جواد شمقدری: هدايت فيلم‌ها به سمت توقيف، دام مخالفان برای وزارت ارشاد است، فارس

خبرگزاری فارس: مشاور هنری رئيس جمهور معتقد است روند هدايت فيلمها به سمت توقيف شدن دامی است که مخالفان فکری وزير ارشاد برای او طراحی کرده‌اند.

«جواد شمقدری» در گفت‌وگو با خبرنگار سينمايی فارس به مناسبت «سی سال سينمای پس از انقلاب» با اشاره به مسير سينمای انقلاب اسلامی از سال ۵۷ تا به امروز، استحاله فيلمسازان انقلابی در مسير حرکتی خود، تنيده نشدن انديشه ناب انقلاب اسلامی در حوزه سينما، توقف برای رسيدن به تعريف به عنوان يکی از موانع برای رسيدن به سينمای انقلاب اسلامی، نداشتن باور انقلابی توسط بخشی از مديريت سينمايی و تلويزيونی پس از انقلاب و همچنين انتقاد از جريان مديريتی سينما در دوره اصلاحات (که تنها در حد افتخار کردن انديشه‌های امام را باور داشت)، از برخی فيلمسازان و فيلم‌ها نيز که از آنها به عنوان نماينده تقابل با انديشه‌های امام نام برد، به شدت انتقاد کرد.

مشاور هنری رئيس جمهور در بخشی از اين گفت‌وگو با اشاره به موضوع توقيف برخی فيلمها گفت که در اين باره نمی‌توان حکم کلی صادر کرد. فيلم‌هايی که توقيف می‌شوند ممکن است برخی با تشخيص درست باشد اما توقيف چهار فيلم ديگر اشتباه باشد. يعنی يک سياست شفاف و روشنی وجود ندارد که بخواهيم بگوئيم فيلم‌ها بر اين مبنا و اساس توقيف می‌شوند و معتقدم که يک طرح و توطئه‌ای وجود دارد که باعث می شود فيلم‌ها در اين مسير به توقيف منتهی شوند.
شمقدری خاطرنشان کرد: البته در پی اين مسير امکان دارد که يکی دو فيلم واقعا توقيف شوند اما من معتقدم که روند توقف فيلم‌ها و مجوز نمايش نگرفتن فيلم‌ها بيش از اين که ناشی از يک ديدگاه شفاف باشد، ناشی از يک طرح و توطئه است.
«مشاور هنری رئيس جمهور» تأکيد کرد: اشکال از نظر من اينست که چرا مديريت در عرصه فرهنگ ‌نمی‌آيد تا اين طرح‌ها و توطئه‌ها را شناسايی و نگاه شفاف خود را حاکم کند.
وی افزود: بنده با شخص وزير در حوزه نگاه، تفکر و انديشه هيچ مشکلی نداريم و هر دو خواسته‌های فکری‌ و آرمان‌های‌مان يکی است، اما اشکال من اين است که آن مديريتی که در حوزه فرهنگ و ارشاد جاری می‌شود نمی‌تواند تشخيص دهد که اين موضوع طرح و توطئه است.
جواد شمقدری در ادامه گفت‌وگوی خود با خبرنگار سينمايی فارس با دام دانستن روند توقيف فيلم‌ها گفت:در کنار اين اتفاقا بعضی جرياناتی که کاملا در تضاد فکری و تقابل جدی هستند با انديشه ما -که وزير هم شامل اين انديشه می‌شود- دارند در حاشيه کار خود را انجام می‌دهند و ضمن ادامه سياست های خود به مسيرشان نيز تداوم می‌بخشند.

