احمد زيدآبادی را از ستم نجات دهيد! اطلاعيه شورای فعالان ملی مذهبی

به نام خدا

دکتر احمد زيدآبادی روزنامه نگار برجسته و فعال سياسی ملی- مذهبی در بيست و سوم خرداد ماه سال گذشته و در اولين روز پس از انتخابات رياست جمهوری، به گونه ای غير متعارف و خشن از جلوی در خانه اش دستگير و روانه زندان شد. اين نحوه دستگيری، فرزندان خردسالش که از آيفون خانه با هراس و دلهره به تماشا نشسته بودند را مدت ها در آزار روحی و روانی شديدی قرار داد.
بازداشت در سلول انفرادی به مدت ۱۴۱ روز با اعتصاب غذای ۱۷ روزه او همراه بود. چهره تکيده اما سربلند او در نمايش شبه دادگاهی که از تلويزيون سراسری در تابستان گذشته پخش شد، بر وضعيت دشوار روزگار سپری شده زيدآبادی در زندان گواهی می داد. انتقال او به زندان رجايی شهر و هم بند کردنش با زندانيان عادی و مجرمانی که هيچ سنخيت روحی و رفتاری با وی ندارند، بخش ديگری از فشارهای دو چندانی بود که به وی اعمال شده است. اين اعمال خلاف قانون نه تنها زندانی را زير فشار می گذارد بلکه گستردگی آن وابستگان و به ويژه خانواده اش را هم در بر می گيرد.

صدور حکم بی سابقه " ۵ سال حبس و شش سال تبعيد در گناباد و محروميت دائم از فعاليتهای سياسی و مطبوعاتی و حتی تحليل شفاهی "، حقوق دانان، فعالان عرصه رسانه ای و تلاش گران حوزه سياسی و همه انسان های آزاده طرفدار حقوق بشر را با شگفتی تأسف باری روبرو کرد و تأسف بارتر اين که اين حکم در دادگاه تجديد نظر هم به تائيد رسيد !
اينک اين پرسش اساسی مطرح است که آيا بين مجازاتی اين چنين سخت و فعاليت روزنامه نگاری و نيز چند سخنرانی در چهار چوب فعاليت های سياسی مسالمت آميز در عرصه انتخابات کمترين تناسب و توازنی برقرار است؟
آيا تصريحات و تاکيدات قانون اساسی به ويژه اصل مرتبط با حقوق ملت مندرج در فصل سوم، در بازداشت و ادامه حبس و محکوميت آقای زيدآبادی مورد اعتنا قرار گرفته است؟
آيا آموزه کاربردی آيه شريفه "اذا حکمتم بين الناس ان تحکموا بالعدل" (هنگامی که بين مردم حکم می کنيد همانا به عدالت حکم کنيد) مبنی بر رعايت عدالت در هنگام صدور حکم، درباره اين روزنامه‌نگار و کنشگر سياسی، رعايت و مورد توجه صاحبان قدرت، واقع شده است؟
آيا سزاوار و قابل دفاع است که زيد آبادی به جرم داشتن نگاهی انتقادی به عملکرد حاکميت و ابراز آن به صورت شفاف در روزنامه ها و هم چنين اعتقاد به مشی مسالمت آميز درچالش های سياسی و هم چنين مقاومت و صبوری در زندان ، با چنان برخوردها و صدور احکامی اين چنين روبرو و حتی از حق استفاده از مرخصی نيز محروم شود؟
آيا مفهوم عدالت گستری اسلام در دستگاه قضای اين کشور بايد چنين تفسير و کارکردی داشته باشد؟ صادرکنندگان چنين احکامی در پيشگاه خدا و مردم انسان دوست و فهيم ايران و آيندگان چه پاسخی خواهند داشت؟
پس از گذشت يک سال و پس از مجموعه ظلم هايی که به دکتر احمد زيد آبادی تحميل شده بار ديگر از دست اندرکاران پرونده های فعالان سياسی می خواهيم از رويکرد ضد قانون اساسی و مغاير با حقوق بشر که در عمل نيز بارها در تاريخ ايران به شکست و بن بست رسيده، دست بردارند و احمد زيد آبادی و همه زندانيان سياسی را آزاد کنند. هم چنين از دست اندرکاران قوه قضاييه می خواهيم بيش از اين زير نفوذ فشارهای سياسی و امنيتی قرار نگيرند و تنها بر اساس قانون و رعايت بی طرفی کامل و عدالت حکم کنند، زيرا خداوند آگاه به اعمال ماست.

شورای فعالان ملی مذهبی
۱/۴/۸۹