رضا پهلوی: پشتيبانی از ملت بهترين روش برای بستن راه دستيابی ايران به بمب است، ديلی تلگراف

دبيرخانۀ رضا پهلوی - فردا پنج عضو دائمی شورای امنيت به اتفاق آلمان که گروه ۵ بعلاوۀ ۱ را تشکيل می دهند، در آخرين کوشش برای کاستن از تشويش بين المللی در مورد برنامۀ اتمی ايران با اين کشور بر سر ميز مذاکره خواهند نشست. تهديد برقراری تحريم های جديد در مورد ايران همچنان برجا است. ما در گذشته هم ، ضرب الاجل پس از ضرب الاجل و تحريم بعد از تحريم را شاهد بوده ايم و اينک به همان مرحله و همان بازی گذشته بازمی گرديم.

تنها تفاوت واقعی اين است که جمهوری اسلامی گام به گام به بمب اتمی نزديکتر می شود، بنابراين، شايد اينک زمان آنست که راه جديدی را آزمايش کنيم.

گروه ۵ بعلاوه ۱ در آستانۀ ديدار اول اکتبر خود بايد در امر مبارزه با گسترش سلاح های اتمی، از بزرگترين متحد خويش، يعنی مردم ايران نيز ياری بگيرد. تا کنون جمهوری اسلامی به فشار خارجی جامعۀ بين المللی ترتيب اثری نداده است، ميزان تحريم ها نيز بر آن موثر واقع نشده، در عوض به محمود احمدی نژاد در صحنۀ جهانی امکان داده شده که از هر فرصتی برای خشنود ساختن روحانيون وابسته به رژيم استفاده کند. اما همين روحانيون در ماه جون هنگامی که صدها هزار نفر از مردم به خيابان ها ريختند و خواستار پايان گرفتن ستمگری و خودکامگی بنيادگراها و نقض مداوم حقوق بشر توسط رژيم شدند چندان آرام و خونسرد نبودند.

رژيم برخلاف عکس العمل نسبت به فشار بين المللی، در برخورد و مقابله با قيام و خيزش داخلی بسيار فوری و سريع عمل کرد، هراسان و وحشت زده بلافاصله بيش از ۴۰۰۰ نفر از معترضان را بازداشت کرد و فرياد آنها را برای آزادی و دموکراسی در گلو خفه کرد.

دانشجويان و روزنامه نگاران، دختران و پسران، مادران و پدران و پيرو جوان هنوز در بازداشت بسر می برند و توسط رژيم اسلامی روحانيون کتک می خورند، ناسزا می شنوند، شکنجه می شوند و مورد تجاوز جنسی قرار می گيرند، صدها نفر ديگر با اتهاماتی دروغين روبرو هستند و با درماندگی و بی پناهی، بدون حق داشتن وکيل در انتظار محاکمه بسر می برند.

سازمان ديده بان حقوق بشر و کمپين بين المللی برای حقوق بشر در ايران، در جريان برگزاری اجلاس اخير مجمع عمومی سازمان ملل متحد درهفتۀ گذشته، از سازمان ملل متحد خواستند يک نمايندۀ ويژه حقوق بشر تعيين کند که سوابق دولت جمهوری اسلامی را در نقض فاحش حقوق انسانی ايرانيان مورد تحقيق و بررسی قرار دهد.

مردم ايران تحت سلطۀ اين رژيم ستمگر که حق مسلم آنها را برای زندگی تهديد می کند هنوز در رنج و عذابند و همچنان خواستار آزادی های خويشند و برای دستيابی به اين آزادی ها مبارزه می کنند و برای جلب پشتيبانی جهانيان فريادشان بلند است.

مقابله و برخورد شتابزده و ناشی از ترس روحانيون با قيام مردم ايران نشان داد که بزرگترين تهديد نسبت به ادامۀ حکومت آنها از داخل مرزهای کشور سرچشمه می گيرد و بر خلاف تبليغات رسانه های دولتی، بزرگترين دشمن رژيم غرب نيست بلکه مردم ايرانند.

غرب با حمايت از مردم ايران و مبارزۀ آنها برای دستيابی به حقوق بشر و تاکيد براهميت آزادی های آنان، بزرگترين متحد خويش را در موضوع اتمی خواهد يافت.

