نامه سرگشاده شيرين عبادی به نسرين ستوده: به تو نيازمنديم، اعتصاب غذای خود را بشکن!

همکار ارجمند، نسرين عزيز
نوجوانان و کودکان شهادت می‌‌دهند که از حق آنان دفاع کرده ای و تا پای جان ايستادی تا اجازه ندهی افرادی را که در سنين کمتر از ۱۸ سال مرتکب جرم شده اند، به چوبه دار سپرده شوند.
زنان همه جا نام تو را بر زبان می‌‌آورند، که ساليانی دراز برای حقوقی که از آنان تضييع شده بود، سينه سپر کردی.

آزادی خواهان نامت را بسان سرود در شامگاه بيداد و ستم زمزمه می‌‌کنند تا در طلوع ديگر، رهايی را جشن گيرند.
همگان گواهی می‌‌دهند که خواسته کوچک تو- هر چند که در چشم دولتيان بسيار بزرگ می‌‌نمايد- اجرای صحيح قوانين است.
ايرانيان می‌‌دانند که چه سان در قبال قانون شکنان ايستادی و حصار انفرادی نيز نتوانست مانع از فرياد رسای عدالت خواهی تو شود.
همکاران عافيت طلب ات، به خوبی‌ آگاهند که زبان در کام نکشيدی تا آبروی از دست رفته وکالت را باز خری.
موکلين بی‌ شمارت شهادت می‌‌دهند که چه سان بر آزادی آنان پای فشردی تا عاقبت اسير قانون شکنان شدی. هر چند اسارت هم ميدان رزم ديگری شد برای تو، که: "عار نايد شير را از سلسله"

مبارز خستگی‌ ناپذير
فرياد عدالت خواهی تو توسط موکلين و پيروانت به سراسر دنيا مخابره شد و جهانيان آگاه شدند که در دادگاه‌ها و زندان‌های ايران چه می‌‌گذرد.
تو پيروز شدی و توانستی رفتار قانون شکنان را در برابر قضاوت افکار عمومی‌ قرار دهی‌ تا فردائی ديگر پاسخگوی اعمال خلاف بشری خود باشند.

همکار از جان گذشته
به تو نيازمنديم، اعتصاب غذای خود را بشکن زيرا بی‌ پناهان هنوز به پناهی مطمئن و کوهی استوار چون نسرين ستوده نيازمندند.

شيرين عبادی