مهدوى كيا: نسبت به بحرينى ها آلرژى دارم، مى توانيم در جام جهانى شگفتى آفرين باشيم، ايران ورزشي

نيما حسينى
مهدى مهدوى كيا در بازى با بحرين آرام و قرار نداشت. او با تمام وجود بازى مى كرد و آنچنان به آب و آتش مى زد كه انگار در فينال جام جهانى بازى مى كند. شايد مهدى مهدوى كيا بيش از حد به ناكامى چهار سال پيش ايران در منامه فكر كرده بود. او بعد از بازى شادترين بازيكن رختكن تيم ملى بود. مهدى در اوج حرفه يى گرى نشان داد كه خيلى زود هم احساساتى مى شود.

حرف هاى دلنشين «كيا« در گفت وگوى ويژه او با خبرنگار ايران ورزشى هيجان زدگى و بى قرارى او را نشان مى دهد. درست مثل مردم ايران!
صعود تيم ملى به جام جهانى توأم شد با فراهم شدن زمانى براى استراحت لژيونرها. تعطيلات خوش مى گذرد؟!
< ظاهراً بايد اينگونه باشد! حالا با خاطرى آسوده مى توانيم استراحت كنيم. تا شروع دور جديد تمرينات تيم هامبورگ ۲۰ روز باقى مانده و بايد از اين فرصت استفاده كنم. البته فعلاً برنامه خاصى ندارم اما همين كه چند روزى به طور كامل از فوتبال فاصله بگيرم غنيمت است.
كى به آلمان برمى گردى؟
< فعلاً مشخص نيست. تمرينات هامبورگ از ۲۵ ژوئن شروع مى شود. البته آنهايى كه ملى پوش بوده اند يك هفته ديرتر و از دوم جولاى (۱۱ تير) به تيم ملحق مى شوند. من هم در اين فاصله مى خواهم حسابى استراحت كنم. براى فرار از فوتبال حتى از تلفن هم فاصله مى گيرم اما شما خبرنگارها نمى گذاريد!
بهتر است درباره تيم ملى و بازى با بحرين صحبت كنيم.
<خوب شروع كرديم و شكر خدا خوب هم تمام شد. ما توفانى شروع كرديم و اگر در دقايق اوليه ضربه سر نصرتى به تير دروازه نمى خورد مى توانستيم گل هاى بيشترى هم بزنيم. حتى امكان داشت كه با ۳ يا ۴ گل پيروز شويم اما اينگونه نشد و ما در نيمه اول هرچه زديم به در بسته خورد.
به همين علت استرس و اضطراب بر تيم حاكم شد؟
<نه زياد. ما بعد از ۱۵ دقيقه اول يك مقدار از فشار حملات كم كرديم تا ببينيم حريف چه مى كند. خوشبختانه در شروع نيمه دوم به گل رسيديم و چند موقعيت خوب ديگر هم داشتيم كه متأسفانه گل نشد. مهم بردن و رفتن به جام جهانى بود كه به آن رسيديم. نسبت به بازى با كره بهتر ظاهر شديم.
و مثل بازى با كره فقط روى ضربات كرنر و كاشته ايجاد خطر مى كرديم.
< فكر نمى كنم. ما موقعيت هاى خوبى در بازى با بحرين داشتيم. خود من سه چهار موقعيت داشتم. يك شوت زدم كه گلر گرفت. يك شوت هم با اختلاف كمى از بغل دروازه بيرون رفت. از سمت چپ هم موقعيت داشتم. بقيه بچه ها هم چند بار خطرساز شدند. بنابراين ما به غير از موقعيت هاى خوبى كه روى ضربات ايستگاهى داشتيم دروازه بحرين را تهديد كرديم.
ولى اكثر گل هاى تيم ملى روى ضربات ايستگاهى به ثمر رسيده. مثل بازى با بوسنى، كره شمالى و بحرين!
< نمى شود كتمان كرد كه ضربات ايستگاهى يكى از برگ هاى برنده تيم ملى است. به اعتقاد من اسلحه خوبى داريم! ما در اين زمينه قوى هستيم. در كناره ها راحت خطا مى گيريم و بازيكنان سرزن خوبى هم داريم. من فكر نمى كنم كه بتوان به خاطر چنين مسأله يى از تيم ملى انتقاد كرد.
