حامد كاويانپور در گفتگو با ايران ورزشی: برمى گردم، من فقط ۲۷ سال دارم

پريسا قهرمانى-امير صدرى
«حامد كجاست؟» اين سؤالى بود كه بارها در طول مصاحبه مطرح شد، سؤالى كه او سعى مى كرد براى پاسخ دادن به آن زياد به گذشته برنگردد. به يك سال دورى از فوتبال در بهترين دوران آمادگى، به روزهاى سخت وزنه زدن و تمرين هاى وحشتناك.
شماره ۱۰ پرسپوليس ترجيح مى داد از بازى استقلال بگويد. از نمايشى كه به نظر خودش تولد يك حامد كاويانپور جديد بود. حامدى كه حالا بعد از بازى قبل از هر كسى خودش از عملكرد او رضايت دارد. او حالا برگشته، با سپرى كردن يك پروسه طولانى و البته كوله بار وحشتناكى از انگيزه. استارت دوباره براى تيم ملى و بعد رفتن به يك باشگاه اروپايى. براى بازيكنى كه در ۱۷ سالگى حضور در جام جهانى را به خاطر يك سوء تفاهم كوچك از دست داد اين بار رسيدن به تيم ملى چقدر فاصله دارد؟ خودش مى گويد: «هيچ فاصله اى.»

بهتر است از شرايط خودت شروع كنيم. يك دوره مصدوميت طولانى را پشت سر گذاشتى و وقتى برگشتى همه از حامد كاويانپور مدل جديد شوكه شدند. در اين يك سال چه اتفاقاتى افتاد؟
<من مصدوميت خيلى سختى داشتم. بعد از ۶ ماه تقريباً آماده بودم كه برگردم ولى آن مسائل دامنه دار ليست تيم به وجود آمد. به هر حال ليگ را شروع كردم اما استارت زدن براى بازيكنى كه بيشتر از يك سال آن هم به خاطر مصدوميت، نه محروميت از شرايط بازى دور بوده خيلى سخت است. فكر مى كنم وقت زيادى نگرفت تا به فرم ايده آل برگردم، اما بازى با استقلال شروع دوباره حامد كاويانپور بود. درست است كه آن بازى را واگذار كرديم ولى خودم از عملكردم رضايت كامل داشتم. بعد ملوان و همين طور رفتم جلو. يعنى اين را مى خواهم بگويم كه بازى استقلال بعد از ۱۰ هفته اولين فرصت واقعى من بود تا خودم را نشان بدهم. بازيكن هايى بودند كه مشكل من را داشتند، يكسرى شان اصلاً به فوتبال برنگشتند، بعضى ها چند سال بعد برگشتند، درصد زيادى هم رفتند بازيهاى ليگ يك يا پايين تر. اصلاً عمل رباط صليبى عملى است كه بين فوتباليست ها به سرطان معروف است، خيلى خوشحالم كه توانستم برگردم.
در اين يك سال بحث هاى زيادى درباره آمادگى ات مطرح بود. با اينكه خودت را از دسترس روزنامه ها دور نگه داشته بودى اما همه مى ديدند كه خيلى سنگين تمرين مى كنى، حتى در آن مقطع سوبل به برانكو گفت كه شرايط حضور در تيم ملى را هم دارى اما شروع ات با پرسپوليس نااميدكننده بود.
<نتيجه آن تمرين ها را الان گرفتم. در آن دوره تمرين هايى مى كردم كه بايد مى كردم. شرايط خيلى سختى را گذراندم. از طرفى اول فصل شرايطى برايم پيش آمد كه به اصطلاح تمرين زده شده بودم ولى با توجه به تمام انتقادهايى كه شد از هفته دهم جواب گرفتم و الان هم از نظر بدنى مشكلى ندارم. دوست دارم اين را بگويم كه آدم تا وقتى در اين شرايط خاص قرار نگيرد نمى تواند وضعيت را درك كند. خودم هيچ كارى نمى توانستم بكنم. ۲ ماه اول با عصا و آتل بودم. وزنم شده بود ۸۷ كيلو. با همان وزن تمرين هايم را شروع كردم. حالا كه پيش شما نشستم، شده ام ۷۴ كيلو. همه اينها را با تمرين سخت برطرف كردم.
خودت از حامد كاويانپور اول فصل راضى بودى؟
<آن موقع كه همه انتقاد مى كردند. الان خيلى بهتر شده. آن روزها كسى كمك نكرد. هيچ كس نمى آمد بگويد حامد كاويانپور اين شرايط را پشت سر گذاشته و فرصت مى خواهد، همه كوبيدند اما در همان روزها مصاحبه كردم و گفتم با وجود تمام انتقادات چون مى دانم چه وضعيت سختى را پشت سر گذاشته ام از عملكرد خودم راضى ام. اينكه آدم با آن همه معضل و مشكل برگردد خيلى حرف است. خيلى خوب مى دانستم كه آن بازيكن هميشگى نيستم.
اين را قبول دارى كه خيلى سنگين بازى مى كردى؟
<بله؛ دقيقاً. برمى گشت به همان يك سال و نيم دورى. نمى دانيد چطور پايم را برگرداندم به شرايط طبيعى. اگر بعد از عمل مى ديديد باورتان نمى شد. آن هم من كه همه مى گفتند عضلاتم در مقايسه با بقيه قوى تر است. ران پايم شده بود اندازه ساق پا. فقط بايد وزنه مى زدم. آنقدر كارهاى قدرتى كردم كه برگردد. همه اين مسائل بعد از آن مصدوميت كذايى طبيعى بود.
پس شرايط فوق العاده سختى داشتى؟
<وحشتناك بود. مى شنيدم كه مى گفتند «حامد كاويانپور ديگر تمام شد» يا «ديگر نمى تواند برگردد» البته صحبت هايشان واقعيت داشت چون آمار آنهايى كه رباط پاره كردند اين را مى گفت. همين الان اسم بازيكنانى كه وضعيت من را داشتند روى كاغذ بنويسيد، ببينيد كجا هستند؟ يك اراده آهنين مى خواست كه خدا را شكر داشتم.
نوع بازى ات در پرسپوليس خيلى به چشم مى آيد. خيلى ها معتقدند در طول بازى خوب مى دوى اما نوعى غرور خاص در بازى ات هست. يعنى دوست دارى تكليف نهايى توپ را خودت مشخص كنى. ترجيح مى دهى كمتر در كارهاى تيمى شركت كنى.
<نه! من اين را قبول ندارم.
وقتى توپ را مى گيرى چند تا ضربه مى زنى؟
<الان در پست هافبك دفاعى ۷۰ درصد از توپ ها را يك ضرب يا دوضرب مى زنم. ۳۰ درصد باقيمانده را هم بيشتر مى زنم و معتقدم بايد همين طور باشد. يك هافبك دفاعى بايد بداند چه وقت تيم اش را آرام كند و كى به تيم سرعت بدهد. اصلاً پست هافبك دفاعى فلسفه خاص خودش را دارد. شايد بازى كنى و به چشم نيايى اما هم خودت مى دانى دارى چه كار مى كنى هم سرمربى. مشكل ما اين است كه ۱۰ تا فاكتور مثبت داريم اما دقيقاً صحنه اى را بيشتر نشان مى دهند كه سوتى دادى، اين مى شود معضل اما به خدا فوتبال اين طورى نيست. يك جاهايى بايد ضربه بزنى، يك جا عملكرد تيمى باعث مى شود كندتر حركت كنى. اصلاً اين طورى نيست كه پشت ميز بنشينيم و بگوييم بايد چه كار كرد. الان ۹۰ درصد صحنه هايى كه دوربين ها نشان مى دهند خطاست ولى در واقعيت تا در زمين نباشى نمى توانى شرايط را درك كنى.
بگذار يك طور ديگر سؤال كنيم. تو بيشتر هافبك تخريبى هستى يا دفاعى، يعنى الگوى تو «گتوزو» است يا «پيرلو»؟
<گتوزو اصلاً فوتبال اش زمين تا آسمان فرق دارد. گتوزو بازيكن فدايى است. فدا مى شود تا كاكا، سيدورف و پيرلو راحت فوتبال بازى كنند ولى ما اصلاً در كل ايران بازيكن هايى با خصوصيت اين سه نفر نداريم. البته يك نفر بود، آن هم على كريمى. در دوره اى مثل گتوزو بازى مى كردم كه على كريمى بود. على توانايى
اين را داشت كه تو بجنگى و توپ را بسپارى به او و خيالت كاملاً راحت باشد چون همه كار مى كرد. متأسفانه الان از اين مهره ها نداريم. فكر كنم بازيكنى با خصوصيات على، هر ۵۰ سال يك بار وارد فوتبال ايران مى شود. الان خود من محكوم به اين هستم كه پا به توپ شوم، يك ضرب، دوضرب بازى كنم، پشت دفاع چپ و راست را پوشش بدهم. همين بازى پاس را ببينيد. وقتى مربى به من مى گويد در كورس ها بايد پا به پاى آرش برهانى بمانى، نمى توانم بروم براى دل خودم بازى كنم. وقتى بحث تيم باشد بايد از خيلى چيزها گذشت. در حال حاضر من هافبك دفاعى هستم و وظيفه ام پوشش دادن دفاع چپ و راست، پخش كردن توپ و در خدمت تيم بودن است.