«جواد شمقدری» در بخشی از اين گفت‌وگو دو ساعته اظهار داشت: يکی از موانعی که در راه رسيدن به سينمای انقلاب اسلامی طراحی و ساخته شد اين بود که برای رسيدن به تعريف، سينمای انقلاب اسلامی را متوقف کنيم. در حالی که امام(ره) وقتی خواستند نهضت‌شان را شروع کنند نيامدند اول تعريف‌ها را روشن کنند، بالاخره شالوده اين فرهنگ و انديشه در تاروپود وجود امام تحقق پيدا کرده بود و در تاروپود انديشه، روش و سکنات ياران امام نيز تحقق پيدا کرده بود، لذا وقتی که حرکت می‌کردند، خود به خود به يک نقطه مشترک می‌رسيدند و بدون اين که بخواهند همديگر را ببينند، از فاصله دور و بعيد به يک تصميم می‌رسيدند.
وی افزود: پس لازم نبود که خيلی بخواهيم سينمای انقلاب اسلامی تعريف کنيم، بلکه لازم بود هنرمند و فيلمسازی را که باورهای دينی و انقلاب اسلامی، در وجود او خانه کرده باشد، پيدا و تربيت کنيم. بايد اين اتفاق می‌افتاد نه اينکه بخواهيم در يک فضای آکادميک باور‌های‌مان را تعريف کنيم و بعد به خورد آدم‌هايی که خيلی هم باور ندارند، اين را تزريق کنيم، که اين نتيجه‌ای ندارد.
مشاور هنری رئيس‌جمهور خاطرنشان کرد: اين حرکت تربيتی و تحول از درون بايد شکل می‌گرفت اما اين اتفاق نيفتاد، چرا؟ چون بخشی از آن مديريتی که آمد در جريان مديريت سينمايی و تلويزيونی قرار گرفت اين باور را نداشت و خودش به اين نقطه نرسيده بود.
شمقدری تاکيد کرد: در واقع بزرگ‌ترين مشکل ما اين بود که مديران و برنامه‌ريزان سينمايی بايد کسانی می‌بودند که خودشان اين باور انقلابی در وجودشان شکل گرفته بود، کسانی که امام را با همان ويژگی‌های امام قبول داشتند، نه اينکه بخشی از امام را قبول داشته باشند اما بخش ديگرش را نه. بعضی از اين‌ها بيشتر متأثر از جريان تفکر روشنفکری مذهبی بودند تا جريان ناب حضرت امام. اين نقطه اصلی بود و اين جريان در دانشگاه‌ها، در حوزه نقد و مطبوعات، صداوسيما و ساير رسانه‌ها هم به شدت نفوذ داشت و بر سينما هم که سيطره کامل داشت و اين بزرگ‌ترين مانع بود.
وی تصريح کرد: در سال ۷۲ با آمدن آقای لاريجانی اين جريان مديريتی تقريبا از رأس وزارت ارشاد خارج شد، و با برخی از تحولات در پستو قرار گرفت. البته اين جريان هيچ‌گاه قطع نشد و هيچ‌وقت از فعاليت بازنماند اما در آن مقطع يک‌مقدار رفت و در حاشيه قرار گرفت.
شمقدری گفت: در ادامه ديديم که اين جريان دوباره در سال ۷۶ و اين بار ديگر بدون هيچ‌گونه مانع، مخالف و منتقد جدی، آمد در رأس قرار گرفت و تقريبا منويات اصلی خود را بروز داد و اين در حالی بود که تا آن مقطع، ابا داشت که صريحا نظراتش را بيان کند.
مشاور هنری رئيس‌جمهور در بخشی ديگر از گفت‌وگوی خود با فارس اظهار داشت: به هر ترتيب بخشی از اين تفکر را شما در سينما هم می‌توانيد ربطش را ببينيد،اما خيلی خفيف، مثلا وقتی گفتند که جنگ جنگ قدرت است در حالی که امام می‌گفتند: «جنگ ما جنگ حق و باطل است»، می‌بينيم که فيلمی ساخته می‌شود و بيشترين و سنگين‌ترين بودجه را برای يک فيلم جنگی می‌گذارند که اتفاقا اين فيلم می‌خواهد بگويد که جنگ، جنگ قدرت و جنگ زر و تزوير است، مثل فيلم «دوئل». پس اين کار تحقق پيدا کرد. يعنی بروز بيرونی‌اش را ما داريم می‌بينيم.
شمقدری گفت: از اين مبانی شما باز هم می‌توانيد پيدا کنيد، مثلا فيلم «بوی کافور عطر ياس» بخشی از اين تفکر و انديشه خودش را دارد نشان می دهد، در فيلم «خانه‌ای روی آب» نوعی از اين تفکر و انديشه زيرآب‌زنی دارد خودش را نشان می‌دهد و خيلی از فيلم‌های ديگر که ما می‌توانيم يک ليستی بياوريم که اين‌ها اين تقابل و تعريض به تفکر امام و انقلاب اسلامی را در فيلم‌ها شروع کردند.