احمد شهيد: با هر روزی که به حبس روزنامه نگاران افزوده می‌شود، آبروی ايران بيشتر می‌رود

احمد شهيد، گزارشگر ويژه سازمان ملل گفت: "به ازای هر روزی که روزنامه‌نگاران در زندان سپری می کنند، آبروی ايران در گوشه‌ی ديگری از جهان می‌رود." وی افزود: "آنچه من می‌گويم نشانه‌های احساس اهميت روزافزون جامعه‌ی بين‌المللی در خصوص وضعيت اسف‌بار ملت ايران است."

کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران ـ احمد شهيد، گزارشگر ويژۀ سازمان ملل متحد، در يک مصاحبۀ اختصاصی با کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت: “به ازای هر روزی که روزنامه نگاران در زندان سپری می کنند، آبروی ايران در گوشۀ ديگری از جهان می رود.” وی افزود: ” آنچه من ميگويم نشانه های احساس اهميت روزافزون جامعۀ بين المللی در خصوص وضعيت اسف بار ملت ايران است.” او همچنين به جوادلاريجانی رئيس ستادحقوق بشر سازمان ملل پيشنهاد کرد که به جای رويه کنونی، به سازمان مستقل حقوق بشری بپيوندد تا بتواند با فاصله گرفتن از موقعيت غيرمستقل کنونی خود از حقوق بشر در ايران حمايت کند.

در تاريخ ۳ آبان، احمدی شهيد گزارش سوم خود را در خصوص وضعيت حقوق بشر در ايران، حاوی “طيف وسيعی از موارد نقض حقوق بشر” و “وجود عدم پاسخگويی گسترده” ارائه کرد.

در مصاحبه با کمپين، احمد شهيد به رييس شورای حقوق بشر ايران، جواد لاريجانی توصيه هايی را ارائه کرد، وضعيت روزنامه نگاران زندانی ايران را مورد بحث قرار داد، و پيام اميد خود را به ملت ايران ابراز کرد.

بخش هايی از اين مصاحبه در زير می آيد و فايل صوتی اين مصاحبه در بالا موجود است.

کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران: شما تا کنون سه گزارش در خصوص وضعيت حقوق بشر در ايران ارائه و در خصوص صدها مورد نقض حقوق بشر ابراز نگرانی کرده ايد. پيام شما به مردم ايران که در زندانها در رنج هستند چيست؟
گزارشگر ويژه، احمد شهيد: جهان به شما اهميت ميدهد. جهان به مردم ايران اهميت ميدهد. وجود دفتر من خود يک نشانۀ قوی از اهميتی است که دنيا برای وضعيت اسف بار قربانيان ايران قائل است، و اينکه آنها فراموش نخواهند شد، و اينکه جهان از طريق متدهای اجرايی خودش هر کار بتواند می کند تا از مردم ايران حمايت کند. و من فکر می کنم که دفتر من صدای بی صدايان است: اين دفتر مواردی که قبلا مستند نشده اند را مستند می کند، و نهايتا دولت ايران را وادار به توجه به اعمال خود و ايجاد تمايل به استفاده از روش های ديگر خواهد کرد. چون من تنها نيستم. من بيشتر وقتها با هماهنگی با گزارشگران موضوعی ديگر کار می کنم، چون آنها هم دغدغه های مرا دارند. بنا براين آنچه من می گويم نشانه های احساس اهميت روزافزون جامعۀ بين المللی در خصوص وضعيت اسف بار ملت ايران است. البته مسايل خيلی مشکل هستند و برای مدت زيادی هم مشکل خواهند ماند، اما کاری که ما انجام می دهيم اين است که اين مشکلات را آسانتر کنيم و راههايی برای حرکت به جلو و برون رفت پيدا کنيم تا بتوانيم آن ها را پشت سر بگذاريم.

