کنفرانس امنيتی مونيخ؛ مخالفت غرب با انتخابات زودرس در مصر، دويچه وله

در کنفرانس امنيتی مونيخ ضمن پشتيبانی از دمکراسی و اصلاحات در مصر، نسبت به انتخابات سريع در اين کشور هشدار داده شد. در اين کنفرانس همچنين به جنگ سايبری و بحران اقتصادی و تاثير آن بر مسايل امنيتی در ناتو پرداخته شد.

چهل و هفتمين کنفرانس امنيتی مونيخ در روز جمعه (۱۵ بهمن/۴ فوريه) آغاز بکار کرد. موضوع محوری در اين نشست تاثير بحران اقتصادی بر امنيت بين‌المللی در نظر گرفته شده بود، اما تحولات سياسی در برخی کشورهای عربی همچون تونس و مصر دستور جلسه تعيين شده را دست‌خوش تغييراتی اساسی کرد.

اتحاديه اروپا و آمريکا ضمن پشتيبانی از اصلاحات در مصر پيرامون انتخابات فوری در اين کشور هشدار دادند. هيلاری کلينتون در روز شنبه (۱۶ بهمن/ ۵ فوريه) در کنفرانس امنيتی مونيخ اعلام کرد که در پی گفت‌وگو با همکاران اروپايی خود و پس از ديدار با صدراعظم آلمان، آمريکا و اروپا به نتيجه‌ی يکسانی رسيده‌اند. به گفته‌ی کلينتون، واشنگتن بر کناره‌گيری سريع حسنی مبارک پافشاری نخواهد کرد.

خبرگزاری رويترز گزارش می‌دهد که رهبران آلمان و بريتانيا نيز در کنفرانس امنيتی مونيخ بر سر تحولات مصر به توافق رسيده‌اند و موضع هماهنگی را به پيش خواهند برد. به گفته خانم مرکل، «انتخابات کاملاَ سريع به عنوان آغازی برای روند دمکراتيزاسيون در مصر خطا خواهد بود.»

صدراعظم آلمان تاکيد کرده است که تجربه اتحاد دو آلمان نشان می‌دهد که شکل‌گيری ساختارهای جديد نيازمند زمان لازم هستند. مرکل گفت: «اگر در گام نخست انتخابات برگزار شود، ساختارهای جديد شانسی برای دوام نخواهند داشت.»

براساس قانون اساسی مصر ۶۰ روز پس از کناره‌گيری حسنی مبارک بايد انتخابات رياست جمهوری برگزار شود.

ديپلمات‌های آمريکايی بر اين باورند که گزينش و آمادگی افراد کارآمد در پست‌های کليدی نيازمند زمان است. ديويد کامرون، نخست‌وزير بريتانيا نيز گفت: «فکر نمی‌کنم که با چرخاندن يک کليد و يا برپايی يک انتخابات بتوانيم مشکلات جهان را حل کنيم.»

هرمان فان رومپوی، رئيس دايمی شورای اتحاديه اروپا نيز تاکيد کرد که اروپا از روند اصلاحات و دمکراسی در مصر پشتيبانی خواهد کرد. وی گرچه از تغييرات سريع در مصر سخن گفت اما تاکيد کرد اين انتقال بايد به صورت منظم عملی شود.

کارل تئودور تسو گوتنبرگ، وزير دفاع آلمان در سخنرانی افتتاحيه خود گفت: «ما نبايد اين تصور اشتباه را بر بيانگيزيم که رژيم‌های اقتدارگرا و يا مستبد در منطقه مطلوب‌تر از حکومت‌هايی هستند که از طريق انتخابات آزاد برگزيده شده‌اند.»

آندرس فوگ راسموسن، دبيرکل ناتو نيز در سخنان خود، حمله به معترضان و خبرنگاران در مصر را محکوم کرد. در حالی‌که اغلب سخنرانان غربی درباره تحولات مصر دارای نظرات کم و بيش مشابه‌ای هستند، درباره هزينه‌های لازم برای تامين امنيت کشورهايشان متفوق‌القول نيستند.

