باور کن! اين زمانه ی بيداد بگذرد، شعری از رضا مقصدی

رضا مقصدی

بنشين کنارِ آتشم تا باد بگذرد
خاکسترِ جوانی ی ناشاد بگذرد

□ □ □

ای اَبر از کجای جهان، باز آمدی؟
باران! ببار! تا غمم با باد بگذرد

□ □ □

اينگونه سخت وُ تلخ، دهان ِ مرا مبند!
بگذار از گلوی ِ من، فرياد بگذرد

□ □ □

ای عشق! صيد ِ سبز ِ تو بوده ست اين دلم
دردا اگر ز صيد ِ خود، صياد بگذرد

□ □ □

نام ِ تو يادگار ِ گُل ِ گلشن ِ من ست
هرگز مباد نام تو از ياد بگذرد

□ □ □

در هر نَفَس برای دل ِ من، قفس مساز
بگذار اين پرنده ام آزاد بگذرد

□ □ □

دست ِ تو می نويسدم خطاط ِ خوب ِ عشق!
شادا اگر ز ديده ی استاد بگذرد

□ □ □

شيرين ِ روزگار نميخواهد بعد ازين
يک ذرّه از طراوت ِ فرهاد بگذرد

□ □ □

هرچند مرگ ِ برگ، سرودت کبود کرد
باور کن! اين زمانه ی بيداد بگذرد