هشدارمادران عزادار درباره عواقب شکنجه زندانيان: افسردگی شديد، از دست دادن کليه، نگهداری در بخش مراقبت های ويژه، کمپين بين المللی حقوق بشر

چندين تن از مادرانی که يکی از عزيزان خود را طی حوادث بعد از انتخابات از دست دادند با انتشار بيانيه نسبت به شکنجه های روحی و جسمی که زندانيان سياسی متحمل می شوندشديدا ابراز نگرانی کردند وتصريح کرده اند که «جان و سلامتی زندانيان، پس از آزادی همچنان در خطر است.»

بيانيه موسوم به «مادران عزاردار پاک لاله» به موارد متعددی اشاره کرده است که زندانيان پس از آزادشدن با عواقب بسيار شديد روحی و جسمی مواجه شده اند. در اين بيانيه «هشدار»آميز از خانواده ها خواسته است که عواقب شکنجه های داخل زندان را جدی بگيرند تا بازگشت به سلامتی افراد آزاد شده تسهيل شود.

دراين بيانيه که ۶ شهريور ماه منتشر شده است به شرح عواقب شکنجه های روحی و جسمی روی چهارزندانی سياسی مطرح شده است: « حسام ترمسی، جوان ۱۹ ساله که پس از تحمل يکسال حبس به علت بيماری کليه و کبد و افسردگی شديد در بيمارستان بستری است. نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر و مادر دو طفل سه ساله که پس از آزادی از زندان، وضعيت روحی و جسمی اش رو به وخامت است و بايد مجددا در بيمارستان بستری شود. محبوبه کرمی، فعال جنبش زنان که به علت بی‌حرکتی نيمی از بدن‌اش و افسردگی شديد در بيمارستان بستری شده است. حمزه کرمی از فرماندهان سابق سپاه پاسداران که به علت شکنجه های جسمی و روحی در زندان اوين هم اکنون در بخش مراقبت های ويژه بيمارستانی بستری است .»

مادران عزاداردراين بيانيه همچنين آورده اند: « از آنجائی که اغلب زندانيان آزاد شده به دليل شکنجه‌های روحی- روانی- جسمی- جنسی، دچار بيماری‌های عديده‌ای شده‌اند که حتی در برخی موارد منجر به مرگ آنان شده است، مادران پارک لاله (مادران عزادار) بر خود واجب دانسته، توجه خانواده‌های زندانيان را به موارد تاسف‌باری که تاکنون اتفاق افتاده است جلب نمايند، تا برای بازگشت سلامتی زندانيان آزاد شده به ويژه جوانانی که تجربه کافی از خطرها و آثار شکنجه را ندارند، مساله بازگشت سلامتی جدی گرفته شود.»

«مادران عزادار» از خانواده درخواست کرده اند که « در اولين روزهای آزادی عزيزشان، آزمايش‌ها و کنترل‌های پزشکی کامل از تمام اعضای بدن به‌خصوص کليه‌ها، کبد، مغز و اعصاب وی را به صورت جدی دنبال کنند تا تجربه به غايت تلخ فاجعه کهريزک(احمد نجاتی کارگر، با ۲۲ سال سن که سه روز پس از آزادی به دليل از بين رفتن کليه‌ها به کما می‌رود و سپس جان می‌بازد) و موارد مشابه دوباره تکرار نشود.»

اين بيانيه تصريح کرده که نمونه های مطرح شده تنها بخشی از آنچه است که در زندان ها می گذرد: « در حاليکه شکنجه در قوانين جمهوری اسلامی ايران ممنوع است و زندانی دارای حق و حقوقی قانونی‌ست، اما گاه برای دستيابی به حداقل حقوق قانونی خود مجبور به اعتصاب غذا می‌شود. همان‌طور که شاهد بوديم ۱۷ نفر از بهترين‌های ملت ايران اعتصاب غذايی طولانی را برای ابتدايی‌ترين حقوق خود تحمل کردند و ما همچنان سخت نگران عواقب اعتصاب غذای عزيزان‌مان و سلامتی آنان هستيم.»

تاريخ نشان داده است اين بی‌رحمی‌ها و ظلم‌ها بی‌پاسخ نخواهد ماند. ولی ما به عنوان مادر و خانواده زندانی در چنين شرايطی بايد به سلامت عزيزان‌مان توجه کافی داشته باشيم و زمان را از دست ندهيم و تلاش کنيم تا فرزندان مان به سلامتی نسبی دست يابند، چرا که هرگز اثرات شکنجه‌ به طور کامل از بين نخواهد رفت.