گزارشى از يك روز اردوى تيم ملى پيش از بازى با كره جنوبى، دلتنگى نويدكيا براى كوچه هاى بوخوم! ايران ورزشی

سكوت سنگينى بود. حتى صداى موسيقى هم اين سكوت را نشكست. در لابى هتل چهره آشنايى ديده نمى شد. يك تماس با محرم نويدكيا كافى است تا در لابى آفتابى شود.
او با اندامى تركه اى و لباس سفيد با آرم فدراسيون فوتبال و يك شلوار ورزشى به لابى هتل آزادى آمد. روحيه اش مثال زدنى بود. انگار از وضعيتش در بوخوم خيلى راضى بود چون در آخرين بازى اين تيم مقابل مونيخ ،۱۸۶۰ هفتاد دقيقه براى تيم اش بازى كرده. وقتى از او پرسيدم خوب بودى يا نه، سرش را جورى تكان داد كه انگار راضى نيست اما لحظاتى بعد گفت:«بد نبودم. راضى هستم...»
محرم تمايلى به مصاحبه نداشت. مى گفت ترجيح مى دهد گپ بزند. او حرفى زد كه نشان مى داد چقدر به آلمان و مردمانش عادت كرده. محرم گفت:«وقتى به آلمان رفته بودم خدا خدا مى كردم كه به ايران برگردم.
يك روز با مهدى مهدوى كيا تلفنى صحبت كردم. گفت محرم اگر دو سال در اينجا بمانى ديگر دوست ندارى به ايران برگردى ولى من آن روز به حرف مهدى خنديدم چون فكر مى كردم جدى نمى گويد ولى حالا فهميده ام كه او درست مى گفت. الان دو، سه روز است كه به ايران آمده ام ولى دلم براى آلمان تنگ شده!»
هافبك بوخوم حرف هاى زيادى زد. او جورى صحبت مى كرد كه انگار واقعاً يك آلمانى است. محرم تأكيد كرد كه با هيچ يك از بازيكنان بوخوم رابطه دوستانه ندارد و تا به حال با آنها رفت و آمد نداشته:«در آنجا بازيكنان سر تمرين فقط يك سلام و عليك مى كنند و در خارج از باشگاه هيچ رابطه اى با هم ندارند. به جرأت مى توانم بگويم شايد تا به حال خانه هم، نرفته باشند. من به اين وضعيت عادت كرده ام. فكر مى كنم زندگى در اين شرايط خيلى بهتر است چون بدون هيچ مشكلى مى توانى كارت را انجام بدهى.»
محرم نويدكيا نيم ساعت بعد، در حالى كه نگاهى به ساعت مچى اش انداخت گفت:«بايد بروم و استراحت كنم. بازيكن حرفه اى ظهرها بايد در خواب باشد!»
با رفتن محرم دوباره سكوت سايه افكند. عقربه ها ساعت ۲۵:۱۵ را نشان مى داد كه در آسانسور لابى باز شد. نيم ساعت بيشتر از خداحافظى محرم نگذشته بود كه اغلب ملى پوشان«استوك» به دست از آسانسور خارج شدند. برانكو به بازيكنان گفته بود ساعت ۳۰:۱۵ در لابى جمع شوند تا با اتوبوس راهى زمين تمرين شوند.
فريدون زندى، برانكو ايوانكوويچ، سجادى و حسين كعبى اولين كسانى بودند كه از آسانسور پياده شدند. كعبى مثل چند روز اخير لنگ مى زد. خسته به نظر مى رسيد. على رغم مصدوميت اش برانكو گفته بود بايد در تمرينات حاضر شود. حتى نگرانى هاى پزشك هم مانع نشده بود كه برانكو به مدافع راست تيم اش استراحت دهد. كعبى مى گفت:«پايم بدجورى درد مى كند. به زور راه مى روم. بايد استراحت كنم اما مربى مى خواهد تمرين كنم. فعلاً كنار تيم هستم. نمى دانم به بازى كره مى رسم يا نه چون كوفتگى پايم خفيف است.»
اما لحظاتى بعد دكتر خانلرى پزشك تيم ملى دوباره تأكيد كرد وضعيت حسين كعبى نگران كننده نيست: »بله، در چند روز آينده درد پايش مى خوابد. او به بازى كره مى رسد.»

در حالى كه كعبى و ساير ملى پوشانى كه در لابى پرسه مى زدند تا اتوبوس بيايد، مزاحمى نداشتند، فريدون زندى مدام بايد به اين و آن امضا مى داد.
شماره ۱۰ كايزرسلاترن كه از اين وضعيت راضى به نظر نمى رسيد هيچ درخواستى را رد نمى كرد. او پس از پشت سر گذاشتن طرفداران به ايران ورزشى گفت:«خسته شده ام. مجبورم امضا بدهم و عكس بگيرم. وقتى آمدم ايران گفتم كمى استراحت مى كنم اما حالا مى بينى كه بايد اينطرف و آنطرف بروم.»
او گفت هنوز مشكل سربازى اش حل نشده:«بله، به طور كامل نه ولى فعلاً مشكلى ندارم. رفتم فدراسيون پيش مسؤولان، گفتند حل مى شود. آنها خودشان دارند همه چيز را درست مى كنند.»زندى پيش از خداحافظى البته گفت، جمعه را به طور كامل استراحت مى كنم. در حالى كه روز گذشته تمرينات تيم ملى تعطيل بود، بازيكنان مى توانستند هرجا كه دوست دارند بروند اما زندى تا ساعت ۱۵ ديروز در هتل آزادى استراحت كرد و بقيه روز را به يك ميهمانى رفت.
اغلب بازيكنان تيم ملى ديروز درتهران ماندند اما محرم نويدكيا راهى اصفهان شد تا سرى به خانواده اش بزند.تيم ملى از امروز دوباره استارت مى زند تا فردا راهى كره جنوبى شود.