نرگس محمدی، همسر تقی رحمانی: هر هفته پنجشنبه به اوين می روم اما او را نمی بينم، کمپين بين المللی حقوق بشر

نرگس محمدی، همسر تقی رحمانی، نويسنده و فعال سياسی که شامگاه ۲۰ بهمن ماه ۸۹ در خانه اش بازداشت و روانه زندان اوين شد با اظهار نگرانی از وضعيت او به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت: « هشتم فروردين ماه بود که تقی به خانه زنگ زد و در تماس يک دقيقه ای سلام و احوالپرسی کرد و گفت به من فرصت حرف زدن نمی دهند و خداحافظی کرد. من چند پنجشنبه است که به زندان اوين می روم تا بلکه بتوانم ملاقاتی بگيرم که نمی شود . ما از او هيچ خبری نداريم. من از اين وضعيت هم نگران هستم و هم معترض. هيچ خبری از وضعيت نگهداری تقی و سير قضايی پرونده اش ندارم چون ارتباطی با هم نداريم.»

نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر و همسر تقی رحمانی در خصوص پيگيری هايش گفت: « چندين بار به دادستانی مراجعه کردم اما نتيجه خاصی نگرفتم، يعنی هنوز نمی دانم که همسرم به چه دليل بازداشت شده، تکليفش چيست و اکنون پرونده اش در چه مرحله است. من همين طور از وقايع شب بازداشت همسرم هنوز معترضم . اصلا اولين نامه من به دادستانی هم درباره نوع بازداشت همسرم و نوع رفتار ماموران و ورود غير قانونی شان به خانه ام بود، بدون حکم قضايی در خانه ای را بشکنند و فردی را از خانه اش ببرند هيچ کدام توجيه قانونی ندارد.»

نرگس محمدی گفت: « البته نامه من به دادستان دستور پيگيری خورد اما هنوز جوابی به من داده نشده است چندين بار هم به دفتر دادستانی مراجعه کردم اما نتيجه خاصی نگرفتم.»
نرگس محمدی، که پس از بازداشتش در شب ۲۰ خرداد ۸۹ دچار بيماری های شد که هنوز درمان نشده است با اشاره به اينکه خانواده های زندانيان فقط می خواهند در آرامش زندگی کنند، گفت: « من واقعا اميدوارم همه بديها و وقايع بد سال های اخير امسال تمام شود. من دو بچه کوچک دارم، سال گذشته سال سختی برای من بود، اول من بازداشت شد و بعد همسرم . فشار روانی به بچه هايم وارد شد. من هم فقط در اين شرايط نيستم، افراد زيادی در موقعيتی مثل من هستند. من اميدوارم با برخورد اخلاقی و قانونی اين رفتارها اصلاح شود و ما شاهد روزگار بهتری در ايران باشيم و بتوانيم فقط زندگی کنيم. ما فقط می خواهيم در آرامش کنار خانواده هايمان زندگی کنيم. بيشتر از اين هم نمی خواهيم. اين آرزوی من در سال جديد است. بچه های من مشتاق ديدن پدرشان هستند و در سنی هم نيستند که من برايشان توضيح دهم که او کجاست . اين ظلم مضاعف است به ما.»

تقی رحمانی روزنامه‌نگار، نويسنده و فعال سياسی بيش از يک سوم عمرش را در زندان به سر برده است. در سال ۱۳۶۰ به جرم نويسندگی در نشريهٔ زيرزمينی “پيشتاز” متعلق به گروه پيشتازان، گروهی متأثر از انديشه‌های علی شريعتی، به سه سال حبس محکوم شد. در سال ۱۳۶۵ بخاطر نوشته‌هايش در روزنامه زيرزمينی “موحد” متعلق به گروه موحدون در زمينه نوگرايی دينی دستگير و اين بار برای ۱۱ سال به زندان محکوم شد. پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۷۶ با ماهنامه ايران فردا و هفته‌نامه اميد زنجان همکاری ‌کرد. که ۲۰ اسفند ۱۳۷۹ در يک حمله شبانه به منزل محمد بسته‌نگار به همراه تعداد ديگری از اعضای جريان ملی مذهبی دستگير شد و در ۲۷ فروردين ۱۳۸۱ با سپردن وثيقه از زندان آزاد شد. دوباره او به همراه دو همکارش هدی صابر و رضا عليجانی در ۲۵ خرداد ۱۳۸۲ بازداشت و ۲۲ ماه در زندان به سر برد.

تقی رحمانی بلافاصله پس از انتخابات رياست جمهوری سال ۸۸ مدتی را در بازداشت گذراند. اين فعال سياسی آخرين بار در شامگاه ۲۰ بهمن ۸۹ با حمله نيروهای امنيتی به منزلش در حضور همسر و دو بچه اش دستگير شد. در حاليکه ماموران شبانه در ورودی خانه را شکسته و بدون اطلاع وارد خانه شده بودند. رحمانی در سال ۱۳۷۸ با نرگس محمدی ازدواج کرد. محمدی روزنامه‌نگار و نايب رئيس کانون مدافعان حقوق بشر است.