۱۴ ميليارد تومان، هزينه نيويورک‌گردی احمدی‌نژاد و همراهان

• با اين تفاسير هر کلمه از سخنرانی های هشت گانه دکتر احمدی نژاد که با اين هزينه بيست ميليون دلاری، بيش از دويست دلار مستقيم (سوای هزينه های ديپلماتيک و غيره) هزينه در بر داشته اما اين هزينه اگر برای هر واژه هزار دلار هم می شد و باعث توسعه ديپلماسی ايران در عرصه های مختلف می شد، قابل هضم بود

بازتاب ـ محمود احمدی نژاد که با شعار ساده زيستی و صرفه جويی در بيت المال قدرت را کسب کرد و ابتدا حتی به جای خوردن غذای سازمانی نهاد رياست جمهوری، غذای خود را از خانه به دفترش می آورد، هزينه هشت سفر خود و کاروانش به نيويورک برای شرکت در اجلاس سازمان ملل حدود ۱۱ ميليون دلار (معادل ۱۴ ميليارد تومان تا اين لحظه!) برآورد می شود؛ هرچند با توجه به عدم اعلام تعداد نفرات اعزامی و ريزهزينه های صورت پذيرفته، اعلام کمتر يا بيشتر بودن اين هزينه در هاله ای از ابهام قرار دارد.

به گزارش سرويس سياسی «بازتاب»؛ احمدی نژاد در حالی کاروان ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفره خود را هر سال به نيويورک می برد که شهيد رجايی با يک کاروان سه نفره به جز خودش به سازمان ملل رفت و کاروان آيت الله خامنه ای نيز در زمان رياست جمهورش تعدادی انگشت شمار داشت و هاشمی نيز در طول هشت سال رياست جمهوری حتی يک بار اين کاروان را راهی آمريکا نکرد. هرچند دولت دکتر احمدی نژاد ساده زيست ترين و قناعت کارترين دولت تاريخ است، تا آنجا که هزينه مخلفات چلوکباب فلان سفر استانی به دستور ايشان از حقوق رحيمی کم می شود و اصلاً تصور نکنيد آن دستور و رسانه ای شدنش ربطی به مباحث انتخاباتی و تبليغاتی داشته است.

احمدی نژاد در حالی در اوايل حکومتش اظهار می کرد از ساختمان هيات دولت در مجموعه سعد آباد استفاده نمی کند که حدود ۱۰۰ اتاق در هتل مجلل وارويک برای کاروانش اجاره شده و برای هر شب، هراتاق مبلغی بالغ بر ۷۰۰ دلار (در صورت در نظر گرفتن ساده ترين اتاق های اين هتل مجلل و بدون لحاظ نمودن هزينه های جانبی و حتی دو وعده غذا) هزينه نموده و اينها البته با اين فرض است که رئيس جمهور و همراهان در سوئيت ها و اتاق های مخصوص مقامات که دارای امنيت بيشتری است و صرفاً اقامت هر شب در آن با عددی بزرگ تر از هزار دلار همراه است، ساکن نبوده باشند که در آن صورت هزينه اقامت می تواند تا دو يا سه برابر رقم ذکر شده و همچنين هزينه غذا تا دو تا پنج برابر رقم مورد اشاره باشد.

در اين ميان با توجه به عدم اعلام شفاف تعداد همراهان رئيس جمهور در هريک از اين هشت سفر و عدم بيان هزينه های هر سفر، درباره ميزان هزينه هايی که اين هشت سخنرانی و ضمائمش برای ايران به همراه داشته، ناظران مجبور به تخمين تعداد حاضران با توجه به اخبار رسانه ها و همچنين متوسط گيری هزينه ها چه در بخش هزينه های پروازی و چه در حوزه اقامت و برنامه های جانبی رئيس جمهور طی هشت دوره اخير شده اند.

نهايتا با احتساب اينکه در اين سفرها معمولا بين ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر احمدی نژاد را همراهی می کردند و برای برای هر نفر همراه که با هواپيمای بوئينگ اس تی ۷۴۷ رئيس جمهور راهی نيويورک شده اند، ۷۰۰ دلار هزينه اقامت روزانه و دويست دلار هزينه غذا در محله گرانقيمت نيويورک در نظر گرفته شد، مجموع هزينه هتل و غذای اين گروه به طور متوسط ۱۵۰ نفره (با توجه به عدم اعلام تعداد و هزينه ها، بين عدد ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر ميانگين گرفته شد)، برای هشت گروه و يک هفته (معادل شش هزار نفر روز در مجموع هشت سفر) حدود پنج ميليون و چهارصد هزار دلار هزينه در بر خواهد داشت و دست کم هشتصد هزار دلار نيز هزينه کنفرانس ها و ضيافتهای مختلف رئيس جمهور که در طول اين هشت سفر صورت پذيرفته و هشتصد هزار دلار نيز هزينه جانبی اعم از هزينه های حمل و نقل ۱۲۰۰ (۸*۱۵۰) نفر و ديگر هزينه ها شده که با اين حساب عدد هفت ميليون دلار برای کل هزينه اقامت، حمل و نقل و کنفرانس ها و ديگر برنامه های اعلام نشده و هدايای اهدا شده، تقريبا منطقی به نظر می رسد.

البته اينها همه تخمين است و ممکن است اين اعداد همچون هزينه ۴ ميليون دلاری برای هشت پرواز ۷۴۷ از تهران به نيويورک، چند روز نگهداری هواپيما به همراه گروه پرواز در فرودگاه نيويورک و بازگشت، يا حق ماموريت اعضای هيات که احتمالا به دلار حساب می شود و تنخواه هزينه های سفر که برای موارد متفرقه در اختيار اعضای هيات قرار می گيرد و همچنين پول توجيبی، ممکن است بيشتر يا کمتر باشد که برای رفع ابهام انتظار می رود، پس از هشت سال، نهاد رياست جمهوری هزينه های اين هشت سفر به نيويورک را با جزئيات کامل منتشر سازد؛ البته اگر افکارعمومی محرم اين هزينه هستند!

با اين تفاسير هر کلمه از سخنرانی های هشت گانه دکتر احمدی نژاد که با اين هزينه بيست ميليون دلاری، بيش از دويست دلار مستقيم (سوای هزينه های ديپلماتيک و غيره) هزينه در بر داشته اما اين هزينه اگر برای هر واژه هزار دلار هم می شد و باعث توسعه ديپلماسی ايران در عرصه های مختلف می شد، قابل هضم بود. با اين حال بايد پرسيد آيا اين سفرهای هشتگانه باعث ارتقاء جايگاه بين المللی ايران نسبت به هشت سال گذشته شده و کشورمان در سطح اروپا و آسيا حوزه عمل وسيع تر و دست بالاتر را دارد و يا حداقل در حوزه هايی که پيش از اين چنين موقعيتی داشته، توانسته دست بالا و قدرت عملش را حفظ نمايد يا فرصت ها يکی پس از ديگری از دست رفته است؟ پاسخ به اين پرسش ها می تواند در قضاوت پيرامون اينکه اين هزينه ها به حق انجام شده يا از کيسه بيت المال هدر رفته، راهگشا باشد. البته ما قضاوتی نمی کنيم و دولتمردان و مردم خود بهتر قضاوت می کنند.