زمانى بود كه پاس هاى ،۶۰ ۷۰ مترى فوق العاده اى مى دادى و جريان بازى را عوض مى كردى اما حالا اينطور نيست.
<چون فاكتورهاى اين كار را نداريم، وگرنه مگر مى شود پاس دادن يادم رفته باشد. هميشه به بچه هاى تازه وارد پرسپوليس مى گويم كه وقتى با مهدوى كيا بازى مى كردم حداقل ۴ تا ۵ بازى بهترين بازيكن تيم ملى شدم. اين به خاطر نوع بازى مهدى بود. توپ را مى گرفتم مى دادم به مهدى ولى الان در پرسپوليس بازيكنى با خصوصيات مهدى نداريم. اگر الان آرش برهانى كنار من بود در هر بازى حداقل ۱۵ تا پاس بلند مى فرستادم، كارى كه الان هافبك هاى پاس مى كنند.
اولادى اين شرايط را ندارد؟
<مهرداد سرعت خوبى دارد ولى هر وقت برايش فضا باز مى كنى، به جاى حركت كردن، مى رود با بازيكنان حريف.
اما در همين بازى با پاس بيشتر بازى مستقيم داشتيد. يعنى هافبك ها از جريان بازى محو شده بودند.
-ما فقط وقتى فضا را براى انصاريان و جلو كشيدن هاى شيث خالى مى كرديم اينطور بود. غير از اين صحنه، تمام دفاع هاى ما حتى كريم و شيث با هم در ارتباط بودند. ما اگر فقط بازى مستقيم مى كرديم نمى توانستيم مالكيت ۵۲ درصدى داشته باشيم. من فكر مى كنم رمز موفقيت پرسپوليس در اين چند بازى، وضعيت خوب هافبك هاست. به خصوص بازى با ملوان، استقلال و پاس. مثلاً بازى ابومسلم اينطور نبود چون آنها مستقيم بازى مى كردند يا استقلال اهواز كه ۱-۶-۳ بازى مى كرد.
آمار پاس هاى يك ضرب شما در طول بازى بيشتر از ۵ تا نمى شود. شايد مشكل از خط دفاعى باشد؟
-اتفاقاً اگر بازى پرسپوليس الان به چشم مى آيد به خاطر توپ هاى خوبى است كه دفاع براى ما مى فرستد. الان حاجى زاده و شيث و انصاريان خيلى خوب با توپ روى زمين كار مى كنند. كريم هم كه جاى خودش را دارد. به نظرم در حال حاضر ۴ دفاع پرسپوليس روى زمين بهتر از تمام تيم ها بازى مى كنند. الان شيث را ببينيد. اصلاً جلوى پاس يك بار دريبل خورد؟ هميشه پاس هاى سالم مى دهد.
بيشتر دوست دارى هافبك دفاعى باشى يا پشت مهاجمان؟
<من هافبك دفاعى و نفوذى را خيلى راحت بازى مى كنم. يعنى بازيكن آزاد باشم و در يك سوم دفاعى حريف بازى كنم، البته هيچ فرقى برايم نمى كند.
اين را قبول دارى كه بازيكن تخريبى ديگر در فوتبال دنيا از بين رفته؟
<بحث تخريب براى زمانى بود كه تيم بازيكنى داشت كه خصوصيات فنى بالايى نداشت. مد شده بود مربى مى گفت برو شماره ۱۰ حريف را بگير، هر جا رفت تو هم برو اما الان ديگر اينطور نيست. من هافبك دفاعى بودم اما جلوى استقلال اهواز پايه گذار اصلى گل شدم. توپ را از زمين خودى گرفتم و تقريباً ۱۵ متر آمدم جلو، بعد دادم به معدنچى. اصلاً اينطورى نيست كه فقط بازى حريف را خراب كنم. اين را هم يادتان باشد بازيكن تخريبى با آن خصوصياتى كه مدنظر شماست هيچ وقت نمى تواند در هيچ پست ديگرى بازى كند چون يك استاديوم ۱۰۰ هزار نفرى فقط به بازى اش در پست جديد مى خندند!
