عاطفه نبوی، با پايان سه سال حبس تعزيری، آزاد شد

کلکه ـ عاطفه نبوی، فعال دانشجويی و اولين زندانی سياسی زن بعد از انتخابات سال ۸۸ ساعتی پيش با پايان دوره ی حبس خود، از زندان اوين آزاد شد.

به گزارش خبرنگار کلمه، عاطفه نبوی دانشجوی کارشناسی ارشد و محروم از تحصيل اولين زنی بود که پس از انتخابات و به بهانه شرکت در راهپيمايی مردمی ۲۵ خرداد به همراه پسر عمويش ضياالدين نبوی و شش نفر ديگر از دوستانش در منزل بازداشت شد.

اين فعال دانشجويی در اين سه سال حتی از حق يک روز مرخصی نيز محروم بود، و اين رفتار غير قانونی در حالی انجام می گرفت که يک سال از اين ايام را همسر وی نيز در زندان به سر برده است.

او پس از بازداشت به بند ۲۰۹ زندان اوين منتقل و به مدت ۹۵ روز در اين بند و در سلول‌های انفرادی زير فشارهای جسمی و روحی به سر برد. عاطفه نبوی در آذر ماه ۱۳۸۸ از سوی شعبه ۱۲ دادگاه انقلاب اسلامی به رياست قاضی «قمی» به چهار سال حبس تعزيری محکوم شد. در تاريخ ۱۶ آبان ۱۳۸۹ نبوی همراه به ديگر زندانيان زن سياسی زن زندان اوين به بند متادون اين زندان که محل نگهداری مجرمان خطرناک است منتقل شد.

اين بند که محل نگهداری مجرمان خطرناک از جمله معتادين به مواد مخدر است سالنی در بسته در حدود ۳۰ الی ۳۵ متر دارد که زندانيان در آن از هوای آزاد در طول روز کم‌تر از يک ساعت می‌توانند استفاده کنند که البته پس از مدتی تمامی زندانيان سياسی زن اوين به بند ديگری منتقل شدند. در تاريخ ۲۴ بهمن ماه ۱۳۸۹ همسر وی علی نبوی نيز به خاطر اجرای حکم دو سال زندان خود بازداشت و به زندان منتقل شد.

نسرين ستوده وکيل عاطفه نبوی در اين زمينه گفته بود: «در پرونده عاطفه نبوی، نکته مشخص اين است که تمام بازجويی‌های وی و اساسا اتهامی که به او وارد شده، به دليل نسبت‌های فاميلی‌اش بوده است. يعنی بيشتر سوال های بازجويی در مورد فعاليت های عموی عاطفه در خارج از کشور بوده، ضمن اينکه عاطفه هيچ اعترافی در پرونده نداشته است. محاکمه فرد و نسبت دادن اتهامی به او تنها بر مبنای نسبت‌های فاميلی، با اصل” شخصی بودن جرم و مجازات که در قوانين تمام کشورهای دنيا وجود دارد، در تناقض است.” نسرين ستوده همچنين گفت: «تنها مورد اتهامی در پرونده موکلم که دادگاه می‌تواند آن را مبنای صدور حکم قرار دهد، شرکت در راهپيمايی ۲۵ خرداد است که در آن راهپيمايی حدود چهارميليون نفر شرکت کرده‌اند، ضمن اينکه طبق اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران اين راهپيمايی غيرقانونی نبوده است.”

عاطفه نبوی سال گذشته در يادداشتی به بهانه‌ سالروز تولدش از تجربه‌های تلخ زندان ياد کرده و در عين حال از صيقل خوردن و خالص شدن جان زندانی بر اثر اين رنج‌ها گفته بود: “بيش از دو سال از انتخاباتی که محصول آن چيزی جز صدها سال حکم زندان و… برای فرزندان اين سرزمين نبوده گذشت و حال من به عنوان قديمی‌ترين زندانی زن انتخابات در آستانه‌ی سی‌امين سال زندگی‌ام و سومين سال حبس‌ام بدون مرخصی، ملاقات حضوری و تلفن در حال پرداختن هزينه‌ی اعتراضی هستم که برتابيده نشد و از سوی کسانی که ابزار قدرت را در دست دارند تحمل نشد… تجربه اينجا چيزی نيست که برای کسی آرزويش را بکنی اما از ادغام رنج‌ها و شورهای نهفته در اين جان‌های مشتاق اکسيری ساخته می‌شود که به غير از آن که جان را می‌فرسايد آن را صيقلی می‌دهد و آن را خالص می‌کند و اينگونه است که در اينجا سی ساله می‌شوی…”