در کردستان چه می گذرد؟! بهرام رحمانی

bahram.rehmani@gmail.com

اعزام یگان های رزمی وابسته به قرارگاه «حمزه» سپاه پاسدارن و واحدهای ارتش و غیره به نوار مرزی هم چنان ادامه دارد. براساس گزارشات حکومت اسلامی، در حال انتقال یگان های زرهی از کرمانشاه به مناطق شمال کردستان است. واحدهای تانک و توپخانه سنگین در نقاطی در حد فاصل شهرهای پیرانشهر و سردشت و اشنویه مستقر شده اند و پیاده نظام سپاه به کمک عوامل انصار اسلام و با پشتیبانی توپخانه از مرز عبور کرده و وارد خاک کردستان عراق شده اند. در نتیجه این حملات مردم زیادی بر شمار آوارگان تاکنونی افزوده شده است. در دامنه های کوهستان قندیل واقع در منطقه پشدر در کردستان عراق، درگیری هایی بین چریک های «حيات آزاد کردستان - پژاک» و واحدهای حکومت اسلامی در جریان است.

اعزام این همه نیرو با سلاح های سنگین و سبک، توپ و تانک به مرزهای کردستان و حتی بمباران روستاهای مرزی کردستان عراق، ظاهرا به بهانه سرکوب چریک های سازمان پژاک است. اما همه شواهد نشان می دهند که حکومت اسلامی، طرح و نقشه بزرگی را در این لشکرکشی دنبال می کند.

این اولین بار نیست که حکومت جهل و جنایت و ترور اسلامی، به مرزهای کردستان ایران و عراق یورش می برد در سال های گذشته نیز بارها نیروهای حکومت اسلامی به درون خاک کردستان عراق به بهانه مبارزه با سازمان های اپوزیسیون کرد مستقر در کردستان عراق، نفوذ کرده و حتی روستاهای مرزی کردستان عراق را هم بمباران کرده اند. اما این بار به نظر می رسد که هم این تهاجمات نسبت به گذشته طولانی بوده و هم جا به جایی نیروها و ادوات نظامی نسبت به گذشته وسیع تر است. نتیجه این تهاجمات وحشیانه و غیرانسانی نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی به مرزهای کردستان، همواره مردم محروم و زحمت کش این منطقه را آواره و خانه خراب کرده است.

مسعود بارزانی، رییس حکومت اقلیم کردستان عراق، در بیانیه ای که روز یک شنبه 12 تیر ماه 1390 انتشار داده، هدف قرار دادن غیرنظامیان توسط توپخانه ‌‌های حکومت اسلامی را محکوم کرد. رییس حکومت کردستان عراق، در بیانیه خود با اشاره به این که دلیلی برای بمباران پراکنده‌ مناطق مرزی از سوی حکومت اسلامی ایران وجود ندارد، گفته است: «باید برای حل مشکلات از طریق گفتگو و نه‌ از طریق ایجاد رعب و وحشت اقدام نمود و همگی به‌ این مساله‌ اعتقاد داشته‌ باشیم که‌ با بمباران و خشونت نمی ‌توان به‌ نتیجه ‌‌ای دست یافت.»

دربیانیه بارزانی، هم چنین آمده است بر اثر این حملات خسارات زیادی به‌ کشاورزان، دامداران و ساکنان مرزی کردستان عراق وارد آمده‌ و شمار زیادی مجبور به‌ ترک محل زندگی خود شده اند.

طی روزهای گذشته رسانه های کردستان عراق از حملات توپخانه‌ های حکومت اسلامی در مناطق مرزی حاجی عمران و مناطق کوهستانی قنديل خبر داده اند. در این حملات روستاهای بردونه‌، کانیه‌ ره‌ش، نیرگان، بناری کودو، سه‌روی کانی سپی و به‌رد قلشتان هدف قرار گرفته اند.

بر اساس اين گزارش‌ ها تعدادی از شهروندان این مناطق ناچار به ترک محل سکونت خود شده و شمار چشم گيری از دام‌ های آنان در اين حملات کشته شدند.

هوشيار زيباری، وزير امور خارجه عراق، روز چهارشنبه 27 یولی 2011، خواستار توقف حملات ايران به مناطق مرزی کردنشين عراق شد و گفت اين اقدام ايران به روابط دو کشور لطمه وارد می کند. به گزارش خبرگزاری فرانسه، هوشيار زيباری که با خبرنگاران صحبت می کرد، گفت: «ما بار ديگر از حکومت ايران می خواهيم به گلوله باران پايان دهد، چرا که اين برای روابط ايران و عراق سازنده نيست و به اين روابط لطمه وارد می کند.»

هوشيار زيباری، هم چين گفته است: «طی پنج سال گذشته گلوله باران ها به صورت متناوب وجود داشته است، اما اين بار زمان بمباران ها طولانی تر شده است.» به گفته وزير امور خارجه عراق، اين گلوله باران ها بی هدف بوده به مزارع و مناطق روستايی آسيب وارد می کند.

رامین میهمانپرست، سخن گوی وزارت امور خارجه و رییس كمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی نیز گفته بود با گروه هایی که «بی ثباتی و ناامنی» را در مرزها دامن می زنند باید «قاطعانه برخورد» کرد.

حکومت اسلامی ایران، از دوازده روز پيش عمليات خود عليه پايگاه های سازمان «پژاک» در خاک کردستان عراق را آغاز کرده که بنابر گزارش ها، تاکنون در این حملات تعدادی پاسدار از جمله يکی از فرماندهان سپاه در جريان اين حملات کشته شده اند.

رسانه های دولتی ايران نیز روز چهارشنبه به نقل از سپاه پاسداران اعلام کردند در دور تازه حملات ايران به پايگاه های پژاک در خاک عراق، دست کم ۵۰ نفر از اعضای اين گروه را کشته اند. به گزارش خبرگزاری فارس، يکی از مقامات ارشد سپاه پاسداران گفته است، تا زمانی که نيروهای دولت مرکزی عراق و اقليم کردستان در مرز مشترک ميان ايران و عراق مستقر نشوند، حملات به مواضع پژاک ادامه خواهد داشت.

اما ژنرال جبار یاور، سخن گوی نیروهای نظامی امنیتی حکومت منطقه ای کردستان عراق، در مصاحبه با روز در مورد تازه ترین اظهارات مقامات نظامی حکومت اسلامی، پیرامون بحران مرزی گفته است: «نیروهای حکومت مرکزی و حکومت اقلیم کردستان در تمامی این سال ها در مرزهای مشترک مستقر بوده و مراکز نظامی مرزبانی نیز بدون استثنا در تمامی مرزهای این منطقه حضور فعال داشته اند.»

از سوی ديگر، شيرازد کمانکار، سخن گوی پژاک به خبرگزاری فرانسه گفته است: دور تازه درگيری ها بامداد روز چهارشنبه آغاز شده است و نيروهای پژاک به مقابله با حمله تازه ايران پرداخته و مانع پيشروی نیروهای ايران شده اند.

بعد از گذشت دوازده روز از تهاجم وحشیانه نیروهای آدم کش حکومت اسلامی، هنوز آمار دقیقی از کشته و زخمی شدن نظامیان و غیرنظامیان این درگیری ها در دست نیست. با این حال خبرگزاری ‌های حکومتی ادعا کرده اند که ۱۵۰ عضو پژاک در درگیری های اخیر کشته و یا زخمی شده اند.

پژاک هم طی بیانیه ‌ای در مورد آخرین آمار تلفات درگیری ‌های اخیر نوشته است که «در نتیجه ۱۸ مورد حمله زمینی نیروهای سپاه پاسداران با همکاری نیروهای نظامی محلی، دست کم ۲۵۵ نفر از نیروهای نظامی جمهوری اسلامی را کشته است.» پژاک گفته است: «تاکنون ۸ چریک کشته و چهار تن دیگر زخمی شده ‌اند.»

کميته بين ‌المللی صليب سرخ در بيانيه ‌ای اعلام کرده بود که ۱۷۵ خانواده ای که ناچار به ترک محل زندگی خود شده اند، اکنون با اتکا به سرپناه های موقت، چادر يا در خانه های بستگان يا آشنایان خود به سر می برند و تنها تعداد کمی از آن ها قادر به تامين مسکن اوليه برای اقامت خود هستند.

مقامات کردستان عراق، از جمله سخن گوی نیروهای نظامی امنیتی این منطقه، شمار خانواده های آسیب دیده در این جنگ را بیش از 700 خانواده اعلام کرده اند. صلیب سرخ جهانی گفته به آسیب دیدگان این حملات کمک های انسان دوستانه ارسال کرده است.

گفته های این مقام عالی رتبه نظامی عراقی، پاسخی است به اظهارات یک مقام ارشد نظامی در قرارگاه حمزه سیدالشهدا سپاه پاسداران که ادامه انجام عملیات نظامی حکومت اسلامی در داخل خاک کردستان عراق را مشروط به استقرار نیروهای نظامی دولت مرکزی عراق و اقلیم کردستان «در نوار مرزی شمال عراق و ایران» کرده است.

از طرف دیگر، به گفته مقصود اسلامئیل، رییس بیمارستان سوران در اربیل، تعدادی روستایی نیز طی عملیات بمباران حکومت اسلامی در روستای منطقه سیدکان در ۱۰۰ کیلومتری شمال شرقی اربیل زخمی شدند.

از طرف دیگر، سازمان بین المللی مهاجران نیز روز یک شنبه گذشته، اعلام کرد که کمک هایی را میان این آوارگان توزیع کرده است: تختخواب، کیت های تصفیه آب و دیگر امکانات ابتدایی.

این سازمان، در بیانیه خود نوشته است: «درگیری های فعلی باعث آواره شدن صدها خانواده شده که مجبور شده اند پس از بمباران روستاهایشان، خانه های خود را ترک کنند و در اردوگاهی چندین کیومتر دورتر مستقر شوند. یک فرد روستایی زخمی شده و به چندین خانه و هم چنین یک مدرسه آسیب جدی وارد شده است.»

تارنمای وزارت خارجه عراق خبر داد هوشيار زيباری روز چهارشنبه ۲۹ تير ماه، طی يک تماس تلفنی از علی ‌اکبر صالحی همتای ايرانی خود خواسته است حملات توپخانه ‌ای به مناطق مرزی کردستان را متوقف کنند.

حيدر مصلحی، وزير اطلاعات ايران نيز ادعا کرده است: «سپاه پاسداران ضربه ‌های سخت و پی‌ در پی در منطقه غرب کشور به گروهک تروريستی پژاک وارد کرده و اين گروهک از جانب غرب حمايت می ‌شود و کشوری که مسئول پژاک در آن‌ جا ساکن است بايد پاسخ گو باشد.»

روز يک شنبه دوم تير ماه ۲۰۰ نماينده‌ مجلس با صدور بيانيه ‌ای مسئول کشته شدن جمعی از پاسداران را آمريکا و اسرائيل دانستند و خواستار دستگيری و مجازات عاملان آن شدند.

در همين حال، نادر قاضی‌ پور، نماينده اروميه گفت: «ضعف ملموس وزارت خارجه مرز را تحت تاثير قرار داده است که نمونه ‌اش شهادت هشت تن از نيروهای مخلص سپاه پاسداران در هفته گذشته است.»

باید تاکید کنیم که فرماندهان نظامی، چون سران و مقامات حکومت اسلامی، دروغ های بزرگ تحویل جامعه می دهند تا شاید جامعه دست کم بخشی از آن را باور کند. بنابراین، خبررسانی رسانه های حکومت اسلامی یک طرفه و جانب دار فعالیت می کنند و اعتمادی به اخبار و گزارش های آن ها ها وجود ندارد.

لازم به تاکید است که کردستان عراق، همواره مورد توجه حکومت های مختلف حاکم بر عراق و هم چنین کشورهای منطقه ای چون ایران، ترکیه، سوریه و نیز دولت های اروپا و آمریکا، بوده است. این توجه به خاطر موقعیتی است که این منطقه از عراق، برای این بازیگران منطقه ای و جهانی ایجاد کرده است.

در حال حاضر حدود 10 درصد ذخایر نفتی جهان و 2/2 درصد ذخایر گاز جهان در عراق قرار دارد. از این مقدار، حوزه های نفتی واقع در مناطق کردنشین حدود 50 درصد کل تولید نفت عراق را به خود اختصاص داده اند. بعلاوه بیش از نیمی از منابع شناخته شده گاز عراق نیز در مناطق کردنشین قرار دارد. به عبارتی دیگر می توان گفت که حدود نیمی از ذخایر نفت و گاز عراق در کردستان عراق واقع شده است در حالی که کردستان عراق، حدود 17 درصد مساحت این کشور را شامل می شود، جایگاه استراتژیک این منطقه را در عراق و منطقه خاورمیانه به وضوح نشان می دهد.