قدرت بخشيدن به جنبش اوپوزيسيون ناراضی و اختلاف داخلی را ترغيب و طولانی تر می کند و تداوم ناآرامی داخلی کليد اصلی شکستن طلسم روحانيون است.

گرچه ثابت شده است در ديپلماسی برقراری تحريم ها می تواند وسيلۀ مفيدی باشد اما نتيجۀ آن به زحمت افتادن شهروندان يک کشور و صدمه خوردن به بسياری از افراد بی گناه به سبب خطاهای عده ای معدودِ لجوج است.

برای آنکه تحريم ها در مورد ايران موثر واقع شود بايستی حقوق بشر نيز به اندازه و به ميزان نگرانی اتمی مطرح باشد.

بسياری از هم ميهنانم به من خاطرنشان ساخته اند در صورتی که معتقد شوند و مطمئن باشند که برقراری تحريم ها به عمر ستم و بيداد روحانيون پايان خواهد داد و نياز مردم ايران را به رعايت موازين حقوق بشر تامين خواهد کرد، آماده اند در کوتاه مدت سختی های ناشی از آنرا تحمل کنند.

در ۱۹۸۶ ايالات متحدۀ آمريکا، هنگامی که قانون جامع ضد تبعيض نژادی را به تصويب رسانيد فعاليتی جهانی را برای رعايت حقوق بشر و برابری در آفريقای جنوبی رهبری و هدايت کرد. اين قانون سرمايه گذاری آمريکا را در آن کشور ممنوع ساخت. تحريم های ممنوعيت سرمايه گذاری دربارۀ حقوق مدنی و حقوق بشر بود و ساير قدرت های جهانی نيز سريعا همين کار را کردند.

مهمتر از همه اينکه وضع قوانين مربوط به رفع تبعيض نژادی و آزاد ساختن زندانيان سياسی، پيش شرط لازم برای لغو تحريم ها بود. آن تحريم ها موثر واقع شد، مردم آفريقای جنوبی در کوتاه مدت دچار يک رکود اقتصادی عميق شدند، اما تا به امروز هيچ شهروند آفريقای جنوبی اهميت آن پيش شرط ها و آزادی دراز مدتی را که برای مردم آن کشور به ارمغان آورد فراموش نکرده است.

درمورد ايران سياست خارجی آمريکا و فشار بين المللی به آخرين حد خود نزديک می شود. تحريم هايی که صرفا برای شکل دادن به سياست اتمی ايران برقرارشد، بنظر نمی رسد که هيچگاه بتواند تعداد سانتريفيوژهايی را که به غنی سازی اورانيوم سرگرمند، کاهش دهد.

از آن گذشته، اگر مسئلۀ غنی ساختن اورانيوم همچنان مبارزۀ اخلاقی برای مهمترين آزادی بنيانی و اساسی انسان، نظير برخورداری ازآزادی و حق انتخابات آزاد و منصفانه را تحت الشعاع قرار دهد و برآن ارجحيت يابد، آنگاه چنين بنظر خواهد رسيد که گروه ۵ بعلاوۀ ۱ مردم ايران را در مخمصه و گرفتاری شديد آنها به فراموشی سپرده و آنها را به حال خود رها کرده است.

درعوض اگر غرب تحريم های جديدی برقرارکند که حقيقتا به فرياد آزادی ملت ايران مرتبط باشد بزرگترين متحد خود را، در مبارزه با رژيم اسلامی، با سلاح قدرتمند همبستگی بين المللی مجهز و مسلح ساخته است. اين قيام می تواند ثبات خاورميانه را از پايه و اساس تغيير دهد. در حالی که جهان در جر و بحث کيک زرد بسر می برد، مردم ايران هنوز به جنبش سبز خود برای آزادی، اميد و حقوق بشر اعتقاد و باور دارند.

اکنون زمان آن فرارسيده است که رهبران جهانی از حقوق بشر مردم ايران پشتيبانی کنند، با چنين اقدامی آنها به ملت ايران چنان قدرتی خواهند داد که بتوانند مسئلۀ اتمی را حل کنند.

ترجمۀ مقاله ای که در تاريخ ۳۰ دسامبر ۲۰۰۹ در ديلی تلگراف – لندن انتشار يافت