اروپا بدون استراتژی امنيتی- دفاعی؟

به گفته راسموسن، بودجه‌‌های کشورهای غربی در زمينه امنيتی کافی نيستند. دبيرکل ناتو تصريح کرد که «در دو سال اخير بودجه کشورهای اروپايی عضو ناتو حدود ۴۵ ميليارد دلار کاهش داشته است. اين مبلغ معادل کل بودجه دفاعی آلمان است.»

نسبت بودجه کشورهای اروپايی در عرصه امنيتی و دفاعی کاملاَ متفاوت بوده و در مقايسه با آمريکا حتا روندی معکوس را نشان می‌دهد. آلمان از پايان جنگ سرد مستمراَ در حال کاهش بودجه دفاعی خود بوده و با برنامه جديد دولت تعداد سربازان آلمان نيز بزودی کاهشی چشمگير خواهد داشت.

ايالات متحده آمريکا با بودجه دفاعی‌ای بالغ بر ۵۵۰ ميليارد دلار بيش از مجموع همه متحدان اروپايی خود در اين زمينه سرمايه‌گذاری کرده است. در صورت ناتوانی اروپا برای سرمايه‌گذاری لازم در اين زمينه، آمريکا مجبور به يافتن متحدانی ديگر در عرصه جهانی است.

اين شرکای جديد می‌توانند کشورهای هند و چين باشند. بنا گفته مقامات رسمی در چين، اين کشور در سال ۲۰۰۹ ميلادی حدود ۱۰۰ ميليارد دلار از بودجه خود را به عرصه‌ی دفاعی و امنيتی اختصاص داده است. به گفته کارشناسان، بودجه واقعی نظامی چين دو و يا سه برابر ميزان فوق است.

چين با رشد اقتصادی بالا و سود کسب‌شده از سرمايه‌گذاری‌های خود در آمريکا نه تنها موفق به حفظ ارتش دو ميليون نفری (بزرگترين ارتش جهان) خود شده، بلکه دست به توسعه فناوری و توليد جنگ‌افزارهای مدرن نيز زده است.

روند توسعه فناوری نظامی در اروپا به گونه‌ای ديگر بوده است. هنوز از تشکيل يک ارتش متحد اروپايی خبری نيست. حتا همکاری مشترک در عرصه دفاعی ميان کشورهای عضو ناتو نيز متحقق نشده است. به گفته کارشناسان، يکی از نمونه‌های موفق در اين زمينه می‌تواند همکاری فرانسه و بريتانيا برای ساخت ناو ‌هواپيمابر باشد.

از سوی ديگر صدراعظم آلمان خواستار تنظيم قراردادی بين‌المللی برای مقابله با حملات سايبری شد. وی گفت که در صورت عدم توافق، جهان شاهد رقابت تسليحاتی در عرصه جنگ سايبری خواهد شد. مرکل گفت: «همچون دوران جنگ سرد، ما هزينه‌های کلانی را در اين راه به هدر خواهيم داد، بی‌آنکه شاهد ارتشی واقعی باشيم.»

عدم حضور ايران در کنفرانس امنيتی مونيخ

در اين دوره از کنفرانس امنيتی مونيخ نماينده‌ای رسمی از ايران حضور ندارد. به‌رغم رفع ممنوعيت از سفر علی‌اکبر صالحی به اروپا، وی مدعی شد که به علت «مشغله کاری در اجلاس مونيخ شرکت نمی‌کند.» وی افزود که اين عدم حضور به اين مفهوم نيست که ما در جلسات آتی شرکت نمی‌کنيم.

در کنفرانس امنيتی مونيخ حدود ۲۲ رهبر جهان، بيش از ۲۰ وزير امورخارجه، ۲۴ وزير دفاع و فرماندهان نظامی و حدود ۶۷ وزير از کشورهای مختلف شرکت جسته‌اند.