اسماعيل فصيح درگذشت، ايسنا

اسماعيل فصيح در سن ۷۵ سالگی درگذشت.

فرح عدالت ـ همسر اين نويسنده‌ی پيش‌کسوت ـ با تأييد اين خبر، به خبرنگار بخش ادب خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، توضيح داد: اسماعيل فصيح عصر روز گذشته (پنجشنبه، ۲۵ تيرماه) در تهران و بيمارستان شرکت نفت درگذشت.

او گفت: فصيح از روز دوشنبه (۱۵ تيرماه) مصادف با ۱۳ رجب به‌دليل مشکل عروق مغزی به بخش ICU بيمارستان منتقل شد که پس از انجام سی‌تی‌اسکن و سپری کردن شش روز در اين بخش، سه روز را هم در بخش عمومی بيمارستان سپری کرد؛ اما از ساعت ۱۰ صبح روز گذشته، وضعيت او روبه وخامت گذاشت و ساعت دو بعدازظهر دوباره به ICU منتقل شد، ولی ساعت شش بعدازظهر دارفانی را وداع گفت.

به گفته‌ی همسر اين نويسنده، بنا به خواسته‌ی خود فصيح که همواره نيز بر آن تأکيد داشت، مراسم پرتشريفاتی برگزار نخواهد شد.

اسماعيل فصيح ـ رمان‌نويس و مترجم ـ در دوم اسفندماه سال ۱۳۱۳ در محله‌ی درخونگاه تهران (شهيد اکبرنژاد فعلی ـ نزديک بازار تهران) متولد شد. به‌گفته‌ی خودش بچه‌ی چهاردهمی يا شانزدهمی يک کاسب چهارراه گلوبندک است. دوران تحصيلات ابتدايی را در دبستان عنصری که حدودا تا پايان کشيده شدن جنگ جهانی دوم در ايران طول می‌کشد و سپس در دبيرستان رهنما، به انجام رساند.

فصيح در سال ۱۳۵۹ با سمت استاديار دانشکده‌ی نفت آبادان بازنشسته شد. اين نويسنده در سه حوزه‌ی رمان، مجموعه داستان و ترجمه دست به قلم زده بود.

رمان‌هايش عبارت‌اند از: شراب خام (۱۳۴۷)، دل کور (۱۳۵۱)، داستان جاويد (۱۳۵۹)، ثريا در اغما (۱۳۶۳)، ‌ترجمه انگليس در لندن (۱۹۸۵)، ترجمه عربی در قاهره (۱۹۹۷)، درد سياوش (۱۳۶۴)، زمستان ۶۲ (۱۳۶۶)، ترجمه آلمانی (۱۹۸۸)،‌شهباز و چغدان (۱۳۶۹)، فرار فروهر (۱۳۷۲)، باده کهن (۱۳۷۳)، اسير زمان (۱۳۷۳)،‌ پناه بر حافظ (۱۳۷۵)، کشته عشق (۱۳۷۶)، طشت خون (۱۳۷۶)، بازگشت به درخونگاه (۱۳۷۷)، کمدی تراژدی پارس (۱۳۷۷)، لاله برافروخت (۱۳۷۷)، نامه‌ای به دنيا (۱۳۷۹)، در انتظار (۱۳۷۹) و گردابی چنين حايل (۱۳۸۱).

مجموعه داستان‌ها: خاک آشنا (۱۳۴۹)، ديدار در هند (۱۳۵۳)، عقد و داستان‌های ديگر (۱۳۵۷)، ‌برگزيده داستان‌ها (۱۳۶۶) و نمادهای مشوش (۱۳۶۹).

و ترجمه‌ها: وضعيت آخر، بازی‌ها،‌ ماندن در وضعيت آخر، استادان داستان، رستم‌نامه، خودشناسی به روش يونگ، تحليل رفتار متقابل در روان‌درمانی و شکسپير.