بنابراین، کردستان عراق، در موقعیتی کم و بیش میانی نسبت به مناطق کردنشین دیگر کشورها از جمله ترکیه و ایران و سوریه دارد. این بخش از کردستان سرزمینی است غنی و کوهستانی که از سلسله کوه های زاگرس در کردستان ایران به سوی کوهستان های ترکیه کشیده شده است. کردستان عراق دارای دشت های حاصلخیز است.

کردستان عراق، در نقطه ای واقع شده است که با منافع سیاسی و اقتصادی بسیاری از کشورها مرتبط است. ترانزیت کالا، خط لوله نفت، منطقه کشاورزی و داد و ستد های اقتصادی که از شرق به غرب یا شمال به جنوب انجام می شود عمدتا از این منطقه عبور می کنند. تمام راه های ارتباطی زمینی و هوایی که عراق را به ترکیه و از طریق آن به اروپا وصل می کند از مناطق کرد نشین عراق می گذرد. هم چنین در زمینه صادرات نفت بخش های شمال کشور به سمت بازارهای مصرف اروپایی در دریای سیاه و دریای مدیترانه، قسمت اعظم لوله های انتقال نفت از منطقه کردستان عراق عبور می کند.

کردستان ایران، عموما به لحاظ سیاسی و اجتماعی یکی از حساس ترین استان های ایران است. بخش عظیمی از مردم آزادی خواه و برابری طلب و رادیکال کردستان که حامی رهنمودها و سیاست های «کومه له» بودند، از همان آغاز برپایی حکومت اسلامی، به خواست های آزادی خواهانه خود تاکید کردند و زیر بار سیاست ها و اهداف و ایدئولوژی ارتجاعی حکومت اسلامی نرفتند. به همین دلیل حکومت اسلامی، در این سی و سه سال حکومت خونین خود کردستان را میلتاریزه کرده است، اما با این وجود هنوز هم نتوانسته کم ترین جایگاه سیاسی و اجتماعی در نزد مردم این دیار داشته باشد.

حکومت اسلامی، علاوه بر سرکوب های مداوم در کردستان، این استان را در محاصره اقتصادی نیز قرار داده و کم ترین سرمایه گذاری در این منطقه نکرده است. از این رو، فقر و بی کاری در این منطقه غوغا می کند و به معنای واقعی کمرشکن است. حتی چند سال پیش یکی از استاندارهای کردستان آشکارا گفته بود که بلایی بر سر جوانان کردستان خواهد آورد که زمین گیر شوند و قدرت و توانایی هیچ کاری نداشته باشند. در این راستا نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی به ویژه سپاه و وزارت اطلاعات و سربازان گمنام اما زمان، آشکارا مواد مخدر را با قیمت نازلی در کردستان توزیع می کنند تا از این طریق جوانان را معتاد و به گفته استاندار «زمین گیر» کنند.

اکنون مدتی است که در این منطقه درگیری ها و بمب گذاری ها و ترورها، به گوش می رسد بسیار مشکوک به نظر می رسند. زیرا بسیاری از مردم کردستان بر این باورند که خود حکومت اسلامی فضای رعب و وحشت در کردستان می آفریند تا از این طریق اعزام هر چه بیش تر نیروهای سرکوبگر خود به کردستان را موجه جلو دهد. از این رو، عوامل حکومت اسلامی عالم بمب گذاری ها و ترورها می دانند.

روشن است حکومت جهل و جنایت اسلامی، سیاست های ترور و وحشت، جنگ و خونریزی و سرکوب خود علیه مردم تحت ستم کشور، به ویژه مردم کردستان، هم چنان ادامه می دهد. این سیاستی است که از ابتدای روی کار آمدن این حکومت در ترکمن صحرا، خوزستان، کردستان، سیستان و بلوچستان و با اعدام های دسته جمعی توسط خلخالی و کشتارهای آخوند دیوانه ملاحسنی امام جمعه ارومیه در پیش گرفته است، فراموش شدنی نیستند.

مسلما، سران و مقامات حکومت اسلامی و فرماندهان نظامی آن، بهتر از هر كس دیگری می دانند كه مساله كرد راه حل نظامی ندارد و تجربه سی و سه سال جنگ و قتل و غارت حکومت اسلامی در منطقه، به سادگی همین مساله را اثبات می کند. اگر کردستان راه حل نظامی داشت شاید تاکنون حکومت اسلامی به اهداف خود رسیده بود. پایان دادن به حالت فوق العاده نظامی در کردستان، به رسیمت شناختن آزادی بیان و تشکل، آزادی همه زندانیان سیاسی در کردستان و همه نقاط ایران، به رسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت مردم کردستان و… تنها گام های نخستین در حل مساله مردم حق طلب و تحت ستم کردستان محسوب می شوند.