فكر نمى كنى در پستى كه حالا بازى مى كنى، خصوصيات منحصر به فرد هجومى ات هدر مى رود؟
<الان چيزى كه پرسپوليس احتياج دارد اين است كه من فعلاً جلوى دفاع ها بمانم. حالا شايد شرايط تيمى بهتر باشد و آزادى عمل من هم بيشتر شود ولى الان وضعيت خيلى سخت است چون بعد از نتايج اول فصل، ما محكوم به برد هستيم و اصلاً نبايد گل بخوريم.
خط هافبك پرسپوليس نسبت به اول فصل تغيير كرد. اول شما با حضور كريم و اسدى هافبك هاى اصلى بوديد ولى بعد از انتقال كريم به دفاع، مثلث فعلى به وجود آمد. از تركيب جديد راضى هستيد؟
<صددرصد. به نظرم يكى از عوامل نتيجه گيرى هاى ما هافبك ها هستند. البته كل تيم تأثير دارند ولى شرايط وسط خيلى خوب است. تقريباً به هماهنگى كه مى خواستيم، رسيديم. الان ما ۶ بازيكن جديد داريم. پژمان از فضاى انزلى آمده اينجا يا حاجى زاده، معدنچى و ... خب، اين همه خيلى تأثير مى گذارد. طبيعى است كه وقت مى خواهد.
نبودن كريم سخت نيست؟
<كريم رفته جايى كه خيلى به تيم كمك مى كند. هم به دفاع ها، هم خط هافبك. مخصوصاً روى توپ هاى هوايى خيلى همكارى مى كند. خيلى وقت ها جلو مى كشد. فكر كنم براى پرسپوليس خيلى بهتر هم شده. كريم درست كارى را مى كند كه ماتئوس در سال هاى آخر فوتبال اش مى كرد.
بازيكن هاى كنارى چطور هستند، به خصوص پژمان و اسدى؟
-فوتبال ابراهيم را كه خيلى خوب مى شناسم. داود هم شرايط خوبى پيدا كرده. فقط مشكل ما دير برقرار شدن ارتباط بين بچه ها بود. ما حتى وقت نكرديم قبل از شروع فصل برويم يك اردوى ۱۰ روزه، چند روز بيشتر به شروع بازيها نمانده بود آن وقت در تمرين ها در آكادمى فقط ۵ نفر مى آمدند. وضعيت سرمربى مشخص نشده بود، به هرحال تمام اينها تأثير داشت، ما تازه با بچه هاى تازه وارد صميمى شديم.
اين شرايط براى اكثر تيم ها هست.
< اما در پرسپوليس به اوج اش رسيده. ما پول نداريم. من ساعت ۵/۲ تمرين دارم ولى از ساعت ۸ صبح فكرم مشغول چكى است كه براى خريدن ماشين كشيدم. آن هم به هواى اينكه باشگاه امروز و فردا پول ها را مى دهد. وقتى اين مشكلات باشد فكرى براى فوتبال مى ماند؟ اين تازه يك معضل كوچك است. خانه هست، مغازه هست، آنهايى كه زن و بچه دارند هم بدتر. با اين شرايط آماتور به نظرم الان پرسپوليس با اين نتايج شاهكار كرده.
فصل پيش پرسپوليس شرايط مشابهى داشت، يعنى بعد از بحران اول فصل خيلى خوب نتيجه گرفتيد اما در نهايت قهرمانى را از دست داديد.
<من همان موقع به على آقا گفتم كه براى قهرمان شدن بايد تيم هاى مدعى را ببريم. سپاهان، فولاد، پاس، استقلال و ... وگرنه باقى تيم ها را همه مى توانند شكست بدهند. ما پارسال از تيم هاى مدعى شكست خورديم. حتماً يك جاى كار ايراد داشت كه قهرمان نشديم اما حالا شرايط فرق مى كند. البته من نمى توانم بعد از سه تا نتيجه خوب بگويم قهرمان مى شويم.
اما خيلى از پرسپوليسى ها در مصاحبه هايشان بعد از بازى پاس قول قهرمانى دادند؟
< نه؛ درست نيست. هرچند خود من بعد از بازى استقلال كه اوج بحران ها بود در رختكن به على آقا گفتم ما قهرمان مى شويم. پرسيد چه طورى؟ گفتم ۲۱ بازى مانده كه خودش مى شود ۶۳ امتياز. از طرفى روند رو به جلو ما از همان موقع شروع شده بود. به نظر من پرسپوليس پتانسيل قهرمانى دارد. در حال حاضر بازيها خيلى سخت شده، قطعاً رقابت هم بيشتر از هميشه است. با اين ليگى كه من مى بينم كار مى كشد به روزهاى آخر. اگر الان بازيكنى بنشيند و فكر كند با چند بازى قهرمان مى شود مثل يك روياست.
به نظر تو پرسپوليس چقدر مدرن است؟ حالا در هر زمينه اى كه فكرش را بكنى. مثلاً بحث خود على پروين. پروين بعد از چند سال پرسپوليس را از ۲-۵-۳ به ۲-۴-۴ رساند اما در بخش هاى ديگر فكر مى كنى اين اتفاق افتاده؟ آناليز يا تمرين هاى مدرن؟

< بستگى به شرايطى دارد كه براى شما فراهم مى كنند. سطح توقع بايد اندازه امكاناتى باشد كه در اختيار مجموعه مى گذارند. پرسپوليس اسم اش بزرگ است اما وقتى شرايط حرفه اى نباشد اسم بزرگ به چه دردى مى خورد. اگر پرسپوليس با اين وضعيت دوام آورده فقط به خاطر مردم بوده. وقتى شما بحث سنتى يا مدرن را مى كنيد با اين شرايط جور در نمى آيد. يعنى باشگاه پول ندهد، مشكل مديريتى داشته باشد، منبع درآمد و مشاور خوب نداشته باشد، در ترانسفر بازيكن ضعيف باشد و ... اين همه معضل بعد بياييم دست بگذاريم روى كار على پروين. اين به نظر من غرض ورزى است. ناصر ابراهيمى الان كار خودش را انجام مى دهد. هر مربى كه شما فكرش را كنيد نقاط ضعف و قوت دارد ولى در هر صورت شرايط فعلى پرسپوليس اين است. در مورد على پروين هم بايد بگويم كه از لحاظ مهره چينى و ارنج كردن نفر اول ايران است. در مورد مدرن بودن هم ببينيد شرايطش بوده يا نه؟ فعلاً نمى توانيد دنبال اين سؤال باشيد.
حامد كاويانپور هميشه بازيكنى معروف بوده كه براى تيم ملى مى جنگد. با توجه به شرايط فعلى حضور در تيم ملى را چقدر نزديك مى بينى؟
< مشكل خاصى نيست. خودم مشكلى نمى بينم. نه كمبودى دارم نه چيز ديگرى. خيلى هم اميدوارم. البته قرار بود كمك هايى بشود كه نشد. قرار بود بعد از مصدوميت شرايطى كه براى بقيه فراهم شد براى من هم به وجود بيايد اما اين اتفاق نيفتاد ولى خدا بزرگ است. فقط مردم بدانند كه بعد از مصدوميت هيچ كمكى به من نشد، هيچ كمكى.

شرايط بعد از بازگشت هم خيلى سخت بود.
< فشارى كه رويم بود را نمى توانم توصيف كنم. غيرقابل تحمل بود. همه نگاه ها زوم شده بود روى بازى من، بدشانسى، پرسپوليس هم نتيجه نمى گرفت، نمى توانيد بفهميد چه وضعيتى داشتم اما هر طور شده خودم را كشيدم بيرون.
آينده حامد كاويانپور را چطور مى بينى؟
< به نظر من در زندگى همه آدم ها ۵۰ درصد شانس دخيل است. بقيه اش هم بستگى به اين دارد كه خدا چه بخواهد و تلاش خودت چقدر باشد. دوست دارم برگردم تيم ملى با شرايط خوب، نه با اما و اگر. مى خواهم ستاره جام جهانى شوم و فكر مى كنم خدا را شكر در اين چند بازى به درصد زيادى از چيزهايى كه مى خواستم رسيدم. بعد از تيم ملى هم به بازى در يك باشگاه اروپايى خوب فكر مى كنم.
بازيهاى على را دنبال مى كنيد؟
< اصلاً فكر نمى كردم دوام بياورد. اگر على با شرايط آنجا كاملاً وفق پيدا كند به نظرم دو سه سال طول مى كشد، آن وقت غوغا مى كند. الان مى نشينند مى گويند چرا دريبل نمى كند؟اين را نمى دانند كه شرايط آنجا زمين تا آسمان فرق مى كند. من يكى دو تا از بازيهايش را ديدم. اصلاً در پاس دادن هايش هم حساب كتاب دارد. على هنوز از لحاظ بدنى فرم آنها رانگرفته. اگر دو سه سال دوام بياورد مى بينيد چه كار مى كند. هرچند معتقدم كارنامه اش با توجه به شرايطى كه پشت سر گذاشته موفق است.