نرگس محمدی همسر تقی رحمانی: نمی دانم چه کسی او را دستگير کرده؛ ماموران جلوی کودکانم به همسرم توهين کردند، کمپين بين المللی حقوق بشر

چهارم اسفند دادگاه نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و عضو کانون مدافعان حقوق بشر در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به رياست قاضی پرعباسی در حالی برگزار شد که او پس از زندان از بيماری های فراوانی رنج می برد و همسرش، تقی رحمانی نيز دو هفته پيش بازداشت شد. نرگس محمدی در خصوص اتهام ها و فضای دادگاهش به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت:« فضای دادگاه آرام بود و سه ساعت طول کشيد. اتهام های من فعاليت تلبيغی عليه نظام، اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرايم امنيتی و عضويت در شورای عالی نظارت کانون مدافعان حقوق بشر و همين طور راه اندازی شورای ملی صلح در اين کانون بود. من به همراه وکلای از خودم دفاع کردم و حالا منتظر رای دادگاه هستم.»

نرگس محمدی درباره دفاعيات خود نيز به کمپين گفت: « بهرحال ايران اعلاميه جهانی حقوق بشر را پذيرفته است و در قبال اين تعهد بين المللی مسول است. هر گروه مدافع حقوق بشری که در ايران فعاليت می کند برای کمک به اجرای حقوق بشر کار می کند، هدف ما نيز تحقق اعلاميه حقوق بشر بود. من از اين منظر از خودم دفاع کردم.»

نرگس محمدی با اشاره به اينکه هنوز با گذشته ۶ ماه از آزاديش سلامت جسمی خود را به دست نياورده است، گفت: « من درزندان دچار بيماری شدم و حالا شرايط جسمی مناسبی ندارم. اسناد و مدارک پزشکيم حکايت از حاد بودن حال من دارد. بخصوص بعد از بازداشت همسرم در ۲۰ بهمن و با اتفاقاتی که در منزلم روی داد بدتر هم شدم. من تحت درمان متخصص مغز و اعصاب و روان واعصاب هستم که اينگونه تنش ها در واقع پروسه بهمبود من را ناکام می گذارد و بيماری را تشديد می کند.من از ۲۰ بهمن دو بار در دو بيمارستان متفاوت بستری شدم.»

اين فعال حقوق بشر با اظهار اينکه از انتخابات رياست جمهوری در دو سال گذشته تحت فشارهای امنيتی بوده است،گفت: « حتی از محل کارم اخراج شدم، بارها احضار و بازجويی شدم و همه اينها باعث شد که من در اين شرايط جسمی قرار گرفتم.من تحت مداوای ۶ پزشک هستم که مهمترين آنها متخصصان اعصاب و روان و مغز و اعصاب هستند. در زندان مشکلات تنفسی زيادی هم داشتم. الان متخصصان ريه هم به من دارو می دهند، روزی ۴ قرص برای ريه ام می خورم.»

نرگس محمدی با اشاره به اينکه حتی اجازه خروج از کشور برای مداوا را ندارد درباره علت بيماری هايش پس از گذشت دو سال از آزاديش گفت:« من بيش از آنکه تحت معالجه باشم تحت بررسی و مراقبت برای بيماری های متعددم هستم. دو هفته يکبار به يک بيمارستان مراجعه می کنم و ماهی يکباربه بيمارستان ديگر. هنوز چيز مشخصی پزشکان به من نگفتند. فقط بيشتر تحت درمان داروهای اعصاب وروان هستم. برای ادامه معالجم هم از دادستانی و هم وزارت اطلاعات چند بار درخواست کردم که با هر وثيقه ای که می خواهند پاسپورتم را دراختيارم بگذارند تا برای معالجه به خارج از کشور بروم که هنوز پاسپورتم را ندادند و من کماکان با اين بيماری زندگی می کنم.»

