آينده: مراقب جنبش تسخير وال استريت باشيم و بازی نخوريم

در حالی که رسانه های رسمی و مسئولان کشور بخش عمده توجه خود را متوجه اعتراضات وال استريت کرده اند، واقعيات موجود حکايت از اتفاقات متفاوتی در پشت صحنه اين اعتراضات دارد.

به گزارش خبرنگار «آينده»، اگرچه بحران اقتصادی سه سال اخير آمريکا معايب ساختار اقتصادی سرمايه داری، به ويژه اقتصاد مبتنی بر سفته بازی و دلالی سرمايه داران و کارگزاران بزرگ مالی را آشکار کرد، اما اينکه جنبش اعتراضی وال استريت به اين زودی به نابودی اقتصاد سرمايه داری منجر شود، آرزوی خوش بينانه ای است که تنها می توان در خطبه های نماز جمعه تهران به تحقق آن اميد داشت.

بنا بر اين گزارش، رهبر انقلاب هم هرچند از زمين خوردن نظام سرمايه‌داری آمريکا و غرب در صورت باليدن اين حرکت سخن گفتند، اما در عين حال احتمال سرکوب اين حرکت و نيز موج سواری مقامات آمريکا در آن را نيز مطرح کردند و به نظر می رسد پيوستن نانسی پلوسی، رئيس مجلس سابق آمريکا هنگام پيروزی دموکراتها از مصاديق همين موج سواری باشد.

اقتصاددانان منتقد دولت آمريکا دخالت دولت ايالات متحده به سود موسسات بزرگ مالی و جلوگيری از ورشکستگی آنان را که هزينه هنگفتی بر ماليات دهندگان و اقتصاد آمريکا تحميل می کند را خواسته اصلی جنبش وال استريت می دانند و بر کوتاه کردن دست دولت از دخالت در اقتصاد به سود کارتل های بزرگ اقتصادی و کارگزاران مالی، به عنوان آرمان اين جنبش ياد می کنند؛ اما اين نيز تمام واقعيت نيست و برخی معتقدند بايد ريشه اعتراضات وال استريت را در لابی های پنهان ايالات متحده جستجو کرد.

برخی تحليلگران معتقدند جنبش وال استريت سناريوی طراحی شده از سوی حزب دموکرات برای ايجاد فشار بر جمهوريخواهان جهت عقب نشينی در موضوع لايحه ماليات پولداران است.

اکنون که جمهوريخواهان با دو پيروزی پياپی در انتخابات کنگره و سنا، عملا قوه قانونگذاری آمريکا را در اختيار دارند، حاضر نيستند به هيچ وجه با لايحه دولت باراک اوباما برای گرفتن ماليات اضافه از ميليونرها موافقت کنند، چرا که اين موضوع علاوه بر تاثير منفی بر لابی های سرمايه داری حامی آنها، می تواند برگ برنده ای برای دموکراتها در انتخابات رياست جمهوری تابستان آينده باشد که مجوز تداوم حضور دموکراتها را در کاخ سفيد صادر کند.

از سوی ديگر جمهوريخواهان می خواهند در مقابل اعتراضات وال استريت نيز قرار نگيرند و در ظاهر به سوی احساس همدردی و حمايت معنوی از معترضان وال استريت حرکت می کنند، اما در باطن اعتراضات وال استريت را پروژه دموکراتها برای تحت فشار قرار دادن خود می دانند.

با اين حال تجربه جريانات اعتراضی در آمريکا نشان می دهد در بحرانها و معضلات اجتماعی، ايجاد و دامن زدن به اعتراضات خيابانی و سمبليک، به منزله سوپاپ اطمينانی برای حاکميت ايالات متحده عمل می کند و از اين رو بسياری معتقدند جنبش وال استريت را نه به عنوان نهضتی ضداقتصاد آزاد و سرمايه داری و ليبراليسم، بلکه به عنوان ترفندی موثر از سوی سيستم سرمايه داری برای مديريت اعتراضات اجتماعی است.