تئوری سفر به گذشته و آينده؛ کليد روشن کننده ماشين زمان! مهر

سفر در زمان که درحال حاضر تنها در فيلم های علمی تخيلی امکانپذير است می تواند در آينده و با کمک قوانين فيزيک به واقعيت تبديل شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، يک فيزيکدان ايتاليايی مدل تئوريکی ساخته است که از طريق " يکتايی های خام " که در کهکشانها قرار دارند، پرش به گذشته را پيش بينی می کند.

"فرناندو د- فليشچه"، استاد فيزيک دانشگاه پادوا در ايتاليا در زمره دانشمندانی است که تئوری های پرش در فضا – زمان کهکشان ها را با استفاده از يک "ماشين زمان فرضی" توسعه داده اند. اين فيزيکدان با بررسی پديده های مختلف کيهانی و فرمول های رياضی، مدل تئوريکی را ساخته است که پرش به گذشته را از طريق "يکتايی های عريان" که در کهکشان ها پيدا می شوند، امکانپذير می کند.

اين فيزيکدان در خصوص "يکتايی عريان" توضيح داد :" وقتی يک سياه چاله برای فروپاشی ستاره ای که در ميدان گرانش آن قرار گرفته شکل می گيرد، در داخل سياه چاله يک "يکتايی" به وجود می آيد. يکتايی درحقيقت منطقه ای از سياه چاله است که موقعيتهای غيرعادی را ايجاد می کند. نوری که سياه چاله از يک ستاره بدست می آورد مانع مشاهده "يکتايی" می شود. اما گروهی ديگر از يکتاييها وجود دارد که به آنها "يکتايی عريان" گفته می شود. نور، اين يکتاييها را نمی پوشاند و بنابراين قابل رويت هستند. از يکتاييهای عريان می توان اطلاعاتی درباره ميدان گرانشی سياه چاله به دست آورد. درحقيقت در داخل اين ميدان گرانشی پديده ها به طرز استثنايی تغيير می کنند که "وارونگی زمانی" يکی از اين تغييرات عجيب است.

به اعتقاد اين دانشمند در يکتايی، ذرات نسبت به زمان وارونه حرکت می کنند، همانطور که پيش از اين تئوری نسبيت انيشتن اين پديده را پيش بينی کرده بود. در واقع اگر در زندگی ما ثانيه ها به صورت ۱،۲،۳ جلو می روند برای کسی که دريکتايی عريان زندگی می کند، نسبت به مشاهده گری که از خارج به آن نگاه می کند، بصورت ۱- ، ۲- ، ۳- پيش می روند.

به عبارت ديگر، فردی که در اين منطقه سياه چاله ای زندگی می کند، به جای اينکه از زمان حال به آينده برسد، از حال به گذشته می رود.

هنوز زمانی که يک فضاپيما بتواند خود را به اين منطقه برساند مشخص نيست و برای رسيدن به اين زمان به توسعه فناوريهای جديدی نياز است. فناوريهايی که امکان سفر فضاپيماها را با سرعت کمتر از سرعت نور به داخل اين "يکتايی" فراهم کنند.

درحال حاضر دانشمندان بسياری هستند که در رويای ساخت ساعتی بسر می برند که عقربه هايش به عقب برمی گردد. اين دانشمندان بدون نگرانی از چگونگی پرش به گذشته می توانند لحظه تولد خود را ببينند.

شايد بتوان گفت که يکی از مهمترين جنبه های تحقيقات "فرناندو د- فليچه" که در مجله "نيوساينتسيت" منتشر شده ، قدرت کنترل زمان گذشته و آينده است.

اين دانشمند در اين خصوص اظهار داشت:" سفر به آينده می تواند در لابراتوار بازسازی شود. ذراتی که با سرعت نور سفر می کنند، در يک هزارم ثانيه مخفی می شوند و می ميرند، اما ما وجود اين ذرات را در ۱۰ ثانيه مشاهده می کنيم. اين مسئله نشان می دهد که زندگی اين ذرات طولانی شده و اين درست شبيه به پرش به آينده است."

پرش به آينده با پارادکسهای دوقلوها بهتر توضيح داده می شود. درحقيقت اگر دو انسان دوقلو جدا از هم يکی روی زمين و ديگری در يک فضاپيما که با سرعت نور بين ستارگان حرکت می کند، زندگی کنند، وقتی پس از ۲۰ سال نجومی همديگر را پيدا کنند، اين زمان به سالهای زمينی برابر با ۲۰۰سال می شود. يعنی اگر اين دوقلوها هنگام جدا شدن يکسال داشته باشند، پس از اين مدت زمان برادر زمينی ۲۰۱ ساله و برداری که در فضا با سرعت نور سفر می کرد، ۲۱ سال خواهد داشت. درواقع می توان گفت که برادری که با سرعت نور سفر کرده است، به آينده برادر ساکن زمين پرش کرده است.

اين دانشمند در پاسخ به اين سوال که اگر اين يکتايی به جای اينکه در کهکشان ساخته شود، در لابراتوار بازسازی شود، چه اتفاقی می افتد، توضيح داد:" دراينصورت محاسبه جرم اين يکتايی به سختی امکانپذير خواهد شد. دانشمندان مطمئن نيستند که بتوانند توليد مصنوعی يک سياه چاله کوچک و يکتايی آن را در لابراتوار سازماندهی کنند. درواقع براساس قوانين کلاسيک فيزيک امکان شکل دادن سياه چاله های مصنوعی وجود ندارد."

دراينحال شايد ماهواره "گلاست" (Glast) ناسا که سال آينده با هدف اندازه گيری لامپ های نوری با انرژی بالا در فضا، در مدار قرار می گيرد، بتواند تئوری "د- فليچه" را مورد استفاده قرار دهد.