اتحاد جمهوریخواهان ایران: در مرحلۀ کنونی آتش بس و رویکرد سیاسی بهترین راه حل بحران در لیبی است

نزدیک به یک ماه از تصویب قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت سازمان ملل متحد و آغاز عملیات نیروهای ائتلاف علیه ارتش معمر قذافی دیکتاتور لیبی می گذرد، اما هنوز جنگ داخلی در لیبی پایان نیافته است و درگیری مسلحانه بین ارتش قذافی و مخالفان ادامه دارد.

قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت سازمان ملل زمانی صادر شد که دولت قذافی با استفاده از نیروی هوایی و توپ و تانک در صدد تسخیر شهرهایی بود که بعد از پیوستن بخشی از نیروهای ارتش لیبی به مخالفان از حیطه کنترل دولت خارج شده بودند و قذافی علیرغم درخواست شورای امنیت برای پایان دادن به بمباران ها و گفت و گو با مخالفان، به تهدید آشکار آن ها دست می رد. قطعنامۀ ۱۹۷۳ زمانی تصویب شد که نیروهای قذافی به دروازۀ آخرین سنگر مخالفان در شهر «بن غازی» رسیده بودند و بیم آن می رفت که دست به قتل عام مخالفان و مردم این شهر بزنند.

موفقیت رژیم قذافی در سرکوب مخالفان با استفاده از نیروی هوائی در حمله به شهر ها و کشتار مخالفان، می توانست تاثیر مخربی بر روند جنبش های آزادیخواهانۀ اخیر در دیگر کشورهای عربی بگذارد و نقطۀ آغاز تهاجم نیروهای پشتیبان استبداد و ارتجاع در منطقه علیه جنبش نوپای دمکراسی‏خواهی شود. همان گونه که در همان روزهای نخست، در سایه تهاجم قذافی به مخالفان، مستبدین حاکم بر یمن و بحرین تلاش کردند که جنبش آزادی خواهانۀ شهروندان خود را با اعمال قهر سرکوب کنند. پیروزی قذافی همه مستبدان را تشجیع می‏کرد که با سرکوبی شدیدتر در مقابل خواست شهروندان خویش بایستند و یک جنگ داخلی ویرانگر را به مردم کشور خود تحمیل کنند.

شورای امنیت با صدور قطعنامه ۱۹۷۳ به دول عضو اجازه داد با استفاده از تمامی تدابیر لازم از کشتار غیرنظامیان توسط دولت قذافی جلوگیری کنند. بر این اساس هم بود که ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و فرانسه به بمباران مواضع ارتش لیبی در اطراف شهر بن غازی و منهدم نمودن نیروی هوائی این کشور دست زدند. اکنون چنگی را که دولت قذافی علیه مخالفان خود آغاز کزده است، با گذشت یک ماه به یک جنگ داخلی تبدیل شده است و ادامه بمباران ها همراه با استمرار تهاجم ارتش قذافی و در فقدان تلاش های سیاسی موثر، عملا به این جنگ داخلی دامنه بیشتری می بخشد.

اتحاد جمهوریخواهان ایران اقدام شورای امنیت سازمان ملل را گامی در جهت تلاش برای متوقف نمودن دستگاه سرکوب دولت قذافی علیه مردم لیبی ارزیابی می کند و معتقد است که جامعه بین المللی نباید در مقابل تهاجم دولت ها به حقوق و آزادی های مردم کشور خود، ساکت بماند. در عین حال نباید و نمی توان بر استانداردهای دوگانه ای که همزمان با واکنش در برابر لیبی در منطقه رخ داد، چشم بست و از کنار سکوت شورای امنیت سازمان ملل در مورد سرکوب معترضان حکومت بحرین با استفاده از نیروهای نظامی عربستان سعودی و امارات گذشت. ما به همان‏گونه که مخالف سرکوب آزادی‏خواهان لیبی از جانب رژیم قذافی هستیم، به همان‏ شکل هم سرکوب آزادیخواهان بحرین و به ویژه مداخله نظامی عربستان سعودی برای درهم کوبیدن جنبش شهروندان این کشور را محکوم می کنیم.

اتحاد جمهوریخواهان ایران پیشاپیش مراتب نگرانی خود را از امکان فراتر رفتن نیروهای ائتلاف از محدودۀ قطعنامۀ شورای امنیت اعلام می کند. دخالت مستمر در امور داخلی لیبی فراسوی حفاظت از غیرنظامیان به بهانۀ مناقشات بین حکومت قذافی و مخالفان آن، پذیرفتنی نیست. در تحلیل نهائی این شهروندان لیبی هستند که حق دارند سرنوشت کشور شان را خود در دست گیرند. تنها راه جلوگیری از گسترش جنگ داخلی با هدف پایان دادن به آن، رویکرد به راه حل های سیاسی و برقراری آتش بس و مذاکره میان دو طرف است. تداوم جنگ داخلی حاصلی جز ویرانی شهرها و دامن زدن به خشونت بیشتر علیه شهروندان نخواهد داشت و بر داشتن هر گامی به سوی گذار به دمکراسی را دشوارتر از پیش خواهد ساخت.

هیات سیاسی اجرائی
اتحاد جمهوریخواهان ایران
۲۱ فروردین ۱۳۹۰ - ۱۰ آوریل ۲۰۱۱