تيم ملى، برانكو را بزرگ كرده، گفت وگو با حسن روشن، شرق

حسن روشن جزء بدبيارى هاى فوتبال ايران در تاريخ جام جهانى است. «مهاجم طلايى» فوتبال ايران كه در گل زدن شم بالايى داشت با پاى مصدوم راهى جام جهانى ۷۸ شد و به قول خودش اجازه بيش از ۶۰-۵۰ دقيقه بازى را نداشت. در مسابقه اول مقابل هلند و اسكاتلند ۱۵-۱۰ دقيقه بيشتر نوبت به او نرسيد ولى در مسابقه آخر براى اين كه بار حملات تيم ملى سنگين تر شود، ۹۰ دقيقه در زمين بود و يك گل تيزهوشانه هم زد. امروز مردى كه مثل خيلى از هم نسلان خود سمتى در فوتبال ايران ندارد، با اميدوارى به تيم ملى و جام جهانى پيش رو نگاه نمى كند.
•آقاى روشن، كادر فنى فعلى ما به اندازه تيم هاى ديگر در جام جهانى كادر قابل اعتمادى هست؟
اول بايد بگويم خيلى خوب است ايرانى هايى مثل حسين فركى در اين كادر حضور دارند ولى برانكو اصلاً در حد سرمربى تيم ملى ايران نيست. هميشه اين نظر من بوده. حتى آن موقعى كه به خاطر تيم ملى جوانان با فدراسيون فوتبال همكارى كردم، نيامدم از او تعريف و تمجيد كنم. بارها گفته ام اين مربى ها هستند كه تيم را بزرگ مى كنند نه تيم ها مربيان را. در تيم ملى ما استعداد بچه ها، حمايت رسانه ها و توجه مردم اين تيم را به جام جهانى رساند و بزرگ كرد نه برانكو. ايوانكوويچ به خاطر تيم ملى ما بزرگ شده است.
•كدام بازى ما در آلمان برايمان آسان تر است؟
بازى اول. هرچند مكزيكى ها خيلى قوى هستند. اما فشار روحى بازى اول بيشتر روى كار آنها تاثير دارد تا ما. در حقيقت توپ در زمين آنهاست نه ما. مى توانيم در مسابقه اول نتيجه بگيريم، ولى در بازى هاى بعدى كار ما مشكل است. چون آنها به خوبى ما را تجزيه و تحليل مى كنند و حتى ما جلوى آنگولا كار آسانى نداريم. روى كاغذ در حقيقت شانسى نداريم، مگر اتفاقات غيرمنتظره و غيرت بچه ها به نجات مان بيايد.
•تا الان بايد حداقل چند مسابقه دوستانه انجام مى داديم؟
ده مسابقه. حداقل ده مسابقه. ما براى جام جهانى ،۱۹۷۸ با آن امكانات خيلى مسابقه تداركاتى برگزار كرديم. اگر آن مسابقات نبودند كه تيم تا شروع مسابقه روى فرم نگه داشته نمى شد. بنابراين تصور من اين است كه ما تا الان در برگزارى بازى هاى دوستانه موفق نبوده ايم. از اين به بعد اما دست كم ۴-۳ بازى بايد داشته باشيم.
•بنابراين وضعيت تيم از ديد شما نگران كننده است...
بله. به آن صورت نه برنامه ريزى درستى داشته ايم و نه تبليغات زيادى كرده ايم. خود من مثلاً اصلاً در جريان نيستم كه تيم دارد چه مى كند و دقيقاً برنامه هايش تا شروع بازى ها چيست. خيلى مختصر و جزيى مى دانم كه قرار است بروند سوئيس و اردو داشته باشند. جدا از اين مسائل بايد در جوسازى و راه انداختن موج تبليغاتى پرتلاش باشيم. مى شود بزرگنمايى و تبليغ كرد كه تيم پرقدرتى را به آلمان مى آوريم. فيلم «السيد» را ديده ايد. حتى وقتى هم مرد او را گذاشتند روى اسب و بردند جلوى دشمن تا از نظر روانى آنها تحت تاثير قرار بگيرند.
•اگر بخواهيد به جام جهانى ۷۸ برگرديد با افسوس و حسرت نگاه مى كنيد يا با سرخوشى؟
كاملاً با افتخار نگاه مى كنم. آن موقع به عنوان تيم اول از قاره آسيا و اقيانوسيه به جام جهانى رسيديم. ولى الان با ۵/۴ سهميه، رفته ايم به جام جهانى. آن هم با دعاى ۷۰ ميليون نفر آدم. خب اينها مايه غرور نيست؟ ما حتى در ۱۲ مسابقه مقدماتى آن موقع يك بار هم نباختيم.
•در خود جام نمى شد بهتر نتيجه بگيريد؟

ما تيم نبوديم. در بازى با پرو ۳-۳-۴ آمديم زمين تا ببريم. اما متاسفانه توپ هاى ما گل نمى شد. خيلى هجومى بازى كرديم. حتى گل كه خورديم يا من و يا حسين فركى سريع مى رفتيم توپ را از دروازه مى آورديم تا دوباره گل بزنيم. اين نشان مى داد كه ما چه روحيه اى داشتيم. اتفاقاً چهار گلى كه در آن بازى ها خورديم از روى نقطه پنالتى بود. اشتباه هم از داورانى بود كه داخل ايران سوت مى زدند و مطابق دنيا كار نمى كردند. به حدى پنالتى ها را در بازى هاى داخلى نمى گرفتند كه در آرژانتين هم مدافعان ما در هجده قدم مرتب خطا مى كردند و هم وقتى مهاجمان ما را در محوطه جريمه حريف مى زدند، به سرعت بلند مى شدند و دنبال توپ مى دويدند، از بس كه در ايران زمين خورده بودند و داوران پنالتى نگرفته بودند.
•ظاهراً ترس شما از تيم هاى ديگر هم بى تاثير نبوده...
خيلى ترسيده بوديم. اگر اين طور نبود شايد مى شد بهتر نتيجه گرفت. يادم مى آيد بعد از يك كلاس آموزشى در انگليس كه با رودى كرول همكلاس بودم، او مى گفت خود هلندى ها از بابت تبليغات تيم ملى فوتبال ايران خيلى ترسيده بودند ولى وقتى ديدند خود ايرانى ها بيشتر ترسيده اند و نمى توانند كارى كنند آرام شدند.
•براى جام جهانى ،۲۰۰۶ با يك فوروارد بازى تيم بهتر است يا دو فوروارد...
بستگى به مسابقات و نظر كادر فنى دارد، ولى يك نكته اين است كه اگر على دايى فيكس بازى مى كند مربيان حتماً از او بپرسند كه با كدام بازيكن راحت تر كار مى كند. وقتى هم كه من فيكس بودم آقا حشمت هميشه از من اين سئوال را مى پرسيد، از هركس ديگرى هم كه فيكس بود مى پرسيد راحت ترى با كدام بازيكن باشى.