زمين و دروازه ما را به روى ضد حملات حريف باز خواهد گذاشت. اما مهم تر از اين مسأله عاقل بودن تيم ما در تمامى ۹۰ دقيقه اين پيكار است. نوسان عجيب طى بازى با مكزيك و نيمه اولى كه يك دنيا با نيمه دوم فرق داشت، ترديدها را نسبت به تيم ملى بيشتر كرده و ضربه روحى ناشى از گل دوم مكزيك نيز كه محصول اشتباه صرف نفرات خودى بود، سنگين بوده است. ولى هر چه هست بايد فقط به آينده نگريست و اميدوار ماند و تيمى كه مى خواهد به دور دوم (حذفى) جام جهانى برسد، چاره اى جز ريسك كردن و خطرجويى به شكل معقول آن ندارد. اكوادور اين كار را كرد و هر دو بازى اش را برد و صعودكننده شد و حتى حالا به حكم تفاضل گل بالاتر از آلمان صدرنشين گروه اول پيكارها است، چرا ما همه چيز را تمام شده بدانيم و به چه سبب با ارايه يك بازى تهاجمى اما كاملاً عاقلانه و مبتنى بر حساب و كتاب و با نمايشى كه به تمام ۹۰ دقيقه بسط يابد، پا به ميدان نگذاريم؟

هر چه باشد در اين مقطع خاص از جام، ما چيز زيادى براى از دست دادن نداريم و حذف شدن با هر يك از شكل ها و گونه هاى مختلف آن، چيز زيادى را عايد فوتبال ما و ميليون ها دوستدار آن كه خواستار حضور قوى و محكم از سوى تيم ملى هستند نخواهد كرد.
تيم ملى ما توان و صلاحيت لازم را دارد و اگر قدر خودش را بداند، مى تواند امروز بهتر از بازى با مكزيك ظاهر شود و كامل تر و كم نقص تر باشد و به آنچه مى خواهد برسد. اين انتظارى است كه مى توان و بايد از «شجاعان» فوتبال ايران داشت.