پيام ابوالحسن بنی صدر در سالروز ۱۶ آذر، روز دانشجو (+ ويدئو)

ابوالحسن بنی صدر در بخشی از پيام خود گفت:

«دو نوع برخورد با امور مستمر تاريخی، تقابل حق با ناحق، استقلال و آزادی با زور به عمل آمده و در وجدان ملی که حالت فعلی وجدان تاريخی است، بصورت دو حکم تبلور پيدا می کند. يکی را وسط بازان می سازند، آنهائی که در واقع در خدمت جبارند، توجيه می تراشند که آقا ايستادگی بر حق چه فايده ای دارد. ۱۶ آذر شد، استبداد سلطنتی ماند. بعد انقلاب شد و استبداد ملاتاريا آمد، باز هم دانشگاه در برابر جبار قرار گرفت، ۱۸ تير شد و هجوم به خوابگاه دانشجويان بعد از سال ۷۸ شد و استبداد ادامه دارد.

بر اين توجيه هم می افزايند، می گويند: "تقصير يکطرفه نيست، آن طرف هم ناحق بود، تکان نخوريد به مصلحت شماست مردم!" اما وقتی شما به تاريخ می نگريد می بينيد که تاريخ تحول می کند، جهان تغيير می کند، انسانها رشد می کنند، پس معلوم است که اين حکم ضد حرکت و ضد جنبش در خدمت جباريست که از حرکت زيان می بيند، از جنبش زيان می بيند. آن حکمی صحيح است که وجدان عمومی می کند و انسان را مدام به ايستادگی بر حق می خواند. آن حکم چه می گويد؟ می گويد به تاريخ بنگر، اگر تو ملت ايران حيات داری، برای اين است که کسانی مدام برحق ايستاده اند، در برابر جبار ايستاده اند، جان خويش را فدای وطن کردند. اگر نايستی، نيستی! اين حکم بر اين استدلال بنا می‌شود که وقتی کسانی بر حق می‌ايستند و کسانی بر ناحق ايستاده، آلت قدرت می شوند و اين دو مقابل می شوند، مساوی نيستند. اينکه به عنوان شخص، طرفی که بر حق ايستاده، چه کم و زيادها داشته، غير از ايستادگی او بر حق است، وقتی بر حق ايستاد، عزيز می شود، اين قاعده عمومی در وجدان تاريخی بشريت است، آنکس که حق را رها می کند، ذليل می شود و آنکه بر حق می ايستد عزيز می گردد، پس آنان که بر حق می ايستند، نرويد دنبال اينکه او در گذشته چه داشته ، چه کمی داشته، آنجا چه گفته، اينجا چه حرف زد، فلان قيافه را گرفت و يا نگرفت! برويد ببينيد که بر حق ايستاد يا نايستاد؟ طرفی که او بود طرف حق بود يا نبود؟ بر اين استدلال وجدان تاريخی و نيز وجدان عمومی حکم می کند که ای انسان اگر ميخواهی زنده بمانی، بايست.»

مشروح پيام: