تظاهرات صلح‌طلبانه در ۷۶ شهر جهان، روزنامه شرق

گروه سياسی، نفيسه زارع‌کهن: بوی جنگ که می‌آيد؛ نه‌خودش، رجز و احتمالش، صدای مخالفانش در هر جای دنيا هم که باشد را در می‌آورد. آن هم از نوع اعتراض و همين است لابد که همزمان با افزايش تحريم‌ها عليه ايران گروه‌های ضدجنگ، صدها فعال حقوق بشر و مخالف جنگ شنبه‌ای که گذشت با تظاهرات در خيابان‌های نيويورک، تظاهرات ضدجنگ راه انداختند. اعتراضاتی که به گزارش خبرگزاری «فارس» به دعوت دو سازمان اصلی ضدجنگ آمريکايی «انسر کولشن» و «اينترنشنال اکشن سنتر» و چندين سازمان ديگر ضدجنگ در آمريکا، در بيش از ۷۰ شهر در آمريکا و دنيا، برگزار شد و مردم در انتقاد از بسترسازی آمريکا و اسراييل برای اقدام نظامی احتمالی عليه ايران، دست به تظاهرات زدند.

«جنگ بر عليه ايران خير»، «جنگ نه»، «پول را برای تعليم و تربيت مردم خرج کنيد»، «ايران کشوری مستقل است»، «دست از سر ايران برداريد» و «تحريم‌ها را قطع کنيد» از آن دست شعارهايی بود که بخشی از مردم خسته از جنگ آمريکا در نيويورک و ديگر کشورهای غربی سر دادند. گويی نگرانی از تکرار پيامدهای تجربه تلخ افغانستان و عراق دست از سر اين مردم بر نمی‌دارد و ظاهرا جمهوری‌خواه و دموکرات، بوش و اوباما هم نمی‌شناسد، اين خاطره گويی بايد مدام تکرار شود. جالب اينکه در تصاوير منتشر شده از اين راهپيمايی اعتراضی، تصاوير احمدی‌روشن (دانشمند هسته‌ای ترور شده ايران) در دست برخی حاضران، ديده می‌شود.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، اين افراد با سر دادن شعارهای ضدجنگ به سمت دفتر سازمان ملل و همچنين کنسولگری اسراييل راهپيمايی کردند اما چه سود، درها بسته بود و کسی پاسخگو نبود، مثل هميشه. راهپيمايی روز شنبه در حالی برگزار شد که چندی است آمريکا و اتحاديه اروپا با اعمال برخی تحريم‌ها اقتصاد ايران را هدف گرفته‌اند و اين تنها نکته نيست که شايعاتی هم در مورد احتمال حمله هوايی اسراييل به سايت‌های هسته‌ای ايران بار ديگر در رسانه‌های جهان مطرح شده است. دو روز پيش بود که آغاز کنفرانس امنيتی مونيخ با انتشار خبرهايی درباره برنامه اتمی ايران و حمله احتمالی اسراييل به تاسيسات هسته‌ای ايران همراه بود. چه روزنامه «واشنگتن‌پست» به نقل از لئون پانه‌تا مدعی شد که اسراييل از اواسط بهار تا اوايل تابستان ۱۳۹۱ حمله به ايران را آغاز خواهد کرد.

اگرچه گيدو وستروله، وزير امور خارجه آلمان، اين خبرها را تنها گمانه‌زنی رسانه‌ای دانست و از موضع‌گيری رسمی درباره آن خودداری کرد. گيدو وستروله، ، وزير امور خارجه آلمان در حاشيه کنفرانس امنيتی مونيخ گفته بود: «برای ما اين موضوع مهم است که ايران از گزينه تسليحات اتمی چشم‌پوشی کند و اين موضوع بايد قابل نظارت و کنترل باشد به همين دليل نيز تحريم‌هايی عليه ايران وضع شده است.» ولی اين خبر و اين احتمال تازگی ندارد. سال‌های ۸۷ و ۸۸ هم اسراييل دست از تهديد ايران به حمله بر نمی‌داشت اگرچه به دليل عدم توانايی هرگز عملی نشد. در آن زمان بنيامين نتانياهو، پس از تصدی نخست‌وزيری اسراييل در گفت‌وگويی تهديد کرده بود که اگر باراک اوباما اقدامی فوری برای توقف برنامه‌ای هسته‌ای ايران انجام ندهد، ممکن است اسراييل چاره‌ای جز حمله به ايران نداشته باشد. ضمن اينکه ژنرال «ديويد پترائوس» فرمانده کل ارتش ايالات متحده در منطقه خاورميانه، شرق آفريقا و آسيای مرکزی که در کنگره آمريکا سخن می‌گفت، اظهار داشته بود: «ممکن است سرانجام دولت اسراييل خود را در خطر دستيابی ايران به سلاح هسته‌ای بيابد که اين موضوع می‌تواند منجر به حمله پيشگيرانه اين کشور برای ايجاد اختلال در برنامه هسته‌ای ايران شود.» اسراييل تنها تهديد عملی نکرد بلکه در نيمه اول ماه ژوئن سال ۲۰۰۸ مانور گسترده نظامی را برگزار کرد که به نوعی تمرين بمباران مراکز هسته‌ای ايران تعبير شد.

در آن مانور که در حريم هوايی دريای مديترانه و يونان انجام شد بيش از صد فروند هواپيمای F-۱۶ و F-۱۵ اسراييلی شرکت کردند و از هلی‌کوپترهايی که می‌توانستند برای نجات خلبانان هواپيماهايی که سقوط کرده‌اند، نيز استفاده شود، بهره بردند. و حالا بعد از گذشت چند سالی دوباره فيل اسراييلی‌ها انگار که هوای هندوستان کرده که ادعا کنند می‌خواهند به ايران حمله کنند اگرچه اين نگاه اسراييلی‌ها پاسخ‌های سنگينی دريافت کرده است. از يک طرف کشورهای خارجی ابراز نگرانی کرده و از طرف ديگر مقامات داخلی ايران واکنش نشان داده‌اند و همين است که شيخ‌خالد بن‌محمدالعطيه، وزير مشاور در امور خارجی قطر، در واکنش به برخی سوالات و اظهارات تعدادی از شرکت‌کنندگان در نشست امنيتی مونيخ که برای بررسی اوضاع سوريه، مساله هسته‌ای ايران، رابطه سوريه و ناتو و... برگزار شده در رابطه با احتمال حمله نظامی به ايران، درحالی که جوزف ليبرمن، سناتور يهودی و نزديک به محافل صهيونيستی در نزديکی وی نشسته بود، به کسانی که اين افکار را دارند، هشدار داد.

العطيه گفته است: «به عنوان کسی که در خاورميانه زندگی می‌کند و اين منطقه را به‌خوبی می‌شناسد، می‌گويم که جنگ به هيچ عنوان راه‌حل مناسبی نيست و نبايد حتی به آن فکر کنيم.» به گفته وزير مشاور در امور خارجی قطر «اعمال فشار و تشديد تحريم‌ها عليه ايران نيز سناريو را بدتر می‌کند و مذاکره و گفت‌وگو تنها راه‌حل است و غرب بايد وارد يک مذاکره جدی با ايران شود و تنها گفت‌وگوی سازنده با اين کشور را در مورد برنامه هسته‌ای در دستور کار خود قرار دهد.»

وی گفت: دخالت نظامی در سوريه موجب وقوع انفجار در تمام منطقه خواهد شد. ديگر کشوری هم که در اين‌باره ابراز نگرانی کرد همانی است که طعم تلخ جنگ را چشيده است؛ عراق و به دليل همين است لابد که می‌خواهد اين جغد شوم بر ديوار ايران ننشيند و عواقبش نصيب کشور همسايه نشود. لبيد عباوی، معاون وزير امور خارجه عراق بيان کرد: در صورت تشديد بحران ميان ايران و غرب بيشترين خسارات متوجه عراق خواهد شد.

او که با خبرگزاری «اصوات العراق» گفت‌وگو می‌کرد با اشاره به نگرانی عراق از افزايش تنش‌ها ميان ايران و غرب گفت: در صورت تشديد اين بحران بيشترين آسيب متوجه ما خواهد بود. او اقدام نظامی احتمالی (عليه ايران) را خط قرمزی برای عراق دانست و بر ضرورت گفت‌وگو و در پيش گرفتن راه‌حل‌های سياسی تاکيد کرد. گويی اين اتفاق‌ها همچون نواری می‌گذرد چرا که همين چند سال پيش بود که هزاران مخالف جنگ در افغانستان و عراق در کشورهای غربی دست به اعتراض زدند و خواستار حل بحران با گفت‌وگو شدند، اما کو گوش شنوا! انگار که کشورهای نيمه غربی جهان گوشی برای شنيدن صدای صلح‌خواهی مردمان ندارند.