نامه عيسی سحرخيز خطاب به احمد شهيد: مرگ خاموش ما را تدارک ديده اند، کلمه

در آستانۀ تصميم نهايی گزارشگر ويژۀ حقوق بشر سازمان ملل برای سفر به ايران، عيسی سحرخيز، زندانی سياسی و از فعالان مطبوعاتیِ محبوس در زندان رجايی شهر، طی نامه ای به اين مقام بين المللی اظهار داشت “از شما انتظار دارم که هر چه سريع تر جهت مسافرت به ايران اقدام نماييد و در اين مهم، تاخيری نداشته باشيد. چنانچه حاکميت از ورود شما به کشور و ملاقات با زندانيان سياسی ممانعت به عمل آورد، خود به تنهايی طشت رسوايی حاکميتی خواهد بود که همه چيزش بر دروغ بنا شده است.”

به گزارش وبگاه فرزند عيسی سحرخيز، اين زندانی سياسی در نامه خود به احمد شهيد همچنين آورده است “شما به حکم انسانيت، و به حکم مسئوليتی که بر شما تفويض شده است، تعهد داريد که هر آنچه در توان داريد، بکار ببنديد، تا سريع تر افکار عمومی دنيا را نسبت به اقدامات شنيعی که در پشت اين ديوارها می گذرد خبر دار کنيد. اميدوارم که متوجه ارزش پربهای زمان در اين مورد باشيد و بدانيد که هرگونه تاخير در اين اقدام، محصولی جز مرگ ديگر زندانيان سياسی نخواهد داشت.”

متن کامل اين نامه به شرح زير است:

جناب آقای دکتر احمد شهيد

با سلام،

اينجانب عيسی سحرخيز، از زندانيان سياسی بازداشت شده در پی کودتای انتخاباتی سال ۲۰۰۹، که با گذشت نيمی از دوران محکوميت، اجازه برخورداری يک روزه نيز از حق قانونی خود در استفاده از مرخصی، حتی جهت درمان پزشکی خويش نداشته ام، می باشم.

جناب آقای احمد شهيد!

شنيدن خبر انتخاب شما به عنوان گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل در ايران، سبب دلگرمی من و بسياری ديگر از زندانيان سياسی شده است، چرا که اميد داريم شما بتوانيد اوضاع اسف بار زندان های جمهوری اسلامی را به جهانيان منعکس نماييد و ندای مظلوميت من و هم بندانم را به جهانيان برسانيد.

جناب آقای احمد شهيد!

آنچه امروز در زندان های جمهوری اسلامی ميرود، جنايت عليه بشريت است و چيزی کمتر ازاقدامات ضد انسانی استالين در اردوگاه های کار اجباری سيبری ندارد. اين اقدامات مختص زندانيان سياسی نيست، و شرايط زندگی زندانيان عادی نيز کم از فاجعه ندارد. حتما مرگ ناگوار هدی صابر، زندانی اعتصاب غذا کرده، در اثر ضرب و شتم زندان بانان را شنيده ايد و قبل تر نيز از جزييات مرگ محسن دگمه چی خبر دار شده ايد. حتما مختصری از جزييات پرونده پزشکی اينجانب نيز آگاهی داريد و خود مطلع هستيد که حتی اجازه بستری شدن بنده و مداوا در يک بيمارستان را نمی دهند. پس به ذکر جزييات نخواهم پرداخت. اما هدف از نگارش اين سطور آن بوده که به شما گوشزد نمايم که اوضاع آن چنان نابسامان است که هر آن می توان انتظار وقوع رويدادهای دلخراش ديگری را داشت. چرا که امروز بر من و ديگر هم بندانم آشکار و بديهی است که استراتژی اين نظام، کشتن بی صدا و تدريجی زندانيان معترض است. آن ها عامدانه تصميم دارند که ما را نابود کنند و مرگ خاموش ما را تدارک ديده اند، چون از زنده بودن ما، حتی در پشت اين ديوارها و ميله ها می ترسند.

اما شما به حکم انسانيت، و به حکم مسئوليتی که بر شما تفويض شده است، تعهد داريد که هر آنچه در توان داريد، بکار ببنديد، تا سريع تر افکار عمومی دنيا را نسبت به اقدامات شنيعی که در پشت اين ديوارها می گذرد خبر دار کنيد. اميدوارم که متوجه ارزش پربهای زمان در اين مورد باشيد و بدانيد که هرگونه تاخير در اين اقدام، محصولی جز مرگ ديگر زندانيان سياسی نخواهد داشت.. لذا از شما انتظار دارم که هر چه سريع تر جهت مسافرت به ايران اقدام نماييد و در اين مهم، تاخيری نداشته باشيد. چنانچه حاکميت از ورود شما به کشور و ملاقات با زندانيان سياسی ممانعت به عمل آورد، خود به تنهايی طشت رسوايی حاکميتی خواهد بود که همه چيزش بر دروغ بنا شده است.

عيسی سحرخيز
تير ۱۳۹۰
رجايی شهر