اعلاميه مشترک احزاب و سازمان های کمونيست برای تحريم فعال انتخابات

نه به انتخابات فرمايشی
نه به رژيم سرمايه داری و مذهبی ايران

نظام سرمايه داری وارتجاعی حاکم برايران،ازهمان آغازتولد سياه اش، هرگزباحق حاکميت مردم سازش نکرد ؛هرچند که درجهت مردم فريبی وبسيج مردم درحرف ازآن به عنوان شعاری توخالی استفاده کرده است.

سی و سه سال است که حکومت سرمايه داری جمهوری اسلامی حتی ابتدايی ترين حقوق انسانی را به رسميت نميشناسد. ساختار سياسی-اجتماعی نظام حاکم بگونه ای است که استبداد نهادينه شده و پايمال کردن هر گونه حقوق شهروندی به صورت روزمره جزلايتجزای اين سيستم در ايران است . براين مبنا وبربستراستبدادی چنين فراگيروفوق ارتجاعی ،مقوله ای بنام انتخابات طنز تلخی است که تنها درخدمت فريبکاری وپنهان کردن سيمای سياه رژيم سرمايه داری اسلامی بکار می رود.

درچهارچوب قانون اساسی اين رژيم استبدادی و استثمارگرهم ، انتخابات به معنای حق رای عمومی هرجا که حرفش زده شده ،همانجا با مطلق کردن حکومت مطلقه فقيه ؛بی اعتبار شده است.بنابراين در رژيمی که بی حقی عمومی به امری نهادی تبديل شده ،انتخابات تنها ابزاری بوده است ازيک سو برای تنظيم مناسبات بين جنا ح ها وازسوی ديگر، برای گرم کردن بازاررژيم فريبکار!

درهردوره انتخاباتی حکومت می کوشد با ترفند ودغلکاری چنان فضای داغی ايجاد کند تا مردم پای صندق های رای حاضر شوندو تا بين بد وبد تر،يکی را انتخاب کنند!آ ن هم ازميان داوطلبانی که صلاحيتشان از صافی چند دستگاه حکومتی گذشته است ودرعمل پيشاپيش توسط دستگاه های حاکميت گزين شده اند، درجريان نمايش انتخاباتی خرداد هشتادوهشت ، اين بازی نخ نما واين سياست مردم فريبانه بيش از پيش سيمای ضد مردمی خود را آشکار کرده ونشان داده است که هر گونه اصلاح نظام حاکم وانتخابات در اين رژيم مردم ستيزناممکن وخيا ل پردازی است. درجريان نمايش انتخاباتی هشتاد وهشت آن بخش از مردم بجان آمده ای که اين رژيم را نمی خواستند ونمی خواهند ؛ زير تبليغات اپوزيسيون قانونی وليبرال ـ دمکرات وچپ نما های رنگارنگ ورفرميست،به پای صندق های رای کشيده شدند اما حکومت سرمايه داری اسلامی به روشنی پيامد های خطرناک برانگيختگی مردم رادريافت و نشان داد که توانائی تحمل اين حد از شرکت درانتخابات را هم نداردوبا زدن خودی ، شمشير را ازرو بست ! ورودرروی جنبش اعتراضی قرار گرفت.

درآن تجربه ، نه تنها سيمای خون خوارانه نظام سرمايه داری و مذهبی حاکم برايران؛که ناپيگيری وعقيم بودن پلاتفرم ومماشات گری اصلاح طلبان حکومتی ومتحدين آنها هم آشکارگرديد !

درجريان اين تجربه خونين برای نا آگاه ترين بخش جامعه هم روشن گرديد که نه تنها اصل انتخابات در جمهوری اسلامی فريبی بيش نيست ، ونه تنها نمی توان از اين طريق جمهوری اسلامی رااصلاح کردوتغيرش داد ،که به نوبه خود روشن کرد مدعيان به اصطلاح « اصلاحات» وپادوهای چپ ودموکرات نمايشان هم به هيچ وجه پيگيرمنافع حداقل کارگران وزحمتکشان نيستند !

تنها با مبارزات طبقه کارگر و زحمت کشان و نهاد های توده ای ومستقل اکثريت مردم است که با کسب قدرت سياسی می توان از استبدادمذهبی واستبداد سرمايه گذر کرد و به دموکراسی واقعی دست يافت .

بنا براين شرکت در چنين«انتخاباتی » ،بازی در بساط رژيمی است که همه دست اندرکاران جفت وتاق آن؛در سی وسه سال گذشته ؛اکثريت مردمان راازابتدائی ترين حقوقشان محروم کرده اند . اين بديهی است رژيمی که تنها بااستبدادواستثمار،زندان وشکنجه وطناب دار،غارتگری وکشتار خود را تعريف ميکند ؛ هيچ سطحی از آزادی ،ازجمله آزادی انتخابات رابرنمی تابد وبنا بر ماهيتش نمی تواند برتابد !

کارگران ،زحمتکشان ،زنان وجوانان ،مليت های سراسرايران،دانشجويان وروشنفکران!

اين انتخابات فريبکارانه را تحريم کنيد . با استفاده از ابتکارات خلاق خود به سازماندهی خويش درمحل کاروزندگی پرداخته و با طرح درخواستها و مطالبات معين طبقاتی و بهره گيری ازهمه نوع اشکال اعتراض متناسب با شرايط و توان مبارزاتی خود در جهت تدارک ملزومات انقلاب در ايران تلاش نماييد . بايد نمايش انتخاباتی پيش روی رابه صحنه کارزارعليه ستم وسرکوب،استثمارواستبداد،وما جراجوئی جنگی رژيم و امپرياليستها و متحدانشان تبديل کرد. مبارزه طبقاتی کارگران وزحمتکشا ن واکثريت مردمان لگد مال شده ؛ نه از طريق بازی در بساط ارتجاع داخلی وبين المللی،که با سازمان دهی اراده مستقل توده ای برای درهم شکستن دستگاه دولتی حکومت اسلامی درتماميتش ، ونظام غارتگر سرمايه داری ممکن است . وظيفه ای که همانا بدست توانای توده های کارگر و زحمتکش مردم ايران شدنی است و نه با تکيه برقدرتهای امپرياليستی ومتحدان ريز ودرشت آنها.

سرنگون باد رژيم مذهبی و سرمايه داری حاکم بر ايران
برقرار باد سوسياليسم
برقرارباد آزادی

حزب رنجبران ايران
هسته اقليت
اتحادچپ ايرانيان درخارج کشور
کميته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر)
سازمان اتحاد فدائيان کمونيست
دهم اسفندماه ۱۳۹۰