کار با برنامۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد، دفترچۀ راهنما برای جامعۀ مدنی، بنياد عبدالرحمن برومند

يکی از شاخص های اوضاع اجتماعی در ايران در دورۀ اوّل رياست جمهوری محمود احمدی نژاد رشد چشم گير آگاهی عمومی و گرايش شهروندان به دفاع از حقوق بشر است. اگر چنانچه دهۀ هفتاد تاريخ ايران شاهد احيای جنبش دانشجويی بود، اين جنبش در دهۀ هشتاد عملاً از نيروهای سياسی داخل نظام جدا شد، و آگاهانه، حرکت و مبارزات خود را در بستر خود مختار جامعۀ مدنی به پيش برد. در اين دهۀ همچنين شاهد رشد چشمگير حرکت زنان و پيدايش سازمان ها و تشکل‌های مستقل و خود جوش دفاع از حقوق بشر بوده ايم.

انتخابات دورۀ دهم رياست جمهوری و اعتراض‌های مردمی که در پی برگزاری آن رخ داد، مسئلۀ مسئوليت شهروندان در مقابل ظلم را به موضوع بحث روز در ميان طيف وسيعی از شهروندان کشور تبديل کرد. در رويارويی با دروغ های يک نظام سرکوبگر که آشکارا هموطنانشان را به خاک و خون می کشيد، شهروندان ايرانی اطلاع‌رسانی و گزارش واقعيت رويدادها را تنها راه مقابله با اين سرکوب، و سمفونی دروغی که به همراه داشت، يافتند. و البته که رد دروغ و شرح و افشای حقايق، مؤثر ترين راه مبارزۀ مسالمت آميز با نظام های توتاليتر است که برپایۀ دروغ بنا شده و همواره از دروغ تغذيه می کنند. اعمال خشونت و سرکوب دولتی پس از وقايع مربوط به انتخابات دورۀ دهم رياست جمهوری، و تعداد بيشمار قربانيانی که به جا گذاشته است وظيفۀ مستند کردن ظلم و گزارش نمودن آن را بر عهدۀ تک تک اعضای جامعۀ ايران گذاشته است. اگر چه در سی و دوسال اخير سعی حکومت بر اين بوده است که به شهروندان ايرانی القاء کند که آن‌ها چيزی جز عناصر ناتوان و بی‌قدرتی که می بايست مطيع قدرت مطلقۀ حکومت باشند نيستند، و جهانيان نيز اعتنايی به وضعيت آنان ندارند، واقعيت امّا جزاين گواهی می دهد. در جهان امروز به همان نسبت که جامعۀ مدنی در ايران رشد کرده است، جامعۀ مدنی جهانی، بسا بيشتر، نيرومندتر شده و ابتکار عمل را به دست گرفته است. و قوی ترين شاهد بر اين مدعا همانا حمايت بی سابقه و خود جوش افکار عمومی جهانی و رسانه‌های بين‌المللی از جنبش اعتراضی مردم ايران است. امروز چه حکومت ايران بخواهد و چه نخواهد، شهروندان هر کشور، شهروندان دهکده‌ای جهانی نيز هستند، و اگر حکومتشان انسانيت آنان را نفی می کند، جامعۀ جهانی بر اساس همين انسانيت برايشان حيثيت و حقوق قائل است. شکل گيری تدريجی مراجع دادخواهی بين المللی و امکان شکايت به اين مراجع، خود دال بر اين واقعيت است که انسان ها در سطح جهانی به دفاع از حقوق انسانی يکديگر بر می خيزند.با توجه به اين واقعيت و برای تشويق شهروندان و مدافعان حقوق بشر به مستند کردن و گزارش مظالمی که شاهد يا قربانی آن بوده اند، و نيز تسليم شکايت به مراجع بين‌المللی، بنياد عبدالرحمن برومند تصميم به ترجمه دفترچۀ راهنمايی برای شناخت و کار با برنامۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد، (ضميمه) گرفت که کميساريای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد برای نيروهای جامعۀ مدنی تدوين کرده است. اين راهنما به مناسبت روز دهم دسامبر، روز جهانی حقوق بشر، در اختيار علاقمندان قرار می‌گيرد. لازم به تذکر است که هر شکايتی که به مراجع مختلف سازمان ملل ارسال می شود بايد الزاماً به زبان انگليسی يا يکی از زبان های رسمی سازمان ملل باشد. بنياد برومند اين ترجمه را به قربانيان خشونت دولتی و مدافعان ايرانی حقوق بشر در داخل و خارج از کشور تقديم می کند
http://www.iranrights.org/farsi/attachments/doc_3026.pdf

بنياد عبدالرحمن برومند - واشنگتن
١٠ دسامبر ٢٠١٠١٩ آذر ١٣٨٩

بنياد برومند نهادی غيردولتی و غيرانتفاعی است که در فروردين ۱۳٨۰ تاسيس شده و متعهد به پيشبرد حقوق بشر و دمکراسی در ايران است. بنياد سازمانی مستقل و بدون وابستگی سياسی است که پايبند به پيشبرد آگاهی نسبت به حقوق بشر از راه آموزش و انتشار اطلاعات به مثابه پيش شرط ضروری برای ايجاد يک دمکراسی پايدار در ايران است.