كريمى، بازيكن ثابت يا ذخيره طلايى؟ امير صدري، ايران ورزشي

امير صدرى
على كريمى انتخاب درستى انجام داده؟ اين سؤال قطعاً تا مدت ها يكى از سؤالات طرفداران فوتبال در ايران است، جدايى كريمى از تيم درجه سومى الاهلى در ليگ ضعيف امارات و پيوستن او به يكى از ده تيم برتر جهان كه سال بعد در معتبرترين مسابقات فوتبال باشگاهى جهان حاضر است قطعاً افتخار بزرگى است، اما ترديدهايى وجود دارد. اينكه كريمى مى تواند جايى در تركيب ثابت بايرن پيدا كند؟ و اينكه آيا مى تواند طلسم دايى و هاشميان - كه در بايرن در بهترين حالت بازيكنان جانشين شمرده مى شوند - را بشكند؟
بر اساس اخبار منتشره در سايت بايرن، مطرح ترين تيم آلمان قصد دارد تا اين فصل يك خانه تكانى اساسى انجام دهد، بايرن امسال در فهرست بازيكنانش ۲۶ بازيكن دارد كه ۲۵ نفر آنها ملى پوش هاى فعلى يا سابق تيم هاى ملى كشورشان هستند (تنها مايكل رنسينك دروازه بان ذخيره تيم بازى ملى در كارنامه اش ندارد)، كارل هاينس رومنيگه و فليكس ماگات گفته اند كه در فصل بعد تعداد نفرات تيم را به ۲۲ تا ۲۳ نفر كاهش مى دهند تا فرصت بيشترى در اختيار بازيكنان جوان تربيت يافته آكادمى بايرن قرار بگيرد. از اردوى فعلى بايرن جدايى ساموئل كوفور و رابرت كواچ و توماس لينكه قطعى شده، سباستين دايسلر، بيسنته ليزارازو، وحيد هاشميان و زى روبرتو هم نامزدهاى ديگر ترك باشگاه هستند، در عوض على كريمى و فيليپ لام به باشگاه پيوسته اند، در ضمن بايرن به دنبال استخدام يك مدافع ميانى در كلاس جهانى است. با نگاهى به اردوى بايرن مى توان دريافت كه على كريمى براى يافتن جايى ثابت در تركيب بايرن چه كار سختى پيش رو دارد. سايت بايرن در معرفى كريمى نوشته:«او يك هافبك تهاجمى عالى است كه در عين حال مى تواند در نقش مهاجم لب خط هم بازى كند.

قطعاً كريمى شانسى براى بازى در نقش هافبك پشت سر دو مهاجم بايرن ندارد چرا كه اين پست در تملك ميشائل بالاك است، شايد ماگات كريمى را براى اين خريدارى كرده كه او با تكيه بر قدرت دريبل زنى و بازى فانتزى اش يك بال مؤثر تهاجمى براى تيمش باشد، وظيفه يى كه در اين فصل زى روبرتو به خوبى آن را انجام داد اما در سمت راست حسن صالى حميدزيچ، دايسلر و باستين شوان اشتايگر در مقاطعى كه در آن به كار گرفته شدند موفق نبودند. اما كريمى احتمالاً نمى تواند بال موفقى براى بايرن باشد. كريمى بازيكنى است كه محدود كردنش در يك پست مشخص (و در نتيجه محدود كردن فضا براى او) امكان خلاقيت را از او مى گيرد و امكان محو او توسط مدافعان سختگير و خشن را هم بيشتر مى كند در ضمن كريمى بازيكنى نيست كه بتواند طى نود دقيقه رفت و برگشت هاى ممتد پردامنه را در كناره زمين انجام دهد و هم در حمله و هم در دفاع مؤثر باشد. با نگاهى به اردوى بايرن و نفرات ميانى اش (تورستن فرينگس، ميشائل بالاك، زى روبرتو، صالى حميدزيچ، اوون هارگريوز، باستين شواين اشتايگر، مهمت شول و ينس يرميس كه تقريباً اكثريت آنها حتى اگر روى نيمكت ذخيره هاى بايرن نيستند در تيم هاى ملى كشورشان بازيكن ثابت محسوب مى شوند) شايد بتوان اين گونه نتيجه گرفت كه كريمى جايى در تركيب ثابت بايرن پيدا نمى كند. مگر آنكه بالاك به دلايلى از تركيب تيم خارج شود كه در آن صورت هم شايد او نتواند به اندازه بالاك در بازيسازى و انجام وظايف دفاعى مؤثر باشد. البته يك احتمال ديگر هم وجود دارد و آن هم اين است كه بايرن تصميم بگيرد فصل بعد با سيستم تك مهاجم به ميدان برود. فليكس ماگات سرمربى بايرن پس از حذف از ليگ قهرمانان گفته بود:«ما يكى از تنها تيم هاى اروپا هستيم كه با دو مهاجم بازى مى كنيم، ما فوتبال را زيبا و تهاجمى بازى مى كنيم اما نتيجه گرا نيستيم.» اگر بايرن به فكر استفاده از شيوه تك مهاجم بيفتد (و شايعات مربوط به جدايى كلوديو پيزارو از اين تيم حقيقت داشته باشد) آن وقت على كريمى مى تواند در نقش مهاجم كاذب (يا هافبك نفوذى آزاد) و در فضاى مقابل بالاك يك گزينه مناسب باشد. در غير اين صورت شايد كريمى در حد اوج خود حداكثر يك«ذخيره طلايى» در بايرن شود و بزرگترين چالش او يافتن راهى براى جاى گرفتن در تركيب ثابت تيم باشد.