نقد کنيد، حمايت نکنيد! محمود اروج زاده، دنيای کامپيوتر و ارتباطات

نقـد كنيد ، حمـايت نكنـيد !

خيلی خوشحالم كه همزمان با شروع مسابقه دوم وبلاگ‌ها، نوشته‌هايی با گرايش نقد بر مسابقه و سايت نيز ديده می‌شود، و البته به ريشه گرفتن اين نوع نگاه در عرصه اينترنت كشورمان هم بسيار اميدوارم. از آنجا كه همه شنيده‌ايم كه «ديكته نانوشته است كه غلط ندارد» بنابراين اگر پا به عرصه‌ای می‌گذاريم و ادعای كار حرفه‌ای داريم، بايد خود را آماده شنيدن انتقاد (و در ايران: آماده نوش جان كردن كتك!) هم كرده باشيم.

حسين درخشان، ظاهراً اولين كسی است كه در وبلاگش، مسابقه و سايت آن را در سياقی قابل قبول، مورد نقد قرار داده است، و به نظرم عمده انتقاداتش هم قابل تامل، و گاه هم صحيح است. اينها را هم به قصد دادن پاسخ نمی‌نويسم، بلكه از او و همه صاحبنظرانی كه به اين موضوع دامن بزنند ممنونم، و از آنها تقاضا می‌كنم كه در انتشار يا ارسال نظرات انتقادی‌شان در اين باره تعلل نكنند.

حـاشـيه:
درخشان، مدتی جزو همكاران ما در تحريريه ماهنامه دنيای كامپيوتر و ارتباطات بود، و من به او علاقه دارم، به نظرم بد نيست دوستانه نكاتی را در باره نوشته‌اش يادآوری كنم:
- تا جايی كه به ياد دارم، هيچ وقت قراری بر «حمايت»(به آن معنای جلف) با هم نداشتيم، و اصولاً نيازی به آن نبود، نكند در مورد يك پديده بی‌مركز، فكر می‌كنيم كه مركز «مهم و مؤثری» وجود دارد كه بايد بيانيه صادر كند و اعلام حمايت نمايد؟ از درخشان چنين فكری را بعيد می‌دانم، حداقل در نوشته‌هايش كه خلاف اين را اظهار می‌كند. بنابراين حتماً می‌داند كه انجام هيچ فعاليت و برنامه‌ای، معطل «حمايت» كسی نيست، كما اين كه پارسال هم مسابقه به خوبی پيش رفت، بدون اين كه نيازی به «حمايت» هيچكس باشد! شايد بهتر است كلمه «حمايت» در نوشته درخشان را با آن بار صددرصد منفی‌اش نخوانيم و از آن با مسامحه بگذريم(در غير اين صورت، از دل آن، رابطه‌ای يكطرفه و گاه همراه با تحقير درخواهد آمد).

[فرصت را غنيمت شمرده و خواهش می‌كنم، تروخدا وبلاگ نويسان عزيز و ديگران، استدعا می‌كنم، لطفاً بياييد همين جا پيمان! ببنديم كه تا آخرين قطره خون خود، وبلاگ‌ها را بی‌مركز بدانيم! گمان نكنيم كه كسی يا جايی قرار است محور و مدار يا تصميم گيرنده برای وبلاگ‌ها باشد(نطقی با ادبيات هودری!)]
به قول دكتر شكرخواه، وبلاگ‌ها تكه‌هايی از باغ‌ها نيستند كه مالك و مراقب داشته باشند، وبلاگ‌ها، پاره‌هايی از يك جنگل وحشی و آزادند، جنگلی رنگارنگ و متنوع، و البته هنوز ناشناس.

- به نظرم نگاه درخشان به وبلاگ، قابل نقد جدی است. چرا نمی‌پذيرد كه در آن سوی دنيا نشستن و راحت(و معمولاً هم سطحی) در باره هر موضوع سياسی نظر دادن، و شجاعانه ديگران را هم ترسو دانستن، علاوه بر اين كه وبلاگ را از خاصيت خود می‌اندازد و آن را به يك پلاكارد سياسی بدل می‌كند، با رسم جوانمردی(!) هم سازگار نيست؟ جواب البته برای من قابل درك است. چند روز پيش باز هم با او در باره مسابقه صحبت می‌كرديم:
درخشان: اسم هيئت داوران را اعلام كردين؟ مشخص شدن؟
من: هنوز كامل مشخص نشده، دارم سعی می‌كنم حتي‌الامكان جامع باشه، پيشنهادی داري؟
درخشان: به نظرم حقيقت‌جو و موسوی خوئينی رو بذار، و همچنين سردوزامی، تاج‌زاده هم بايد باشه به نظرم و...
من: !!!! بی‌خيال! تو نبودی كه پارسال به دليل حضور موسوی خوئينی(فقط در مراسم) می‌گفتی با مسابقه مشكل دارم، دولتی شده و اين حرفا؟!!!.

[لينک مطلب اصلی]