کمپين: شما سعی می کنيد در خصوص ارتباطات مقامات ايرانی مثبت باقی بمانيد، حتی وقتی آنها از ادبيات بسيار بدی نسبت به حکم شما و شخص شما به عنوان يک ديپلمات استفاده می کنند. چطور فکر ميکنيد اين رفتار ممکن است به نوعی مذاکره، ارتباط، يا گفتمان ختم شود؟
احمد شهيد: پاسخ ايران اصلا مرا متعجب نکرد چون خيلی وقتها کشورهايی در موقعيت مشابه همينطور پاسخ ميدهند. از ديد من اين نوع پاسخ درهای مذاکره را نمی بندد. آنها ميتوانند مرا هرچه ميخواهند بخوانند. ما آدمهای بالغی هستيم. وقتی شما بالغ هستيد، ديگر مسايل را شخصی نميگيريد، و فقط به اين نگاه می کنيد که چگونه ميشود به طرف جلو حرکت کرد. و من مطمئنم که آقای لاريجانی بايد راههايی را بررسی کند که بتواند دفتر خودش را مستقل کند تا بتواند به عنوان يک منبع معتبر و قهرمان حقوق بشر در انجمن آسيا و اقيانوسيه که در آن حضور می يابد تلقی شود. بنابر اين فکر ميکنم که او و شورای او بتوانند از اين طريق در قامت واقعی خود، که ماموريت واقعی آنها حمايت از حقوق بشر در ايران است، ظاهر شوند.

کمپين: دو زوج زندانی هستند که همگی روزنامه نگار هستند، مسعود باستانی و مهسا امرآبادی، و همچنين ژيلا بنی يعقوب و بهمن احمدی امويی. اين افراد از حقوق اولیۀ خود محروم شده اند و نميتوانند با يکديگر ملاقات داشته باشند. پيام شما برای آنها که در زندان هستند چيست و گزارشهای شما چگونه می توانند برای آنها نشانه ای از اميد داشته باشند؟
احمد شهيد: به عنوان روزنامه نگار، حوزۀ مورد دسترسی آنان بسيار گسترده است. من فکر ميکنم در سراسر جهان، روزنامه نگاران بايد نسبت به وقايعی که برای ساير همکاران آنها در نقاط ديگر جهان اتفاق ميفتد توجه داشته باشند. بنابراين فکر ميکنم صحبت کردن در مورد وضعيت آنها، و انتشار اخبار در مورد وضعيت اسف بار آنها ميتواند ساير روزنامه نگاران را وادار به صحبت در مورد پروندۀ آنها کند. من فکر می کنم بيشتر کشورها درک کرده اند که دستگيری روزنامه نگاران تبديل به دردسر بسيار بزرگی برای آنها ميشود. بنابر اين فکر ميکنم اگر کشورها سعی کنند روزنامه نگاران خود را در زندان نگهدارند، باعث بوجود آمدن مشکلات مختلفی برای خودشان خواهند شد چون روزنامه نگاران در همه جا در مورد وضعيت آن روزنامه نگاران صحبت خواهند کرد و اين برای ايران باعث بدنامی خواهد شد.

کمپين: آنها بايد چقدر اميدوار باشند؟
احمد شهيد: من فکر ميکنم آنها بايد خيلی قوی باقی بمانند چون آنها بخشی از يک جامعۀ بسيار قوی هستند، جامعۀ روزنامه نگاران، و آنها بايد بدانند که به ازای هر روزی که روزنامه نگاران در زندان سپری می کنند، آبروی ايران در گوشۀ ديگری از جهان می رود. بنابراين من فکر ميکنم که در نهايت، ايران درک خواهد کرد که اين دردسر بسيار بزرگی است که بخواهد به آن ادامه دهد.

کمپين: آيا برای جواد لاريجانی پيامی برای آينده داريد؟
احمد شهيد: خيلی ساده بگويم، بله. من فکر می کنم او آسانترين راه حل مسايل در ايران را در اختيار دارد و آن اين است که بايد رييس يک سازمان بشود که مورد قبول انجمن آسيا و اقيانوسيه در امور حقوق بشر واقع شود.

کمپين: چرا در آن انجمن؟
احمد شهيد: او بايد خود را از طريق يک موسسۀ مستقل در قبال سازمان ملل معتبر کند. اين راهی برای او و کشور به سوی جلو می باشد.

کمپين: آيا او در حال حاضر مستقل نيست؟
احمد شهيد: نه، او مستقل نيست، چون اگر او مستقل بود، سازمان وی به عنوان سازمانی مطابق با اصول پاريس که سازمان ملل به آن اشاره ميکند محسوب ميشد و ميتوانست به عنوان عضو دستۀ آ در انجمن آسيا و اقيانوسيه در حقوق بشر پذيرفته شود.