نرگس محمدی درباره علت دستگيری تقی رحمانی، هسمرش نيز گفت: «من از اتهامش خبر ندارم. و مراجعه من به دادستانی هنوز منجر به جوابی نشده است فقط آقای دادستان گفتند که دستور پيگيری نامه من را داده است. الان دو هفته از بازداشت تقی رحمانی گذشته و هنوز به سوال های اساسی و اوليه من جواب داده نشده است، من هنوز نمی دانم همسرم به چه جرمی بازداشت شده، نهاد بازداشت کننده و محل نگهداری و وضعيت همسرم چگونه است. بنابراين دوباره به دادستانی مراجه می کنم تا بلکه جوابی از ايشان بگيرم. من هنوز نمی دانم چه نهادی تقی را بازداشت کرده است و به چه جرمی . من هنوز از اينها اطلاعی ندارم.»

عضو شورای صلح کانون مدافعان حقوق بشر با اظهار اينکه يکبار تقی رحمانی به منزل تماس گرفته است، گفت: « می گفتند حالشان خوب است و تا جاييکه من متوجه شدم در انفرادی نگه داشته می شود. »

همسر تقی رحمانی درباره پاسخ دادستان تهران به نامه جنجالی او که خطاب به دادستان پس از بازداشت همسرش نوشته بود و در آن از رفتارهای غير انسانی ماموران در خانه اش گفته است ، گفت: «آقای دادستان با تاکيد گفت که دستور پيگيری نامه را داده است و خواست تا منتظرباشم اما هنوز پاسخی داده نشده است.»

نرگس محمدی همچنين در خصوص اينکه پس از نوشتن نامه جنجالی خود به دادستان تهران آيا تهديد شده است، گفت: « نه خير. من فقط نامه ای به فرمانده نيروی انتظامی نوشتم و موارد مشکوکی که در ماههای اخير اطراف منزلم و درمورد همسايه طبقه پايينيم ديدم را شرح دادم و خواستم آنها پيگيری کنند . نامه من در سايت ها هست.»

نرگس محمدی که دوقلوی چهارساله دارد، درباره وضعيت نگهداری بچه ها گفت: «. پدرشان که نيست و من هم از زمان بازداشت پدرشان دو بار در بيمارستان بستری شدم و کنارشان نبودم. آنها به لحاظ روحی و روانی آسيب زيادی خورده اند. بارها شب ها با کابوس آقا دزده و آقا بده با گريه از خواب بيدار می شوند، بی تاب پدرشان هستند. من از خانواده ام کمک می گيرم چون نه از لحاظ جسمی قادر به نگهداری بچه ها هستم و نه امکان زمانيش را دارم، چون وضعيت دادگاه خودم و بازداشت همسرم را پيگيری می کنم بهرحال اين روزها مشکلات عديده ای دارم که از خانواده ها کمک می گيرم.»

همسر تقی رحمانی درباره برخوردهای روز بازداشت تقی رحمانی در خانه اش که بخشی از آن را در نامه اش به دادستانی آورده است، گفت: «درگيری های لفظی شديد بود. و يکبار به جای رسيد که من فرياد می زدم ، نعره می کشيدم و بچه هايم جلوی چشم های من به ترس و لرز افتاده بودند. ماموران با کلمات توهين آميز با همسر من برخورد می کردند درحاليکه آنها خيلی کوچکتر از تقی بودند و همه اين صحنه ها را بچه های من ديدند. آنها شاهد درگيری پدرشان با ماموران شدند و شاهد توهين به پدرشان بودند و من با گذشت دو هفته هنوز نتوانستم آنها را به زندگی عادی برگردانم .»

نرگس افزود:«مشاجرات تند و کلمات توهين آميز نسبت به تقی خيلی بود. و برای آنکه بچه هايم بيشتر از اين آزرده نشوند مرتب از تقی درخواست می کردم سکوت کند و به آنها جواب ندهد. من در طول دوساعت بودن ماموران درمنزلم دو بار غش کردم و بعد از بردن تقی تشنج کردم. اتفاقات خيلی بدی برايم افتاد.»

