راه افتخار، با تيم ملي تا جام جهاني ۲۰۰۶ آلمان، سيامك قليچ خاني، همشهري

پيروزي هاي ملي همواره تجلي روح اتحاد، پيوند، همبستگي و شكوه ورزش است. اين روند مي تواند بر شفافيت پيروزي هاي ملي بيافزايد و نشاط جامعه را بيشتر كند. اگر سنجيده عمل كنيم، آينده از پيروزي در ورزش خبر مي دهد و پيوند و اتحاد ملي را تداعي مي كند.
فوتبال تدوين يافته كه پشتوانه تاريخي تثبيت شده اي نيز داشته باشد با فوتبال جرقه اي و لحظه اي تفاوت هاي بسياري دارد. تداوم در پيروزي ها و كسب مقام در فوتبال نيازمند برنامه ريزي درازمدت و داشتن سيستم مشخص و روشن در بخش كلان است. موفقيت هاي زودگذر مسكن است و تداوم ندارد. درخشش هاي فصلي و لحظه اي هرگز در چارچوب برنامه منسجم از بين نمي رود و آنچه به فوتبال و موفقيت هويت مي بخشد، شكل و سيستم اداره آن است. كره شمالي يك بار در جام جهاني ۱۹۶۶ لندن توفاني به نام «توفان زرد» برپاكرد و ديگر كسي نپرسيد چرا تيمي كه ايتالياي متكي به كاتاناچيو را شكست داد، يكباره فراموش شد و امروز حتي در گروه ايران تبديل به تيمي درجه سوم شده است. چرا تيمي با آن قدرت ديگر نمي تواند در آسيا مطرح باشد؟ آيا جز نداشتن سيستم اداري و تدوين برنامه ريزي مي تواند دلايل ديگري براي آن باشد، برعكس به قدرت هاي درجه اول فوتبال دنيا برمي خوريم كه به دليل توجه به اصول جامعه شناسي ورزش هميشه با نسبت هاي مختلف در رده هاي بالاي فوتبال جهان قرار دارند.
اين دلايل تاريخي نه براي لوث كردن موفقيت هاي فعلي فوتبال است و نه براي اثبات برتري حريفان، اما خاصيت نوع فوتبالي كه تيم هاي آسيايي ازجمله خود ما داريم، در اين است كه وقتي در برخوردها و تقابل هاي سخت و حساس و يا مجموعه هاي همطراز قرار مي گيريم دچار نزول مي شويم و از رسيدن به مراحل نهايي يا جمع تيم هاي بزرگ درمي مانيم. در چنين شرايطي با دلايل بدشانسي، اشتباه و نداشتن امكانات به توجيه عدم موفقيت مي پردازيم، درحاليكه اگر ريشه يابي دقيق و بدور از حب و بغض داشته باشيم زود به حقيقت مي رسيم.
فوتبال ما تنها دوبار جواز حضور در جام جهاني را به دست آ ورده و در بقيه دوره ها بنا به دلايلي كه برشمرديم ناكام ماند و حال يكبار ديگر تيم ملي در مرحله حساسي قرار گرفته است. رسيدن به اين هدف و خواسته برنامه هايي را مي طلبد كه در درجه نخست نيازمند روح همكاري، هماهنگي و پرهيز از تك محوري و رسيدن به برنامه ريزي مشترك است. هيچ فردي به طور انفرادي حاكم مطلق در مساله اي نيست و قادر نخواهد بود براساس ذهنيت فردي خود با پديده اي به نام فوتبال و عزم ملي مقابله كند.
در موقعيت فعلي ما بايد با هدف و برنامه اي منسجم به جام جهاني برسيم و تمام توان خود را در هر دو بعد فكري و جسمي صرف هماهنگي در امور رسيدن به مرز آمادگي كنيم.
اما اگر هر شخصي در مقام خود بخواهد بدون توجه به فضاي عمومي جامعه برنامه خود را پيش ببرد، تيم محكوم به شكست است و جز پشيماني از خودنگري دستاورد ديگري نخواهيم داشت. بديهي است كه مربيان تغيير مي كنند و يا مديري جاي خود را به مدير ديگري مي دهد، چون خاصيت فوتبال و بقاي افراد در اين رشته به موفقيت بستگي دارد نه عامل ديگري، امروز اين مهم را تنها محمد دادكان رييس فدراسيون فوتبال مي تواند انجام دهد و بس.
راه رسيدن به جام جهاني
راه افتخار را بايد شناخت تا بي دغدغه و بدون دردسر بتوان به مقصد رسيد. هيچ موفقيتي آسان و به طور فردي بدست نمي آيد، آنكه دچار ذهنيت غلط فردي خود است زودتر زمين مي خورد، در حركات گروهي و در كارهاي دسته جمعي هيچ نوع تفكر فردي وجود ندارد.
دوباره تكرار مي كنيم راه افتخار را بايد شناخت، تدبير و انديشه هم بايد داشت.