باین ترتیب حکومت اسلامی، به بهانه مقابله با «پژاك» و با راه انداختن جنگ و خونریزی در این منطقه حساس کشور، اهداف بزرگ و چند گانه ای را دنبال کند. در این جا به چند نمونه از این اهداف احتمالی حکومت اسلامی اشاره می کنیم:

1- جلوگیری از رشد و گسترش و مبارزه تشکل های موجود کارگران، زنان، جوانان، دانش جویان و مردم آزاده؛

2- منحرف کردن افکار عمومی جامعه ایران از واقعیت های فلاکت بار اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ایران؛

3- جلب توجه گرایشات شوینیستی و تحریک احساسات ناسیونالیست ها، با راه انداختن تبلیغات پوچ و غیرواقعی چون «تجزیه طلبان کرد» و «به خطر افتادن تمامیت ارضی کشور»؛

4- جلب کردن توجه دولت ترکیه به مساله کرد و تشدید همکاری های مرزی به ویژه در کوه های قندیل؛ آن هم در شرایطی که دولت ترکیه سخن سرگرم تقویت اپوزیسیون راست حکومت سوریه است و در این مورد حکومت ترکیه و ایران بر سر حکومت سوریه اختلافات شدید دارند برجسته کردن مساله کرد می تواند تا حدودی فشار بر روی حکومت سوریه را کم کند؛

5- بعید نیست که برخی از سران، فرماندهان و تئوریسین های حکومت اسلامی، این فکر را داشته باشند که با راه انداختن یک جنگ دیگر، هر چه محدودتر هم باشد برای حل بحران هایشان موثر است. به یاد داریم هنگامی که جنگ ایران و عراق شروع شد خمینی، بنیان گذار حکومت جهل و جنایت اسلامی، این جنگ را یک نعمت الهی نامید. چرا که در پرتو فضای جنگی، هر چه وحشیانه تر اعتراضات کارگران، زنان، دانش جویان، روشنفکران و هنرمندان را سرکوب کردند و بدون توجه به نیازهای جامعه و با توجیه کردن فضای جنگی، هم حکومت شان را یک دست کردند و هم گرایشات ناسیونالیسم ایرانی را پشت سر خود بسیج نمودند. احتمالا این فکر هم اکنون نیز برای برخی از سران حکومت اسلامی، به عنوان یک تجربه مطرح است. اما اگر چنین سیاستی واقعیت داشته باشد حکومت اسلامی، آشکارا دست به خودکشی می زند. زیرا نه جامعه کنونی ایران جامعه سال 59 است و نه حکومت اسلامی در سطح بین المللی، حامیان آن سال ها امروز با خود دارد؛

6- مساله ششم و آخر این که منطقا گسیل این همه نیرو به کردستان، صرفا نمی تواند به سرکوب پژاک محدود بماند. از این رو، احتمالا سران حکومت اسلامی، طرح حمله به هدف های دیگری چون حمله به پایگاه های سازمان های دیگر کرد ایرانی مستقر در کردستان عراق را هم ریخته باشند. بر این اساس روشن است که اپوزیسیون کرد ایرانی در کردستان عراق، آمادگی لازم برای جلوگیری از هرگونه حمله احتمالی نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی به پایگاه های خود را داشته باشند.

به نظرم فاکتورهای بالا احتمالات و اجزای مهم اهداف جنایت کارانه سران و مقامات و فرماندهان حکومت اسلامی هستند که این همه نیروهای سرکوبگر خود را با سلاح های سبک و سنگین عازم کردستان کرده اند.

یک مساله مهم دیگر در رابطه با کردستان، در شرایط کنونی این است که نباید بهانه ای به نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی داد. زمینه سازی برای فضای جنگی و رعب و وحشت در کردستان، از سوی هر کس و هر جریانی راه انداخته شود بی تردید عامل اصلی آن جز حکومت جهل و جنایت اسلامی کس دیگری نیست و محکوم است.

