انتخاب فیلمها برای اكران نوروز 90 مانند سالهای گذشته با حاشیهها و حرف و حدیث فراوان همراه است و جای خالی توجه به بحث ارتقاء سلیقه مخاطب و حمایت از سینمای فرهنگی و هنری در این برنامهریزی حس میشود.
به گزارش مهر، تعیین فیلمهایی كه قرار است نوروز هر سال روی پرده بروند همیشه با حاشیههایی همراه بوده است، منافع فردی و گروهی در این مواقع در تضاد قرار میگیرند و پخشكنندگان و سینماداران به عنوان اركان اصلی تعیین اكران نوروزی ترجیح میدهند منافع خود را در نظر بگیرند.
امسال فیلمهای مختلف در گونههای متفاوت برای نمایش در نوروز 90 آمادهاند از سویی "جدایی نادر از سیمین" به كارگردانی اصغر فرهادی كه به جرئت میتوان آن را پرافتخارترین فیلم ایرانی امسال دانست قرار دارد و در سویی دیگر، "اخراجیها 3". فیلمهای "جرم"، "ورود آقایان ممنوع" و "شیش و بش" هم در نوبت ایستادهاند تا نوروز روی پرده بروند.
advertisement@gooya.com |
|
در این میان كمتر كسی به این موضوع فكر میكند كه برنامهریزی برای اكران پیامدهای مختلف و طولانیمدت دارد، حتی اگر تعداد تولیدات قابل قبول سینمای ایران در سال 89 نسبت به یكی دو سال قبل بیشتر شده باشد اما این به معنای بالا بودن تعداد فیلمهای جذاب و تماشاگرپسند نیست. اگر برنامه اكران نوروزی با بهترین فیلمهای سینمای ایران پر شود، تكلیف اكران بقیه ماههای سال چیست؟
جدال فیلمهای "جدایی نادر از سیمین"، "جرم" و "ورود آقایان ممنوع" در یك بازه زمانی میتواند پتانسیل این فیلمها برای جذب مخاطب را از آنها بگیرد، برنامهریزی برای اكران باید به نحوی باشد كه از حداكثر قابلیتهای هر فیلم برای جذب مخاطب بیشتر استفاده شود. رقابت با فیلم "اخراجیها 3" اتفاق سادهای نیست، فیلمی كه هم بالقوه مخاطب بالا دارد و هم حمایت تلویزیون و سایر نهادها را تا تبدیل به یك ركوردشكن بزرگ شود و آمار فروش سینمای ایران را جا به جا كند.
به نظر میرسد برنامهریزی برای اكران نوروزی با ذوق زدگی همراه است، این بار هم به بهانه توجه به سلیقه مخاطب، و با نمایش چند فیلم پرفروش و تماشاگرپسند در یك دوره زمانی قرار است گیشه پررونقی در نوروز داشته باشیم، اما آیا ظرفیت اكران سینمای ایران، تعداد سالنها و علاقه مردم به سینما رفتن پاسخگوی این فیلمها است؟ با برنامهریزی فعلی نمیتوان انتظار داشت به جز "اخراجیها 3" فیلمی به فروش بالا در گیشه برسد.
در حالی كه فیلم "جدایی نادر از سیمین" این قابلیت را دارد كه در شرایطی كه خوب اكران شود پدیده اكران سال 90 باشد و چه بهتر كه فیلمی در صدر گیشه بایستد كه ارزشهای سینمایی و افتخارهای داخلی و خارجی را به هم پیوند زده است. یكی از برنامهریزیهای اكران میتواند توجه به فیلمهای باارزش و مهمی باشد كه ممكن است در صورت اكران نامناسب به اندازه كافی دیده نشوند اما این بخش از ماجرا معمولا به كل نادیده گرفته میشود.
كاش برنامهریزی برای اكران به جای عرصهای برای توجه به منافع فردی، فضایی برای جذب مخاطب و برنامهریزی برای داشتن اكرانی پررونق در طول سال 90 باشد، سالی كه میتواند به گیشههای یخ بسته سینماها در سال 89 رونق دوباره بدهد اما برنامهریزیهای فعلی این ذهنیت را ایجاد میكند كه اهداف و منافع كوتاه مدت بر منافع بلند مدت سینمای ایران ارجح است.