محمد نوری زاد: عبدالله مومنی و حمزه کرمی به شدت شکنجه شده بودند، کمپين بين المللی حقوق بشر

- جوانی را ديدم که سيلی و کتک فراوان خورده و لبش شکافته بود

محمد نوری زاد فيلمساز، روزنامه نگار و زندانی عقيدتی که هم اکنون در مرخصی به سر می برد در گفت وگو با کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران ضمن ذکر جزيياتی از پرونده خود در مورد آزارو اذيت ديگر زندانيان گفت: «‌ من جوانی را ديدم که کتک خورده بود و لبش شکافته بود و سيلی فراوان خورده بود.» اما به اعترافات آقايان حمزه کرمی و عبدالله مومنی و دکتر منتظرقائم ايمان دارم که درست است . آنها به شدت شکنجه شده بودند.» حمزه کرمی و عبدالله مومنی پيش از اين با ارسال نامه ای از زندان از بدرفتاری و تحمل شکنجه در طول بازداشت خود خبر داده بودند.

محمدنوری زاد به کمپين گفت:‌« من در ۲۹ آذر سال ۸۸ به زندان اوين منتقل شدم. ظاهرا همه قضايا از پيش فراهم شده بود. طی يک پرونده صوری و درخواست مبلغ پانصد ميليون تومان وثيقه در تنگنای زمانی بديهی است که زندان اوين جايی بود که چشم به راه من بود… قاضی پيرعباسی سه سال ونيم برای من بريد . دوسال برای توهين به رهبری. يکسال تبليغ عليه نظام سه ماه توهين به رييس جمهورسه ماه توهين به رييس قوه قضاييه وپنجاه ضربه شلاق برا ی توهين به امام جمعه مشهد.» وی گفت که دقيقا يک سال و نيم از مدت زندان را سپری کرده است: « شلاق را درانتها می نوازند که طعمش باقی بماند.»

آقای نوری زاد تصريح کرد که ۶۸ روز را درسلول انفرادی بند های ۲۰۹ و ۲۴۰ گذرانده و طی آن مدت از دسترسی به «کاغذوقلم وتلفن» دور بوده است. در ابتدای بازداشت به اين زندانی عقيدتی اجازه در اختيار داشتن وکيل داده نشد اما پس از مدتی محمودعليزاده طباطبايی وکالت وی را قبول کرد. او درخصوص امکاناتی که در زندان اوين دراختيارش بوده گفت: « همان چيزی که به يک اسب و الاغ بايد بدهيم تا زنده بمانند. بعدها در بند عمومی است که امکاناتی مثل کتاب و کاغذ و قلم و … آزاد می شود.»

محمد نوری زاد در خصوص آزاد واذيت اعمال شده در طی دوران بازداشتش گفت: « از توهين و فحش های ناموسی و ضرب و شتم . دوبار اينها اتفاق افتاد . در جلسات بعدی توهين به خانواده و تحقير و تهديد ادامه داشت . و مطالبی که از گفتن آن شرم دارم. شايد حدودا يک سال ما از چشم بند استفاده می کرديم . بعدها که فهميدم زدن چشم بند غيرقانونی است مقاومت کردم که داستان مفصلی دارد. تلفن و ملاقات و … به روی من قطع کردند. من می گفتم اين قانون است می گفتند ريديم تواين قانون…..چون به خانواده من فحش دادند من خود شخصا به عنوان اعتراض به خانواده ام زنگ نزدم . ۹۳ روز . عيد سال ۸۹ بود که تلفن زدن های من شروع شد.»

اين زندانی عقيدتی در خصوص اتهام های مطرح شده خود گفت: « درموردمن بدليل اين که يک مورد را آنها به عنوان جرم مطرح می کردند و من ده تای ديگر به آن اضافه می کردم که : اگر نمی دانيد بدانيد که من به اين ها هم معتقدم و اينها را هم گفته ام. پس طبق اعترافات خودم به من حکم دادند . اما به چه جرمهايی؟ مسخره اين است.» آقای نوری زاد با اشاره به شنيدن خبر احضار اعضای خانواده اش به دادگاه به کمپين گفت: « برای اين که از من چيزی عايدشان نشد تلاش کردند از ايجاد اختلاف بين خانواده و من به مقصود خود برسند . بازجوی کثيف من چيزهايی به دخترم گفته بود که اگر يک روز گيرش بياورم که خواهم آورد به اوخواهم گفت : آيا تو انسانی ؟ همين . و هرگز زيرگوشش نخواهم زد و او را فحش نخواهم داد. انسان بودنش را به ترديد خواهم انداخت . اگر که برای او محلی از ترديد مانده باشد.»

محمدنوری زاد با اشاره به بيمارهايی که مدت حضور در زندان برای وی به همراه آورده است ادامه داد:«عارضه پوستی مرا رنج می داد . دچار عفونت فک ها شدم . دندانهايم لق شد. اعتصاب های طولانی غذا شايد عاملش بود .اما ذات زندان هم خود عاملی است که به صورت پنهان تاثير خود را می گذارد.»

محمدنوری زاد که در خصوص شرايط زندان ها پيش از اين در نامه های خود به سيدعلی خامنه رهبر ايران نيز نکاتی را متذکر شده درخصوص اگاهی او از وضعيتی که زندانيان با آن مواجه هستند گفت:‌« من نمی دانم ايشان خبردارند يا نه . که اگر خبرنداشته باشند مسئوليت از شانه های ايشان برداشته نمی شود. بعد از نگارشن نامه های داخل زندان مرا به دوسال حبس جديد محکوم کردند. آنهم به چه طنزی . با دوسئوال در سه دقيقه . دراصل حکم من پنج سال ونيم باضافه پنجاه ضربه شلاق است.»

محمد نوری زاد از نويسندگان سابق روزنامه کيهان ومستند ساز پس از جريان انتخابات ۸۸ به دليل نوشتن سه نامه انتقادی به علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی دستگيرشد.

او به اتهام تبليغ عليه نظام و توهين به تعدادی از مقام های جمهوری اسلامی ايران به سه سال و نيم زندان و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شد و در دادگاه چند دقيقه ای اخيرش که مربوط به شکايت وزارت اطلاعات از نوری زاده بوده که او در يکی از نامه هايش از آزار ماموران وزارت اطلاعات به زندانيان خبر داده است به حکم قاضی مقيسه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به دو سال ديگر حبس محکوم شد. اين زندانی در روز عاشورا به دليل اعتصاب غذايش که در پی اعتراض حکم دادگاهش صورت گرفته به بيمارستان فرستاده شد و مدت ها ممنوع ملاقات و تماس با خارج از زندان بود و خانواده اش هيچ خبری از او نداشتند. وی هم اکنون در مرخصی به سر می برد.