در شرایط موجود و در حالی که هنوز نیروهای اجتماعی ایران فاقد تشکل های سراسری خود هستند، راه انداختن مبارزه مسلحانه، عموما به ضرر فعالیت های دمکراتیک و مردمی به ویژه در کردستان است. اگر هم قرار باشد روزی مبارزه مسلحانه توسط سازمان های جدی و مردمی کردستان آغاز شود این مبارزه نه در خود، بلکه باید در خدمت تشکل یابی و مبارزه متحد و متشکل و آگاهانه مردمی قرار گیرد. بنابراین، در حال حاضر، هرگونه مبارزه مسلحانه و بدون افق و چشم انداز و صرفا برای مطرح کردن گروه و سازمان خود، نه تنها هیچ نفعی به مردم ستم دیده کردستان نمی رساند، بلکه به ضررشان نیز تمام می شود.

مردم آزاده کردستان، در این سی و سه سال حاکمیت جمهوری اسلامی، با مبارزه پیگیر خود، عملا نشان داده اند که بدون حضور در مبارزه سراسری و اتحاد کارگران و مردم تحت ستم کردستان با کارگران و مردم محروم سراسر ایران در جهت سرنگونی کلیت حکومت اسلامی، به آزادی و برابری واقعی نخواهند رسید. به عبارت دیگر، غرق شدن در مبارزه محلی، کمکی به مبارزه سراسری در جهت سرنگونی کلیت حکومت اسلامی نمی کند و عمونا به نفع سیاست های ناسیونالیسم محلی و گرایشات راست تمام می شود. تنها با سرنگونی حکومت اسلامی است که کلیه شهروندان ساکن ایران، بدون توجه به ملیت، جنسیت، مذهب و باورهای متفاوت شان در اتحاد و همبستگی حکومت دل خواه خود را به وجود خواهند آورد و جامعه نوینی خواهند ساخت که در آن جامعه، همه شهروندان کشور از حقوق یک سان و برابری برخوردار باشند و هیچ زبانی و ملیتی بر دیگر برتری نداشته و همه در کنار هم جامعه آزاد و برابر و عادلانه ای را خواهند ساخت!

یک نقطه مهم در رابطه با لشکرشکی حکومت اسلامی به کردستان و بمباران روستاهای مرزی کردستان عراق، این است که حکومت مرکزی عراق و حکومت منطقه ای کردستان عراق، تاکنون در برابر این تهاجمات وحشیانه حکومت اسلامی، سیاست های پاسیوی در پیش گرفته اند و به محکوم کردن خشک و خالی آن بسنده کرده اند. از این رو، ضروری ست که مردم کردستان عراق، در همبستگی با مبارزات بر حق و عادلانه مردم کردستان ایران، تظاهرات ها و راه پیمایی هایی را در شهرهای کردستان عراق با خواست قطع بمباران های مرزی، جنایات حکومت اسلامی را محکوم کنند.

مردم کردستان عراق و ایران و ترکیه و سوریه، همواره در مبارزه بر علیه ظلم و ستم و سرکوب حکومت های مرکزی در کنار هم بوده اند، بدون شک این بار نیز مردم کردستان عراق این تهاجم وحشیانه حکومت اسلامی ایران را به شدت محکوم می کنند و در کنار نیروهای مخالف حکومت اسلامی ایران، قرار دارند.

در چنین شرایطی حکومت اسلامی، سخت در اشتباه است که با توپ باران مناطق مرزی کردستان عراق، قطع آب رودخانه الوند و غیره مردم این منطقه را علیه سازمان ها و احزاب اپوزیسیون کرد ایرانی مستقر در کردستان عراق، تحریک کند. بر خلاف تصورات خام سران حکومت اسلامی، هم اکنون مردم کردستان عراق، نفرت و بی زاری شان از حکومت اسلامی و عملیات نظامی و تروریستی آن در منطقه نسبت به گذشته به مراتب شدیدتر و بیش تر شده است.

حکومت اسلامی ایران که در داخل کشور با بحران های عمیق و گسترده اقتصادی، سیاسی و اجتماعی روبروست؛ در سطح بین المللی نیز در انزوای شدید به سر می برد؛ در درون حکومت شان نیز دچار تفرقه و رقابت هستند همه این ها و به ویژه موج مبارزات انقلابی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا و سوریه، خواب را از چشمان سران و مقامات حکومت ربوده است، با حمله به کردستان و قدرت نمایی های نظامی، نه تنها از بحران های حکومت شان کاسته نمی شود، بلکه برعکس هر چه بیش تر به قعر باتلاق بحران هایش فرو می رود.