بيانيه حمايت جمعی از تشکل های ايرانی خارج از کشور از حرکتهای آزادی طلبانه مردم خاورميانه

جهان نظاره گر قيام حق طلبانه و آزادی خواهانه ملت های خاور ميانه بر ضد حکام مستبد و فاسدشان است. مردم منطقه که از درد مشترک نظام های ديکتاتوری رنج ميبرند، راهکار مشترک اعتراض مسالمت آميز را در پيش گرفته اند. نهالی که سال گذشته در ايران به وحشيانهترين شکل ممکن لگد کوب شد، امروز در تونس، مصر، يمن، اردن و… جوانه زده است. خوشبختانه ارتش های تونس و مصر تاکنون تا حد نسبتا قابل قبولی از جان مردمشان در برابر نيروهای لباس شخصی و پليس ضدمردمی محافظت کرده اند. اميد است ارتش اين کشورها با ادامه اين رويه همچون سپاه پاسداران و بسيج ايران ننگ ابدی شرکت در سرکوب ملت بی دفاعشان و يا سکوت در برابر آن را برای خود نخرند.

دانشجويان، دانش آموختگان ، فعالان مدنی و حقوق بشری ايرانی در سرتاسر جهان حرکت شجاعانه مردم تونس و مصر را هم دلانه تعقيب و حمايت می کنند. آن چه قلب آزادی خواهان منطقه و جهان را بيش از پيش با اين قيام ها همبسته ساخته، ماهيت متکثر و ضداستبدادی آن هاست. گروه های متعدد اجتماعی عليرغم اعتقادات مختلف شان، همگی دريافته اند که زندگی آزادانه و عادلانه جز با احترام به حقوق يکديگر ميسر نخواهد شد. اتحاد در پايبندی به محافظت از اين حقوق، کليد دستيابی و حفظ حکومت مردم بر مردم، پس از رهايی از سلطه خودکامگان است. بی ترديد رسيدن به دموکراسی نيازمند شکل گيری نظم سياسی بگونه ای است که امتياز خاصی به ايدئولوژی و گروه خاصی داده نشود . قطعا تجربه رويداد های منطقه و بخصوص آن چه پس از انقلاب اسلامی در ايران گذشت درس های آموزنده ای برای نيروهای خواهان تغيير در جهان عرب دارد. در اين ميان ايستادگی رهبر معترضان مصری بر پايان دادن به سلطه ديکتاتور، ضمن تاکيد بر تکثر اعتقادی آزاديخواهان، برای فعالان ايرانی درس آموز است.

حکومت جمهوری اسلامی ايران نيز سرنوشتی جز ساير خودکامگان نخواهد داشت. مطالبات مسالمت آميز مردم ايران برای احترام حکومت به حق انتخاب و اعتراضشان در سال گذشته، پاسخی جز سرکوب وحشيانه، اعدام و زندان نيافت. آخرين فرصت های حکومت امروز در حالی از دست می رود، که هر روز ايرانيان بيشتری دستيابی به حقوق شان را جز با سرنگونی حاکمان ميسر نمی بينند . حبس و اعدام فعالان سياسی و مدنی، سانسور خبری و ساير اقدامات ظالمانه، تغييری در درک توده های مردم از فساد و ظلم حکومت نخواهد داشت. بيکاری گسترده جوانان و تنگناهای اقتصادی عاقبتی جز انباشت خشم نخواهد داشت. و هنگامی که 'روزخشم' ملتی فرارسد، با جرقه ای کوچک انبوه توده های مردم، با عقايد مختلف از گروه های متعدد، کاخ ديکتاتوری را به لرزه درآورده و آن را سرنگون می سازند. اين سرنوشت محتوم تمام فرعون های مستبد، در تونس، مصر و ايران است.

گروه های امضا کننده:
آستين برای ايران - شاخه دانشجويی
انجمن دانشجويان ايرانی دموکراسی خواه دانشگاه جورج واشنگتن
پويش راه سبز دانش آموختگان و دانشجويان ايرانی - پرسا
تشکل دانشجويان سبز حامی دمکراسی در ايران – کاليفرنيای جنوب
جنبش سبز دانشجويان ونکوور
دانشجويان سبز دانشگاه تگزاس اِی اَند اِم
سبز هيوستون
سيگما - دانشگاه ويکتوريا - بريتيش کلمبيا
کميته همبستگی با خواست های دموکراتيک مردم ايران - واشنگتن
کميته همبستگی برای پيشرفت دموکراسی در ايران- نيويورک
نسل آزادی خواه ايران - اتريش
همبستگی با جنبش دموکراتيک ايران – ادمونتون (سيدمی)