 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
يكشنبه ۸/۳/۸۴
ورزشگاه آزادى
بازى دوستانه
ايران ۲
گل ها: فريدون زندى (۹) و جواد نكونام (۳۰)
آذربايجان يك
قربان اف (۷۵)
داور: سعد كميل (كويت)
كمك ها: محمد تقى پور و رضا سخندان
هوا: آفتابى
تماشاگر: ۵ هزار نفر
بهترين بازيكن: فريدون زندى
ايران: ابراهيم ميرزاپور، يحيى گل محمدى (جلال كاملى ۷۵)، محمد نصرتى، حسين كعبى (على بداوى ۶۵)، جواد نكونام، فريدون زندى، مهدى مهدوى كيا (جواد كاظميان ۴۶)، ستار زارع، وحيد هاشميان (آرش برهانى ۴۶)، على كريمى (ايمان مبعلى ۴۶)، على دايى (رضا عنايتى ۷۰)
سعد كميل كه سوت شروع بازى را مى زند مى فهميم كه آذربايجان مالى نيست. بدون شك اين همان تيمى نيست كه در انگليس جلوى شاگردان اريكسون گردنكشى كرده و دو گل بيشتر نخورده. يك حريف راحت براى حرفه يى هاى ايران كه راحت همديگر را پيدا مى كنند و راحت حركت مى كنند.
ايران براى اينكه مقابل تيم كارلوس آلبرتو به گل برسد فقط ۹ دقيقه وقت مى خواهد. يك توپ دزدى از كعبى و فرار او در راست كافى است تا ضربه يى ايستگاهى نصيب ما شود. فريدون زندى پشت توپ مى ايستد و به طرفدارهاى كاظميان و مبعلى ثابت مى كند كه زياد نبايد نگران باشند. اگر او در تركيب باشد گل زدن از پشت هجده قدم براى ما كار ساده يى خواهد بود. زندى همان طور كه قول داده بود بالاخره يك گل در لباس تيم ملى ايران زد تا لابد آن را به مادرش تقديم كند.
بازيكن تعويض نشدنى تيم ايران روز يكشنبه يكى از بهترين هاى برانكو بود. او در اين بازى هر كارى كه خواست كرد.
زندى در دقيقه ۲۹ هم يك پاس طلايى به هاشميان مى دهد. نفوذ وحيد، زدن توى سر توپ، پاس به بيرون و گلى كه نكونام از پشت هجده قدم مى زند تا روى اسكوربورد عدد ۲ را جلوى نام ايران بنويسند.
نكونام كه به همراه زندى جزو تاپ هاى تيم ايران مقابل آذربايجان بود در دقيقه ۲۶ هم يك ضربه پشت هجده ديگر را به جايى فرستاد كه حسن زاده دروازه بان كم توان آذرى ها آن را به اوت فرستاد.
در دقيقه ۳۲ يك بار ديگر زندى از ضربه ايستگاهى همه را نيم خيز مى كند اما باز هم اين حسن زاده است كه توپ را مشت مى كند. فرى دل تماشاگران را به دست آورده است. با يك بازى تميز و كم نقص فقط اسم اوست كه هر چند دقيقه يك بار تكرار مى شود.
|
advertisement@gooya.com |
|
براى اينكه نيمه اول با همين دو گل تمام شود على دايى در دقيقه ۴۱ تنها موقعيت اش را از فاصله يى نزديك به بالاى دروازه مى زند.
نيمه دوم اما هيچ شباهتى به نيمه اول ندارد. چند تعويض اساسى و بيرون كشيدن مهدوى كيا، كريمى و هاشميان نشان مى دهد كه برانكو بازى را تمام شده فرض مى كند. نيروهاى تازه يى كه به ميدان آمده اند اما نشان مى دهند كه به تركيب نيمه اول بايد احترام گذاشت. در اين نيمه بازى يكطرفه به سود ايران تكرار نمى شود. حالا هم ايران است كه سوار بر بازى است اما حركت هاى پراكنده برهانى، كاظميان و تكروى هاى مبعلى راه به جايى نمى برد.
باز هم در ميانه ميدان اين نكونام و زندى هستند كه نبض بازى را در دست دارند و اين بازيكنان تازه هستند كه نمى توانند مثل نيمه اول هماهنگ عمل كنند. براى همين هم هست كه روى غفلت مدافعان سمت راست ايران در دقيقه ۶۸ يك پاس تودر و يك فرار از طرف آذرى ها كافى است تا تيم ما از هم بپاشد. پاس رو به بيرون براى قربانف و يك گل زيبا كه ميرزاپور فقط تماشايش مى كند. آذرى ها جان گرفته اند و يكى، دو بار ديگر هم مى توانند در طول چند دقيقه تن همه را بلرزانند. اين كاملى است كه در دقيقه ۷۳ و در آخرين ثانيه ها توپ مهاجم حريف را تكل مى كند تا بازى مساوى نشود. تا پايان بازى اتفاق تكان دهنده ديگرى نمى افتد.
داور كه سوت را مى زند برانكو نفس راحتى مى كشد. حالا ركورد بردهاى او باز هم بيشتر شده است و او با بازيكنان خوشحالش مى تواند به روز جمعه و تيم كره شمالى فكر كند. شايد تا جام جهانى فقط ۱۸۰ دقيقه اضطراب ديگر مانده باشد. ما حالا تركيب تقريبى مان را شناخته ايم و برانكو با اعتماد به نفس بيشتر مى تواند بگويد كه انتخاب هايش تركيب ايده آل ترى براى پيروزى را مى سازند. اگرچه آذرى ها براى كشيدن صفت«اروپايى» به دنبال نام خود كوچك به نظر مى رسيدند.