قبول ندارى كه تيم ملى در جام ملت هاى آسيا و حتى بعد از آن تا اين حد به ضربات ايستگاهى متكى نبود.
<درست است. قبول دارم كه در گذشته بيشتر در جريان بازى صاحب موقعيت مى شديم اما حساب دو بازى اخيرى كه با كره و بحرين داشتيم فرق مى كرد. حساسيت اين بازيها را نبايد بى تأثير دانست. بازى بسته كره يى ها باعث شده بود فقط روى ضربات ايستگاهى خطرساز باشيم. ما در بازى با بحرين هم تا حدودى اين مشكل را داشتيم اما تيم ملى سراپا حمله بود. ما در حالى دروازه حريف را به توپ بسته بوديم كه با يك مساوى هم به جام جهانى مى رفتيم اما تفكر حاكم بر تيم پيروزى بود. ما و مردم به چيزى جز برد فكر نمى كرديم و انتقام گرفتن از بحرين خيلى برايمان مهم بود. ما مى خواستيم مردم را راضى كنيم و جشن صعود باشكوهى داشته باشيم. به همين علت در ۲ دقيقه اول چهار، پنج كرنر روى دروازه حريف ارسال كرديم كه به تيم بحرين شوك وارد كرد. يك گل زديم، يك بار تير دروازه حريف را لرزانديم و ۹۰ درصد دقايق بازى صاحب توپ و ميدان بوديم. ما از بحرين چيزى بيشتر از اين نمى خواستيم. مى خواستيم؟
گذشته از اين حرف ها عجيب اين بود كه ما هر چند دقيقه يك بار صاحب ضربه ايستگاهى مى شديم ولى توپ هاى خطرناكى كه تو ارسال مى كردى هر بار دفع مى شد و بازيكنان ما اثرى روى توپ نمى گذاشتند.
< بحرينى ها از لحاظ قد و قامت از بازيكنان ما برتر بودند. مهم تر اينكه روى اين ضربات كار كرده بودند و مى دانستند كه ضربات ايستگاهى نقطه قوت و برگ برنده ايران است. آنها خوب جايگيرى مى كردند اما يك اشتباه كافى بود تا ما به جام جهانى برويم.
جالب اين بود كه در آن صحنه كنار كشيدى تا فريدون زندى ضربه را ارسال كند. اين در حالى بود كه در بازى با كره از همان نقطه زمينه ساز گل ايران به كره شده بودى؟
< بله. براى خودم هم جالب بود كه چنين اتفاقى افتاد. در بازى با كره به اين علت كه آنها در دهانه دروازه تجمع مى كردند من رو به بيرون توپ ها را ارسال مى كردم تا آنها فرصت كمترى براى واكنش نشان دادن داشته باشند. نيمه اول هم من توپ ها را ارسال مى كردم اما در شروع نيمه دوم احساس كردم كه اگر فريدون با پاى چپ توپى را رو به داخل ارسال كند آنها غافلگير مى شوند. اتفاقاً كارساز هم شد. ضربه ارسالى فريدون عالى بود و نصرتى هم بيشترين استفاده را كرد.
هر چند كه روز پرفروغى داشتى اما ظاهراً كمى عصبى شده بودى. مثل جام ملت هاى آسيا؟!
< نه. مسأله خاصى نبود. فقط شماره ۱۴ بحرين (سلمان عيسى) مثل جام ملت ها مدام دنبال جنجال بود و سعى مى كرد تمركزم را به هم بريزد. من هم خيلى مراقب بودم. در يك صحنه توپ را زدم كه او پايش را پرت كرد. مى خواست شلوغ كند. در آخرين ثانيه هاى بازى هم از پشت به پايم زد كه هنوز جاى استوك هاى كفش اش روى پايم باقى مانده. من هم توپ را رها كردم و ايستادم. البته او هم واكنش نشان نداد و مى خواست عذرخواهى كند كه بقيه بحرينى ها ريختند وسط و شلوغ كردند. همين. چيز خاصى نبود!
اما در يك سال اخير دو بار در بازيهاى ملى كارت گرفته يى كه هر دو بار هم مقابل بحرين بوده.
< بله. البته در جام ملت هاى آسيا مستحق كارت قرمز نبودم. در اين بازى هم برخلاف بعضى ها كه مى گويند بايد اخراج مى شدم مطمئنم داور به خوبى تشخيص داد. من در آن صحنه براى گرفتن توپ به سمت بازيكن حريف رفتم و همين كار را كردم. البته بازيكن بحرينى مرا هل داد كه باعث شد بازيكنان دو تيم وارد ماجرا شوند. بعد از شكست تلخى كه چهار سال پيش در منامه داشتيم نسبت به بحرينى ها آلرژى و حساسيت خاصى پيدا كرده بودم. فكر مى كنم مردم هم همين حس را داشتند. شايد به همين علت بود كه بعد از پيروزى مقابل بحرين تا اين حد شادى مى كردند.
بعد از بازى چه احساسى داشتى؟

< قبل از بازى تمام صحنه هاى تلخ چهار سال پيش جلوى چشمم مى آمد. براى رويارويى با بحرينى ها لحظه شمارى مى كردم. آرزويم اين بود كه بحرين را ببريم. فرصت خوبى بود كه از آنها انتقام بگيريم. كار خدا بود كه بعد از چهار سال و درست در ديدارى كه حكم صعود ايران صادر مى شد با بحرين روبرو شديم. خدا آنها را چرخاند و چرخاند و به آزادى آورد تا بعد از ۴ سال انتقام شيرينى از بحرينى ها بگيريم. وقتى قبل از شروع بازى تماشاگران ايرانى فرياد انتقام، انتقام سر مى دادند احساس عجيبى داشتم. بعد از بازى هم سر از پا نمى شناختم. وقتى شادى مردم را مى ديدم خوشحالى ام بيشتر مى شد. اين صعود و اين جشن و شادى حق فوتبال ما و مردم ايران بود. ما هرچه در توان داشتيم گذاشتيم. ۹۰ دقيقه جنگيديم و در تمام جنگ هاى تن به تن و در درگيرى ها برتر از حريف بوديم. ما براى اينكه حادثه تلخ منامه را از اذهان پاك كنيم انگيزه هاى زيادى داشتيم. خدا را شكر كه شرمنده مردم نشديم. اگر خداى ناكرده در اين بازى به بحرين مى باختيم بايد فوتبال را كنار مى گذاشتيم. آن وقت روى ديدن مردم را نداشتيم. من قبل از بازى به اين چيزها زياد فكر كرده بودم اما بعد از بازى خستگى از وجودمان بيرون رفت. بعد از بازى اتوبوس تيم ملى در محاصره مردم بود.در آن ترافيك ۴ ساعت طول كشيد تا از استاديوم به هتل برسيم. شب زيبايى بود. در زندگى ام براى اولين بار چنين لحظاتى را تجربه مى كردم. مثل ملبورن فراموش نشدنى است. هرچه بگويم كم گفته ام چون وقتى ديدم و شنيدم كه مردم تا صبح شادى مى كردند خدا را صد هزار مرتبه شكر كردم كه در چنين موقعيتى هستم. اميدوارم اين لياقت را داشته باشيم كه باز هم مردم را شاد كنيم.
حالا چرا در رختكن كفش هاى گرانقيمت ات را آتش زدى؟
< (مى خندد). به بچه ها قول داده بودم كه بعد از بازى كفش هايم را آتش بزنم.
چرا؟!
< از جام ملت هاى آسيا اين كفش ها را پوشيدم. بعد از آن در تمام بازى هاى ملى اين يك جفت كفش را مى پوشيدم. اين موضوع باعث شده بود تا كفش هايم سوژه بچه ها شود. به همين علت قول داده بودم كه بعد از بازى كفش هايم را آتش بزنم. همين كار را هم كردم. به اتفاق يحيى الكل تهيه كرديم و كفش هايمان را آتش زديم تا بساط چهارشنبه سورى در رختكن را فراهم كرده باشيم.