گزارش بزرگداشت روز جهانی کارگر در پاريس (با عکس)، کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی – پاريس

امسال، اول ماه مه ۲۰۱۱ (۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۰)، بزرگداشت روز جهانی کارگر به وسيله ايرانيان برونمرزی از گستردگی و کيفيتی ويژه برخوردار بود. اين کيفيت و گستردگی نتيجه مستقيم سه عامل مهم بود.
۱- فضای عمومی جنبش قدرتمند ضد ديکتاتوری در کشورهای عربی. نقش مهم، تعيين کننده و پيشرويی که جنبش کارگری و تشکل های مستقل اش در اين روزها در بعضی از کشورهای عرب داشت، لزوم توجه و رويکرد به کارگران، زحمتکشان و تشکل‌های مستقل‌شان را به همه نيروهای ايرانی گوشزد کرد. بيش از پيش برای همه نيروها روشن شد که تا کارگران و تشکل‌های مستقل‌شان در مبارزه یِ سرنوشت‌سازی که در کشور ما برای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی در جريان است، شرکت نکنند، پيروزی بر ديکتاتوری مذهبی حاکم و جايگزين کردن جمهوری اسلامی با نظامی برآمده از رای مستقيم مردم ممکن نخواهد بود.

۲- برآمد مبارزات کارگری در ماه های اخير در ايران و به ويژه پيروزی بزرگ کارگران در تبريز و ماهشهر. گرچه در همه سال‌های حاکميت سياه جمهوری اسلامی، کارگران به خاطر شرايط دشوار و طاقت فرسای زندگی خود و خانواده های شان مجبور بودند با اين نظام ضد مردمی که از طريق ارگان‌های مختلف، بيشتر اقتصاد کشور را در اختيار دارد، و سرمايه داران وابسته به آن بجنگند، اما مبارزه آن ها در يک سال گذشته اوج تازه ای يافته است. در حقيقت کارگران پرچم مبارزه بزرگ دموکراسی‌خواهی مردم را که از يک سال پيش دچار افت نسبی شده بود، از خيابان به کارخانه بردند و به جهانيان نشان دادند که جمهوری اسلامی نمی‌تواند شعله مبارزه ای که برای دموکراسی و عدالت اجتماعی در ايران سر برکشيده است با سرکوب و زندان و کشتار فرو نشانَد. آنها همچنان در عمل و با برافراشته نگه داشتن پرچم مبارزه در کارخانه ها، و با پافشاری برای ايجاد تشکل‌های مستقل کارگری و طرح تقاضاهای مشخص در دو حوزه رفاه اجتماعی و آزادی و دموکراسی، اهميت و کارسازبودن پيوند مبارزه در اين دو حوزه را روشن کردند.

۳- تلاش‌های نهادهای مدنی و دموکراتيک ايرانيان برون مرزی برای برگزاری حرکت‌های سراسری. در حقيقت، فراخوان سراسری ايرانيان برای بزرگداشت اول ماه مه ۲۰۱۱ که با شرکت و حمايت بيش از ۷۰ نهاد در ده ها شهر از کشورهای مختلف اروپا و آمريکا همراه گشت، ادامه تلاش‌هايی بود که از حرکت سراسریِ اعتراض عليه سرکوب در ايران در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ شروع شد و در سه شنبه های اعتراض و بزرگداشت روز جهانی زن تداوم يافت. نهادهای مدنی و دموکراتيک ايرانيان برون مرزی در اين تلاش‌های مسئولانه شان نشان دادند که به رغم تفاوت‌ها در حوزه های فعاليت و يا زاويه های متفاوت نگاه اجتماعی و سياسی، از آنجايی که همگی هدف اصلی خود را دفاع از مبارزات مردم برای آزادی، حقوق بشر و دموکراسی و اعتراض به سرکوب شهروندان در ايران می دانند، می‌توانند در عين حفظ خودمختاری محلی‌شان، تاثير و توانمندی همبستگی و دفاع ايرانيان برون مرزی را از مبارزه در داخل کشور، در حرکت‌های سراسری نشان دهند.
«کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی» از اولين حرکت اعتراضی سراسری در ۲۵ بهمن، برای تدارک و برگزاری اين حرکت‌ها در پاريس شرکت کرد. برای بزرگداشت اول ماه مه نيز در چهارچوب فراخوان سراسری که از امضاکنندگان آن بود، با چهار نهاد ديگر برای حرکتی مشترک به توافق رسيد. همه ساله در پاريس راهپيمايی بزرگی به وسيله اتحاديه های کارگری فرانسوی برای بزرگداشت اول ماه مه برگزار می شود که ايرانيان هم در آن شرکت می‌کنند. به اين دليل، پرهيز از پراکندگی و رسيدن به توافق و شرکت يک جا و با هم، اهميت داشت. کادر توافق هم بسيار روشن و ساده بود. شعارهای عمومی جنبش و مطالبات کارگران شعارهای هر پنج نهاد بود و اگر نهادی شعاری ويژه داشت با امضای آن نهاد عرضه می شد. به اينصورت هر نهادی مسئوليت شعار ويژه خودش را به عهده می گرفت.

کميته مستقل ضد سرکوب که مسئوليت تدارک تظاهرات را به عهده گرفته بود، با توجه به فضای عمومی جنبش، مناسبت روز جهانی کارگر، تاکيدات در فراخوان سراسری و گفتگوهای محلی در پاريس، در تهيه باندرول‌ها و پلاکاردها به مطالبات کارگران و انعکاس مبارزات کارگری در ايران بيشترين توجه را نشان داد. يکی از باندرول های اصلی که شعار «زنده باد همبستگی جهانی با مبارزات کارگران ايران» به زبان فرانسه بر آن نقش بسته بود، صحنه هايی از مبارزات کارگران در ايران را نشان می داد. در اين صحنه ها شعارهای کارگران بر روی باندرول های مختلف به چشم می خورد و مطالبات آنها را يادآوری می کرد. در پلاکاردها هم تلاش شده بود همين امر رعايت شود. در حقيقت، پلاکاردها هم صحنه هايی از مبارزه کارگران بود که ترجمه شعارهايی که در اين تصويرها ديده می شد مثل «تشکل‌های مستقل کارگری ايجاد بايد گردد» و يا «سنديکا حق مسلم ماست» و يا « بيکاری مساوی با فقر و گرسنگی است» و... به زبان فرانسه در پايين پلاکارد آمده بود.

در پلاکارد دوم، تصويری شکوهمند از جنبش سبز دمکراسی‌خواهی ايران همراه با تصوير رهبران جنبش کارگری که در زندان هستند آمده بود. شعار «زنده باد اتحاد گردِ مطالبات جنبش کارگری در ايران» به فرانسه، به اين ترکيب معنای روشنی می بخشيد. خواست آزادی کارگران زندانی هم در زير عکس آنها به فرانسه آمده بود.
در طول راهپيمايی، کميته مستقل ضد سرکوب صدها نسخه از «فراخوان سراسری» و «نامه خطاب به سنديکاها در باره منصور اسالو» را به زبان فرانسه پخش کرد.
سرودهای انقلابی يی که در تمام طول مسير پخش می شد توجه را به خود جلب می کرد. راهپيمايی که ساعت ۱۴:۳۰ از ميدان جمهوری شروع شده بود در ساعت ۱۸:۳۰ در ميدان ملت تمام شد.

ما بی‌شماريم
کميته ی مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی – پاريس
Comité indépendant contre la répression des citoyens iraniens