آلمانی ها به انرژی اتمی، نه گفتند، ژولیَن واندِبوری، برگردان از انور ميرستاری

نوشته‌ای از ژولیَن واندِبوری مشاور سياسی اکولو «حزب سبزهای بلژيک» در زمينه‌های انرژی هسته ای
برگرفته از مجله ماهنامه رسمی اکولو ـ ژوئيه ۲۰۱۱، شماره ۱۹۷
برگردان از انور ميرستاری تلاشگر زيستگاهی «زيستگر»

بحث و گفتگوهايی که در باره انرژی اتمی در کشورهای مختلف در اروپا و يا در جهان صورت می گيرد، با هم متفاوتند. سی و يگ کشور از صد و نود و سه کشور عضو سازمان ملل، قسمتی از برق خود را از راه انرژی هسته ای توليد می کنند. حدود ۶ ٪ انرژی اوليه مصرف کل جهان شامل انرژی هسته ای می‌شود که در‌ واقع ميزان نهايی قابل مصرف آن، تنها ۲ ٪ از کل انرژی نهايی مصرف جهانی است. به ياد داشته باشيم که همه اين مقدار، فقط برای مصرف برق است و ارقام ميزان توليدی انرژی هسته ای، در جاهای گوناگون بسيار متغير است:

در فرانسه تقريباً ۷۵ ٪ برق از انرژی هسته ای به دست می آيد، اين رقم در آلمان و انگلستان نزديک به ۲۰ ٪ است و در هلند به سختی به ۳ ٪ می رسد. در اتريش، ايرلند، پرتگال (پرتغال ـ م.) و ايتاليا صفر در صد می باشد.
بنابراين، مقدارش آن‌ چنان ناچيز است، که نياز چندانی هم به وجودش نيست. کشورهای زيادی تصميم گرفته‌اند تا برنامه هسته ای خود را رها کنند که آلمان اولين آن‌ها است. در اين زمينه، کشور آلمان يک برنامه بلند بالای انرژی باصرفه تر و توسعه انرژی های بازتوليدی دارد که با راه اندازی اين شيوه، نيروی کار خيلی زيادی ايجاد شده و با مديريت تکنولوژی به اجرا در خواهد درآمد.

ايتاليايی ها با دو بار همه پرسی، مخالفت خود را با انرژی هسته ای بيان کرده اند. در اتريش، پس از نتيجه يک همه پرسی، سران مملکتی برنامه انرژی هسته ای را به کنار گداشته و نتيجه اين همه‌ پرسی را در قانون اساسی خود نيز گنجانده اند.

در هر يک از اين کشورها بحث‌هايی که در باره انرژی هسته ای درگرفت، موجب تصميمات خوبی شد. متاسفانه، بيشتر اين گفتمان ها در زمان های پس از تصميم گيری دولت ها به توليد الکتريسيته از راه انرژی هسته ای صورت گرفتند.

تقريباً می‌توان گفت که برنامه‌های توليد برق از راه انرژی هسته ای، هر گز در سطح ملی کشورها به گفتگوی همگانی و به نظرخواهی مردم گذاشته نشده است.

اين نيروگاه ها در کشورهای غربی از دهه های ۶۰ و ۷۰، در زمانيکه انرژی هسته ای صلح آميز وارد بازار شد، آغاز به کار کردند.

اساساً، انرژی صلح آميز هسته ای به وسيله شرکت های کاملاً نزديک به دولت هايی که برنامه هسته ای نظامی خود را گسترش داده بودند، صورت گرفت.

مبارزه با انرژی هسته ای از نخستين روزهای دهه ۸۰ ، يکی از سنگ بناهای اساسی شروع و پيدايش اکولو، حزب سبزهای بلژيک می باشد. امروز نيز رقبای سياسی و حزبی به يک بحث عمومی برای روشن شدن افکار عمومی، تن در نمی دهند. حرف‌های ضد و نقيض و بی‌اساس زيادی در گردهمايی های انرژی هسته ای زده می شود. يک مباحثه و گفتگوی جدی و راستين در باره آينده انرژی کشور (از جمله در باره انرژی هسته ای) نشان خواهد داد که تعداد زيادی از مردم بلژيک، برای سيسم آينده انرژی، راهی را برخواهند گزيد که کمترين استفاده از انرژی هسته ای باشد.

گسترش انرژی هسته ای در بلژيک : گزينش تاريخی بدون نظرخواهی همگانی

تاريخ توسعه انرژی هسته ای در بلژيک در نوع خودش همتا ندارد. پيش از هر چيز، اين انرژی در دست شرکت های خصوصی است.

اولين ريشه‌ها و تاريخچه پيدايش انرژی هسته ای در بلژيک به رشته های پزشکی در باره راديوم در اوايل فرن بيستم مربوط می شود. شرکتی خود را با نام «اتحاديه کانی» به ثبت می رساند. در‌واقع شرکت مذکور صاحب معدن اورانيوم «شين کولوبو» در زئير بود که در آن زمان، اين کشور کنگو بلژيک ناميده می شد. سپس جنگ جهانی دوم و مسابقه تسليحاتی اتمی فرا رسيد. در آن دوران، آمريکاييان تلاش می‌کردند تا دست روی انبارهای مهم اورانيوم بگذارند. آنان با شرکت «اتحاديه کانی» که شعبه‌ای هم در نيويورک داشت، تماس گرفته و وارد مذاکره می‌شوند و سرانجام با هم به توافق زير می رسند:
اورانيوم کنگو در ازای کمک به گسترش انرژی هسته ای صلح آميز در بلژيک.
توافقنامه بين ايالات متحده و شرکت اتحاديه کانی بسته و امضا می شود. اين پيمان نامه به رويت دولت در تبعيد بلژيک که در لندن بود، می رسد. در آن زمان هم، مردم در جريان اجرای اين امر قرار نگرفتند و موضوع در ابهام ماند. بمب های هيروشيما و ناگازاکی منفجر می‌شوند که بخشی از مسوليت آن بر دوش بلژيکی ها می باشد.

حکومت پس از پايان جنگ، مرکز مطالعاتی انرژی هسته ای را در شهر مول بازگشايی می‌کند و به زودی يک برنامه پژوهشی را به اجرا می‌گذارد که منجر به اولين راکتورهای توليد برق در «راکتور بلژيکی ـ شماره يک» در پايان دهه ۱۹۵۰ می باشد.

برای آگاهی بيشتر از اين مرکز نيروگاه اتمی، می‌توانيد به پيوند زير نگاه کنيد.
http://www.sckcen.be/en/Our-Research/Research-facilities/BR1-Belgian-Reactor-1به دنبال اين ماجرا، يک برنامه تجهيز کشور به نيروگاه های مرکزی انرژی هسته ای، تصميم گرفته می‌شود و زير نظر آمريکاييان راکتورها ساخته شده و برای هميشه به دست شرکت های خصوصی اداره می شوند.
در آن زمان، شرکت های خصوصی UNERG, INTERCOM, EBES گردانندگان مراکز نيروگاه های توليد کننده برق در بلژيک بودند که در سال ۱۹۹۱ در زير نام الکترابل با هم ادغام شدند.