هر موفقيتي در حركت تمام عوامل يك تيم به دست مي آيد و اين مساله نه فرضيه خودساخته ذهني است و نه خواست تجربه نشده فردي.
تئوري هاي فوتبال زماني متبلور مي شود كه به آن عينيت بخشيد و عملي بودن آنرا تجربه كرد، فوتبال ما نيز جدا از اين قواعد نيست، ادعاي مستثني بودن هم هيچكس روي آن ندارد، وگرنه بايد به گونه اي ديگر درباره وي قضاوت كرد.
تيم فعلي ما كه در ساختن آن برانكو سهم زيادي دارد، فوتبال را خوب مي فهمد، طريق و روش بازي را به درستي مي شناسد، معني هماهنگي و گذشت را درك مي كند و از هوش نسبتا بالايي برخوردار است اما راه رسيدن به افتخار گسترده تر از مسايل فني است.
در بيست و پنج سال اخير هيچگاه تيم هاي ملي كشورمان به اين اندازه تدارك و حمايت نشدند.
فوتبال ما درحال گذر از مرزهاي قاره پهناور آسيا است و فوتبال ايران اكنون به جرگه بزرگان جهان پيوسته است.
رقابت هاي فوتبال جام جهاني پس از رقابت هاي المپيك بزرگترين رويداد ورزشي جهان است. به همين دليل آرزوي هر كشوري حضور در اين جام است كه براي رسيدن به اين هدف، ميليون ها و شايد ميلياردها دلار هزينه مي كنند.
حضور در جام جهاني وسيله اي است تا كشورها از طريق فوتبال، فرهنگ، عقايد، سياست و تفكرات خود را به جهانيان بشناسانند. حضور در جام جهاني عاملي است تا مردم مشكلات اجتماعي و اقتصادي جامعه خود را _ هرچند به طور موقت _ به فراموشي بسپارند.
با رئيس فوتبال

مسئولان فدراسيون فوتبال اين مهم را به خوبي درك كرده اند، هفته گذشته قبل از سفر دكتر محمد دادكان به زوريخ ميهمان وي بوديم، در دفتر زيباي فدراسيون فوتبال كه هر بيننده اي را متعجب مي كند شنيديم وقتي «سپ بلاتر» وارد ساختمان فدراسيون فوتبال شده عنوان كرده كه اين ساختمان و اين مجموعه حتي در اروپا نيز بي نظير است و عجيب كه اين مكان بدون هيچ كمكي و از خود فوتبال ساخته شده است. دادكان آنروز از خود گفت، برنامه ها و دغدغه هايش كه اكثر آنها را نمي توان به روي كاغذ آورد اما هدف اصلي او رسيدن به جام جهاني است. از تجارب گذشته مي توان آينده را روشن ديد، روزي كه تيم ملي اميد در اوج بحران و ناتواني راهي تبريز شد تا پس از تورنمنت چهارجانبه تبريز راهي بوسان شود، دادكان به تيم ملي پيوست، صفايي فراهاني مشكلات را شناخت و حاشيه ها از بين رفت و ايران قهرمان آسيا شد. هيچكس آن روز نپرسيد چرا بختياري زاده، عنايتي و حتي كريمي از تيم جدا شدند، در هتل گسترش تبريز چه گذشت و چرا در نهايت برانكو پذيرفت كه سه بازيكن بزرگسالش دايي، گل محمدي و ميرزاپور باشند و اين بود آن روح همكاري و تفكر جمعي كه در وهله اول برانكو را نجات داد و سپس تيم ملي جان گرفت.
دادكان براي ساختار فدراسيون نيز نكته اي را عنوان كرد كه جالب بود؛ كل فدراسيون را بايد آدم هاي بزرگ اداره كنند، اين عقيده اوست. نايب رييس ناصر نوآموز است كه خود زماني رييس فدراسيون بود، دبير فدراسيون (پهلوان) نيز خود مدتي رييس مجموعه فوتبال بوده است. اين درحالي است كه محسن صفايي فراهاني و علي محمد مرتضوي نيز در راهند تا فوتبال ايران را پيش ببرند.
تدارك ويژه براي جام جهاني
اما يكي از مهمترين اهداف فدراسيون فوتبال تشكيل سه ستاد براي پشتيباني تيم ملي جهت حضور در جام جهاني است.
۱ _ ستاد خبرگان، ۲ _ ستاد تشريفات ۳ _ ستاد رسانه ها
در ستاد خبرگان قرار است مربيان صاحب نام ايران ازجمله نفراتي كه تيم ملي را دو دوره سال هاي ۷۸ و ۹۸ هدايت مي كردند حضور داشته باشند، در ستاد تشريفات كه اتفاقات اولين جلسه آن روز يكشنبه اين هفته _ ششم ديماه _ برگزار شد نيز قرار شده از هيچ نكته اي غافل نشود، از بحث حضور تيم ها، پرواز تيم ملي، همراهان تيم و...
انگار در فوتبال راه افتخار شناخته شده است.