فاطمه آدينه وند، همسر عبدالله مومنی: هر بار که در باز می شد می گفت من را نزنيد نه، کمپين بين المللی حقوق بشر

فاطمه آدينه وند، همسر عبدالله مومنی، زندانی عقيدتی وفعال دانشجويی که تا کنون دو نامه در شرح شکنجه های خود در دوران بازجويش نوشته است در خصوص وضعيت اخير او به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت: «عبدالله در زندان از دندان درد شديد رنج می برد و ناراحتی پوستی هم گرفته است. طبق گفته پزشکان او بايد برای معالجه به بيرون زندان فرستاده شود اما هنوز که اقدامی برای آن صورت نگرفته ، نامه هم نوشتيم که هنوز جواب ندادند.»

فاطمه آدينه وند در خصوص نامه های جنجال ساز اخير عبد الله مومنی که در آن از شکنجه هايش در دوران بازجويی گفته بود به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت: « حتم دارم که همه حرف هايش درست است چون مومنی اهل دروغ نيست. در ۳۶ روزی که به مرخصی آمده بود من جرات نمی کردم شب ها در را باز کنم و به اتاق بچه ها سر بزنم هربار که صدای در را می شنيد داد می زد : من را نزنيد.»

همسر عبدالله مومنی گفت: « در مرخصيش وقتی برای دوستانش که به ديدنش می آمدند از شکنجه هايش می گفت من در آشپزخانه می شنيدم و گريه می کردم، آيا اين ها مسلمان هستند که اين رفتارها را با آدم بی گناه ديگری می کنند.»

همسر اين زندانی و سخنگوی سابق ادوار تحکيم وحدت گفت:« کسانی هم که با او در زندان بودند و آزاد شدند برای من تعريف کرده بودند که چه بلاهای سر عبدالله آوردند. در اولين ملاقاتم با عبدالله که چيزی حدود ۴۷ روز پس از بازداشتش بود شوک شدم . خيلی ديدار وحشتناکی بود . اصلا نمی شد او را شناخت. وقتی به خانه آمد و می خواست از ماشين پياده شود غير از ۲۰ و اندی کيلو که لاغر کرده بود اصلا نمی توانست را ه برود ومن کمکش کردم.ببينيد چه بلای شکنجه گرانش سرش آورده بودند تا او اعتراف کند و برای آن دادگاه نمايشی آماده شود.»

فاطمه آدينه وند با اظهار اينکه از خرداد ماه تا کنون آنها با عبدالله مومنی ملاقات حضوری نداشته اند ، گفت: « هفته ای يکبار فقط ۲۰ دقيقه بصورت کابينی می توانيم او را ببينيم که واقعا اعصاب آدم را داغان می کند. ارتباط تلفنی هم قطع است. من چندين بار به مناسبت های مختلف مثل عيد غدير و روزهای ديگر برای گرفتن ملاقات حضوری پيگيری کردم اما به ما جواب نمی دهند. من حداقل بعد از چندماه می خواهم که بچه های مومنی بتوانند پدرشان را به صورت حضوری ببينند ويا حداقل تلفنی با هم حرف بزنند.اين حق هر زندانی است ، هر زندانی عادی می تواند خانواده اش را ببيند اما ما اين حق را نداريم.»

همسر اين زندانی عقيدتی درباره حال روحی عبدالله مومنی گفت: « حالش بد نيست ولی وقتی بی گناه در زندان سال ها بايد باشد و نمی تواند درملاقات حضوری بچه هايش را هم ببيند برايش سخت می شود.»

عبدالله مومنی شب ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ پس از انتخابات دهمين دوره رياست جمهوری ايران در ساختمان ستاد شهروند آزاد در ميدان ونک تهران که رياست ستاد شهروند آزاد (حاميان کروبی) را بر عهده داشت بازداشت شد.او و سازمان ادوار تحکيم در اين انتخابات از حاميان کانديداتوری مهدی کروبی بودند.