نرگس محمدی با اظهار اينکه به عنوان فعال حقوق بشر وقتی اين اتفاق ها را می بيند آزرده می شود، گفت:« من الان دارم گلايه اخلاقی می کنم. من فعال حقوق بشر هستم و اجرای حقوق بشر را برای هر کسی ، بچه و پيرمرد می خواهم . و حالا وقتی اتفاق های که سر بچه ها، خودم و همسرم آمد می بيينم دل آزرده می شوم.»

نرگس محمدی ، همسر تقی رحمانی ازنگرانی بزرگ اين روزهايش گفت: «نگرانی عمده من بازداشت تقی است . من فعاليت های حقوق بشری داشته ام که با من برخورد شده و الان منتظر حکمم هستم . اما تقی رحمانی ۱۵ سال متحمل حبس بوده است. دهه ۶۰ با ويژگی خاص زندان آن دوره را گذارنده است و فشارها وشکنجه های جسمی و روحی بسياری را متحمل شده است اما واقعيت اين است هر بار که اززندان آزاد شده برای تحقق آزادی بيان ، دموکراسی و حقوق بشر به شيوه کاملا مسالمت آميز و مبتنی بر گفتگو راهش را ادامه داده است و بارها بازداشت شده است . اين پنجمين باری است که تقی بازداشت شده است . در بازداشت های گذشته او سلول های انفردای طولانی مدتی را تحمل کرده است . سال ۷۹ که بازداشت شد هفت ماه پی در پی در سلول انفردای بود، حتی در سه ماه اول در سلولش کتاب قران هم نداشته است تنها کتابی که هميشه در بندها است. تقی در سلولی به اندازه قد خودش و به اندازه باز کردن دو دست هفت ماه گذراند. من يادم است وقتی پس از ۷ ماه به ملاقات او رفتم او را نشناختم حتی مادرش هم او را نشناخت چون جسمش به شدت فرسوده شده بود. در بازداشت بعدی چهار ماه شبيه همان سلول را تحمل کرد.»

نرگس محمدی با اشاره به اينکه اينگونه رفتار خشونت آميز با همسرش ناروا است، گفت:« با وجود اين حبس های پی در پی به مدت ۱۵ سال تقی هرگز از خط مشی خود منحرف نشده است. تقی هيچ وقت تابع خشونت نشد. خشونتی که برسر فرزند و همسر و خانواده او می آيد. من ايمان دارم اگر تقی رحمانی اين بار هم آزاد شود دوباره شيو ه های مدنی ومسالمت آميز بر ای تحقق درموکراسی در ايران را در پيش می گيرد. اينها من به عنوان همسر تقی نمی گويم من به عنوان شاگرد او می گويم. اينگونه رفتار خشونت آميز با تقی رحمانی ناروا است و من در مقابل اين رفتارها نه تنها معترض هستم بلکه بسيار متاثرم. چون ما برای صلح و اصلاح جامع تلاش می کنيم.»

نرگس محمدی گفت: «تقی رحمانی ۱۵ سال حبس داشته و ۵۰ سال سن دارد و حداقل در اين کشور ۳۵ سال است که عليه خشونت مبارزه می کند وهرگز به راه خشونت ، اسلحه و مبارزات چريکی نرفته است و تنها راه مسالمت آميز مدنی را خواسته است. برای من قابل قبول نيست که چرا اينهمه با تقی رحمانی با خشونت رفتار می شود. چرا فقط نصيب او از زندگی و مبارزه اش زندان است. البته تقی زندان را هم بخشی از زندگی خودش می داند و پذيرفته است و لی بهرحال تقی رحمانی دو بچه ۴ ساله هم دارد که با رفتارهای ماموران آزرده شده اند. ماخودمان آزرده شديم ديگر چه برسد به بچه ها. در برخورد با خانواده های سياسی ها حقوق خانواده ناديده انگاشته می شود در حاليکه بچه های من چه گناهی دارند . يکبار ۲۰ خرداد وقتی من بازداشت شدم بچه هايم لرزيدند و گريان از آغوش من کشيده شدند و دوباره ۲۰ بهمن در جلوی چشمان آنها پدرشان را با توهين بردند.»