 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
ترجمه: سحر بهراميان
ايتاليايي‌ها هموطن‌پرست‌ترين مردم دنيا لقب گرفته‌اند و اين موضوع در محبوبيت و ثروت قهرمانان ملي فوتبال اثبات شده است. آنها پوشاك و اجناس مختلف را با مارك‌هاي توليدكنندگان كشور خود با تبليغ فوق ستاره‌هاي ورزشي خود بيشتر مي‌پسندند، كافي است كه عكس الكسي (دل پيرو) يا فرانچسكو (توتي) روي بيلبوردهاي تبليغاتي كالايي در تورين و رم ديده شود تا تاثير مستقيم آن را روي گيشه كمپاني مذكور مشاهده كنيم.
در اينكه ليگ فوتبال سري A ايتاليا در رقابت با نمونه‌هاي مشابه خود در آلمان انگليس اسپانيا و فرانسه از دهه‌هاي گذشته نيز سطح نسبتا بالاتري داشته، ميان كارشناسان اروپايي بحثي نيست و ليگ‌هايي چون بوندس ليگا، ليگ برتر، لاليگا و لوشامپيونا همواره ضعيف‌تر از كالچو بوده‌اند.
باشگاه‌هاي ايتاليايي همچون ميلان، يووه، ناپل، سامپدوريا، پارما، لاتزيو، فيوزنتينا، رم و اينتر با آغاز دهه 90 و پس از ميزباني ايتاليا در جام جهاني، بزرگترين بورس نقل و انتقال نابغه‌هاي فوتبال دنيا بوده‌اند. در همين يك دهه ستاره‌هايي چون مارادونا، گري لينه‌كر، لوتار ماتيوس، يورگن كلينزمن، آندرياس برمه، روبرتوباجو، فرانكو بارسي، پل اينس، پائولومالديني، رودگوليت، ماركوفان باستن، فرانك ريكارد، رودي فولر، جوزپه برگومي، جيانلوكاويالي، روبرتو مانچيني و حتي جديدترين‌هايي چون رونالدو و زيدان به تنهايي در ليگ پر هياهو و ثروتمند ايتاليا ظهور كردند و به تاريخ اين ورزش معرفي شدند.
اينك اما اكثر اين نام‌هاي بزرگ و افسانه‌اي افسوس مي‌خورند كه چرا در آغاز قرن بيست و يكم در اوج نيستند چه آنكه شيوه‌هاي مدرن شركت‌هاي تبليغاتي و بهره‌برداري‌هاي فراوان از شهرت و محبوبيت بازيكنان طراز اول، آنها را امروزه به يك مولتي ميلياردر تبديل مي‌كرد.
اكثر آنها اكنون روي نيمكت تيم‌هاي بزرگ باشگاهي اروپا و حتي تيم‌هاي ملي صاحب نام مي‌نشينند تا از اين سفره گسترده تا حد توان بهره بردارند.
شايد نيمي از درآمد سالانه چهره دوست‌داشتني چون دل‌پيرو با پول دريافتي همه عمر با فن باستن و يا مارادونا برابري كند.
توتي در يك بعدازظهر بهاري با حضور در استوديو فيلمبرداري يك تيزر تلويزيوني چك يك ميليون يورويي و يا حتي بيشتر به جيب مي‌زند و با خيال راحت تعطيلات آخر هفته را در هنگ‌كنگ، هاوايي و يا دبي سپري مي‌كند.
طي چند سال پاياني هزاره قبلي، ليگ‌هاي اسپانيا و انگليس نيز با الگوبرداري از كشور ساحلي مديترانه، تجارت فوتبال را به طور جدي آغاز كردند و بسيار سريع شريك بازارهاي پر رونق ليگ كالچو شدند.
|
advertisement@gooya.com |
|
ظهور مديران حريص و بلندپرواز در اين دو كشور اروپايي بسياري از بازيكنان پر آوازه را به لاليگا و ليگ برتر كشاند و در پي آن نگاه شركت‌هاي بزرگ جهاني به سوي آنها جلب شد اما ايتاليا همچنان جايگاه اصيل خود را حفظ كرده است.
باشگاه‌هاي ايتاليايي و اسپانسرهاي مالي تنها در مدت زماني يك سال بيش از 120ميليون دلار فقط به حساب بيست ستاره اول حاضر در ليگ اين كشور پول مي‌ريزند.
تيم قدرتمند و پر طرفداران صنعتي‌ترين شهر ايتاليا با در اختيار داشتن 6بازيكن در جمع بيست فوتباليست پر درآمد كالچو از رقبا پيشي گرفته است. ميلان يا همان روسونري (سياه- قرمز پوشان) كه سيلويو برلوسكوني نخست‌وزير ايتاليا صاحب آن است با در اختيار داشتن سهام بخش عمده رسانه‌هاي جمعي اين كشور چكمه‌اي، همه ابزار را براي بت ساختن از چهره هنرمندان مستطيل سبز دارد. آنها 6بار جام باشگاه‌هاي اروپا را فتح كرده‌اند كه آخرينش همين فصل گذشته بود و امسال نيز مدعي اول قهرماني ناميده مي‌شوند. در يك رده پايين‌تر رقيب هميشگي يعني يوونتوس يا همان بيانكونري‌ها قرار دارند كه 5بازيكن پردرآمد را در جدول به خود اختصاص دادند.
يووه كه در ايتاليا به نام گورخرها شناخته مي‌شوند همواره از نفوذ فوق‌العاده‌اي در سري A برخوردار بوده‌اند. آنيلي بزرگ (همان كسي كه پسر ارشدش به شدت عاشق تفكر امام خميني (ره) بود و به همين خاطر كشته شد- مترجم) صاحب كمپاني فيات، غول اتومبيل سازي ايتاليا و مدير عامل روزنامه‌‌هاي معروف لارپوبليكا و دلاسرا نيز تنها مدير همسنگ برلوسكوني شناخته مي‌شد كه سال گذشته در گذشت و يووه را براي خاندان برادرش به ارث گذارد.
